Elk weekend schrijft Joël De Ceulaer een licht satirisch getinte brief aan de (m/v/x) van de week. Hier kunt u die brief lezen of beluisteren.
Joël De Ceulaer – De Morgen – Beluister de brief
´Beste asielbaby, vol is vol, wij zijn het OCMW van de wereld niet.´´*
Beste asielbaby,
Hallo, mag ik even uw attentie, alstublieft! U ligt waarschijnlijk weer half buiten westen in een Brussels portiek, op de schoot van uw moeder – maar ik zou toch even het woord tot u willen richten.
Mijn naam is Nicole de Moor en ik ben in dit land verantwoordelijk voor alles wat met asiel en migratie te maken heeft. Ik heb, namens de federale regering en met het geld dat mijn Vlaamse collega Benjamin Dalle vrijmaakt voor de strijd tegen fake news, voor één keer beslag laten leggen op deze pagina. Dat is voor iedereen winst.
Geld voor de krant, een kans voor mij om uit te leggen waarom u al nachtenlang op straat hebt moeten slapen, met een volle luier vastgekoekt aan uw billen – en eindelijk eens een weekje géén sarcastische sneren van Joël De Ceulaer, die voortdurend beleidslieden kleineert.
Dat ik u persoonlijk aanschrijf, is een direct gevolg van mijn ideologie: het personalisme.
In uw land – wat was het alweer, Burundi zeker? – kent men dat niet, maar in een liberale democratie hebben we verschillende ideologieën: verschillende visies op de wijze waarop een samenleving dient te worden ingericht.
Een socialist zoals de Brusselse burgemeester Philippe Close vindt gelijkheid bijvoorbeeld het belangrijkste: als Marc Coucke niet in een doos moet slapen, dan moet níémand in een doos slapen. Daarom liet hij die kartonnen tentenkampen deze week slopen, begrijpt u?
Omwille van de rechtvaardigheid!
Voor een christendemocraat zoals mij staat de menselijke persoon centraal: ik moet ieder individu onder mijn bevoegdheid in de ogen kunnen kijken, om mijn beleid toe te lichten.
OREN EN BRIL
Met deze brief wil ik dat doen. Let dus op en luister goed, want dat is hier de laatste tijd al een miserie geweest met u, moet ik zeggen.
Alle sentimentele deugneuzen zeuren de oren van mijn hoofd en de bril van mijn neus omdat ik geen opvang heb voor u en nog een paar honderd andere asielzoekers.
Enfin, ‘asielzoekers’ – het zou mij verbazen mocht u echt een potentiële vluchteling zijn en niet gewoon een opportunistische geluksjager. Dat is punt één.
Punt twee: het is niet omdat ik bevoegd ben voor uw opvang dat ik daartoe ook in staat ben. Ik heb deze week samen met mijn partijvoorzitter en voorganger Sammy Mahdi – die een superschattige hond heeft, u zou er dol op zijn! – mijn debatfiches geschreven en voorgelezen in De ochtend en De afspraak.
Ik bots qua Opvangcapaciteit op Operationele Limieten. Bovendien is de Instroom te groot en de Uitstroom te klein.
U kunt wellicht nog niet rekenen, en de kans is groot dat u het nooit zult kunnen, maar dat is nu toch niet zo moeilijk om te begrijpen. Vergelijk het met een bad, als u dat kent: als je de kraan helemaal opendraait, dan kan de afvoer niet volgen en loopt je huis onder water.
HEEL AFRIKA
Om maar te zeggen, vol is vol. Het is met ongewenste vreemdelingen zoals met kernafval: de verwijdering is een hele uitdaging.
In uw geval is geologische berging geen optie, maar ik kan het ook niet helpen dat u het systeem overbelast. Wij zijn het OCMW van de wereld niet en ik hoef u niet te vertellen wat een aanzuigeffect is. Dat begint met één zuigeling, maar waar eindigt dat? Straks staat heel Afrika hier! Nee, een herberg heeft een beperkt aantal kamers, ik kan niet toveren.
Het goede nieuws: wij vieren binnenkort de geboorte van het kindje Jezus en dan zal het met de wintersfeerverlichting op straat veel gezelliger zijn. Ja, het wordt frisser buiten, maar ook knusser. Ik zou zeggen: tel uw zegeningen!
Mag ik trouwens wijzen op twee verzwarende omstandigheden in uw dossier?
Ten eerste is daar uw land van herkomst, dat erg ongelukkig gekozen is. Mocht u uit Oekraïne komen, waar Russische soldaten baby’s verkrachten – ja, dán hadden we natuurlijk wel een plekje voor u kunnen vrijmaken in een van onze nooddorpen.
Ten tweede wil ik toch even wijzen op ouderlijke verantwoordelijkheid. Zeg eens, wie heeft u hiernaartoe gesleurd? Ik niet, maar de smokkelaars aan wie uw ouders al hun geld hebben gedoneerd. De dutsen.
MENS TOT MENS
Luister goed. Ik ben een politicus, ik moet rekening houden met De Mensen. Er worden al matrassen van op straat kamperende gelukszoekers in brand gestoken en dat begrijp ik, al was het maar vanuit hygiënisch standpunt.
Dat we u niet graag in hotels onderbrengen, wat makkelijk zou kunnen, moet u van uw kant ook begrijpen: onze eigen mensen hebben het niet makkelijk, met die energiefacturen en zo, dus dan zijn vreemdelingen in een hotel het laatste wat je in de krant wil zien.
U hoeft niet verkozen te worden, ik straks wel.
Wir schaffen das nicht. Daarom zou ik u willen vragen, van mens tot mens, om de zaken toch ook eens vanuit mijn perspectief te willen bekijken.
Ik lig onder vuur, ik vlieg van hot naar her om te vergaderen met Europese collega’s, soms slaap ik amper vijf uur per nacht. Toppolitici leven constant op de rand van een burn-out. Graag uw begrip daarvoor.
Zoete dromen
Nicole de Moor, staatssecretaris voor Asiel en Migratie
Lees ook
Vul hieronder de zoekopdracht Uitkijkpost in en vind andere brieven van JDC.
Bron: De Morgen