Voor wie last heeft van fomo: het is maar vanwege de fimi dat er op de VRT een FSB komt.
Jo Van Damme - De Standaard
Russen, Chinezen en Filip Dewinter: ze proberen allemaal ons nieuws te manipuleren, onze verkiezingen te beïnvloeden en onze democratie voetje te lichten.
Agenten van het Kwaad die ons via sociale media onophoudelijk met fake news bestoken.
Ze beschimpen onze eerlijk verkozen leiders (#DeCrooMustGo) en trakteren zelfs de ondervoorzitter van het Vlaams Parlement op gelakte pekingeend met flensjes.
We kunnen ons maar beter maximaal voorbereiden op meer van dergelijke pogingen tot destabilisering.
Daarom start de Nationale Veiligheidsraad met een sensibiliseringscampagne die de burgers weerbaar moet maken.
In Terzake vertelde Wim Robberecht, de gewezen chef van onze militaire inlichtingen dienst Adiv, hoe we dat kunnen doen en waarvoor we op onze hoede moeten zijn.
Exclusief voor de kijkers van VRT Canvas verklapte Wim dat hij onlangs bij zijn kinderen een term had opgepikt, een begrip dat – zo was hem duidelijk gemaakt – bij Tiktokkers en instagrammers gemeengoed is: Fomo.
Wim wist inmiddels ook waar die afkorting voor stond: Fear of missing out, de angst om uit de boot te vallen.
Dat had hem naar eigen zeggen creatief geïnspireerd tot het bedenken van een eigen, veel urgentere afkorting: Fimi, Foreign information manipulation and interference.
Bekt lekker, goed gevonden.
We moeten eerlijk zijn: bij Parbleu betrekken we het relevantste nieuws nog lekker ouderwets bij de VRT (De tafel van Gert niet te na gesproken).
We zijn er dan ook tamelijk gerust op: aan de Reyerslaan lopen genoeg wakkere journalisten rond die ons bijtijds zullen waarschuwen als de Russen, de Chinezen of Filip Dewinter ons weer eens een leugen willen opdissen.
Poetin moet ook niet komen aanzetten met beuzelpraatjes over Kiev als de thuisbasis van IS.
Ofschoon Jan Balliauw in het openbaar nooit zelfs maar eens glimlacht: als hij dát hoort, gaat hij schaterlachend op z’n billen kletsen. Alleen in gedachten, weliswaar.
Aan de Reyerslaan weten reporters maar al te goed dat alles wat ze vertellen, doorvertellen, horen, zien of laten zien, verifieerbaar moet kloppen.
Er dient gecheckt en gedubbelcheckt, elke bron moet nauwkeurig en langdurig tegen het licht worden gehouden. Bij twijfelgevallen mag er desnoods naar Walter Zinzen worden gebeld.
Maar in deze onzekere tijden moet de lat voor waarheidsvinding voor iedereen wel even hoog liggen.
Zeker voor de eigen hiërarchie. Als die gaat kwakkelen en jokken, dan leidt dat tot in de lagere echelons tot scepsis, achterdocht en weerstand. Zelfs de interne communicatie is dan niet meer veilig.
Onlangs was er nog die mail die van de zevende verdieping naar de dienst programmatie was nedergedaald.
Gedelegeerd bestuurder Frederik Delaplace ordonneerde opeens dat de uitzending van de documentaire Het proces dat niemand wou zou worden uitgesteld, naar eigen zeggen om een verzoeningsgesprek tussen Bart De Pauw en zijn slachtoffers niet te hypothekeren. Pardon?
Menig VRT-personeelslid gleed van zijn stoel van verontwaardiging. Ongehoord dat een ceo persoonlijk ingreep in de programmatie.
Niet meer meegemaakt sinds de jaren 70, met Paul Vandenbussche als administrateur-generaal (de nadruk op het tweede deel van zijn titel).
Wat zegt u?
Ook contentdirecteur Ricus Jansegers speelt mee in het Circus De Pauw?
Ga toch weg! Was dit een vroege aprilgrap? Het kon welhaast niet anders.
Wat volgde, was voor de Vlaamse openbare omroep een destabiliseringsscenario dat zelfs Peking en Moskou niet hadden kunnen bedenken.
Schermgezichten keerden zich tegen hun baas, Bart Schols werd in zijn eigen programma uitgelachen door Goedele Liekens omdat hij niet de ballen had om een open brief van de vertoornde cultuursector te ondertekenen.
De minister van Media wrong zich in bochten, de ceo stuurde zijn kat naar het parlement. Dat blafte, maar beet niet.
De Pauw liet weten dat hij het ook niet gemakkelijk heeft.
Maar uiteindelijk kwam ze dan toch op VRT: de documentaire die niemand wou, maar die iedereen onderhand toch weleens wilde zien.
Het is niet de eerste keer dat Delaplace een uitschuivertje maakt.
Zijn transformatieplan (newspeak voor ontslaggronde) was brutaal, zijn exclusiviteitscontracten duur, zijn spreekverbod voor het personeel bepaald klunzig.
Maar er is beterschap op komst.
Onder voorbehoud melden wij u de installatie van een interne VRT-cel die zich zal bezig houden met het monitoren van de mails en contacten van de ceo. Om de grote baas een beetje tegen zichzelf te beschermen.
Werktitel: FSB (Fredje voor Stommiteiten Behoeden).
Eerste test voor de FSB: Delaplace aanvaardbaar laten reageren op de nieuwe, anonieme brief over toxisch leiderschap, nu bij VRT Jong.
Tip: soms is het kortste en vaagste antwoord nog het beste. ‘Fimi’, dus.
De ceo blijft ondertussen in alle stilte ijveren voor een algehele verzoening in de zaak-De Pauw.
Hij wil Bart een hoofdrol aanbieden in een nieuwe reeks van Chantal.
Ook Maaike Cafmeyer zou het idee naar verluidt zeer genegen zijn. Wel nog even checken en dubbelchecken, dat laatste.
Jo Van Damme is tekstschrijver en werpt elke week een satirische blik op de actualiteit.
Lees andere berichten in deze categorie
Bron: De Standaard
