De mening – System failure


In ‘De mening’ geeft elke week een andere gastschrijver zijn mening over de actualiteit.

Tülin Erkan – De Standaard

16 februari 2022

Leestijd: 3 min


Sinds een week krijgen we bezoek van een nieuwe buurtkat. Met zijn guitige snoet kijkt hij me van op ons terras schaamteloos aan, tot hij afgeleid raakt en een willekeurige achtervolging inzet.

Wat hij precies achtervolgt, weet geen mens. Een stofje in de lucht, zijn schaduw, de wind misschien.

Het jonge dier is snel afgeleid, met een gemiddelde aandachtsspanne van maximaal vier minuten. Vandaag krijgen we vier minuten langer licht, maar we zijn er nog niet. Stormen Dudley en Eunice maken zich op voor een krachtmeting en de lente, die laat verdomd lang op zich wachten.

Op het moment dat ik dit schrijf, staan er 28 tabbladen open in mijn internetbrowser.

Een resem links naar onbetaalbare Airbnb-adresjes aan de Italiaanse Rivièra, een link naar een recept dat ik nooit zal uitproberen wegens een intimiderend lange lijst ingrediënten en een Youtubelink getiteld ‘How to sleep more productively’.

Af en toe crasht mijn laptop. Stoïcijns en zonder nadenken klik ik op ‘automatisch herstellen’. Nietszeggend springen de lang vergeten tabbladen opnieuw open.

U leest het, in mijn hoofd staan veel dingen open en sommige dingen gaan – zoals klemmende keukenlades – niet goed meer dicht.

Als ik nu in een staat van opperste concentratie wil vertoeven, moet ik eerst 10 minuten stretchen, een ijsbad nemen en een te dure geurkaars branden.

Dit allemaal met een noisecancelling koptelefoon op.

Hoe het exact gebeurde, weet ik niet, maar de voorbije twee jaar eisten veel van mijn aandachtsspanne, alsof alle info die mijn richting uit gekatapulteerd werd, gewoon geen uitweg meer vond en tegen de lockdownmuren opbotste.

Need to know…

Terwijl Doja Cat uit een van mijn openstaande tabs schalt – ik weet écht niet welke – lees ik een artikel over de nieuwe arbeidsdeal.

Er wordt geijverd voor ons ‘recht op deconnectie’, het ‘recht om offline te zijn’.

Deconnectie is blijkbaar een recht dat we kwijtgeraakt zijn. Maar waar en wanneer is dat precies gebeurd? Ergens terloops? Is het ons niet gewoon afgenomen?

Ik vind het vreemd dat er over rechten wordt gesproken, hoewel het over basisbehoeftes gaat.

De behoefte om er gewoon eens niet te zijn, de behoefte om zorgeloos te zorgen voor een ander of voor jezelf, de behoefte om te rouwen zoals het de voorbije twee jaar problematisch bleek te zijn, namelijk met een gigantische hoeveelheid snot.

En tranen. En luid snikken in iemands oksel. De behoefte om simpelweg dat te doen.

Want terwijl het rijk der vrijheid, blijheid lonkt en we binnenkort weer spontaan door het leven mogen fladderen – je weet wel, dat is ons recht – wil ik eigenlijk alleen dit: basisbehoeftes vervullen zonder franjes.

Wel eerst nog die 28 tabbladen gesloten krijgen.

Of 27, Doja mag blijven.


Tülin Erkan
Is schrijfster. In ‘De mening’ geven gastschrijvers een week lang hun visie op een actueel thema.


Lees ook

Klik op de hyperlink
en ontdek meer berichten in

De mening


Bron: De Standaard

Welkom op Facebook

Welkom op Bluesky

Naar de website


Scroll naar boven