Elk weekend schrijft Joël De Ceulaer een licht satirisch getinte brief aan de (m/v/x) van de week. Hier kunt u die brief lezen of beluisteren.
Joël De Ceulaer – De Morgen – Beluister de brief
´Beste Tom Van Grieken, uw sterkte is al dertig jaar de zwakte van de anderen.´
Beste Tom Van Grieken,
Net zoals Onze-Lieve-Heer is uw partij ooit uit de dood verrezen. Het paasweekend leek mij dan ook een geschikte gelegenheid om u nog eens een brief te schrijven. Mede omdat ik al dagen loop te kauwen op een rare vergelijking: die tussen geloofsafval en racisme. Ik leg het u uit.
Soms gebeurt het dat iemand na een vreselijk drama in het eigen leven niet meer in God gelooft. Dat is menselijk en begrijpelijk, maar ook raar. Strikt bekeken zelfs wat egocentrisch: als je van je geloof afvalt omdat jij toevallig lijdt, waarom bleef je dan wel geloven toen de buurman leed, of toen je dat boek over de Holocaust las?
Zo is dat vandaag een beetje met de oorlog in Oekraïne. Die grijpt de westerling zo bij de keel dat we allemaal meeleven, gruwen en huiveren. Dat is terecht en begrijpelijk, maar ook raar. Strikt bekeken zelfs wat egocentrisch, maar dan op een collectief niveau: wie vandaag gruwt en huivert, doet of deed die dat in even grote mate toen het nieuws over de horror in Syrië of Jemen of Tigray ons bereikte?
Tedros Adhanom Ghebreyesus, baas van de Wereldgezondheidsorganisatie, vindt van niet en noemt dat racisme: witte levens zijn belangrijker dan zwarte.
“De wereld behandelt de menselijke soort niet op dezelfde manier”, zei hij donderdag. “Sommigen zijn gelijker dan anderen.”
LEVIETEN
Vreemd genoeg vond uitgerekend een christendemocraat, staatssecretaris voor Asiel en Migratie Sammy Mahdi, het nodig om Tedros de levieten te lezen. Dat we meer aandacht hebben voor Oekraïne dan voor de gruwel waar de WHO-baas naar verwees, heeft niets met huidskleur te maken, maar – ik citeer Mahdi even – met “nabijheid”.
Daarmee zult u het ongetwijfeld eens zijn. Wie ons nabij is, ligt ons dichter aan het hart – zo kun je een soort hitparade maken, met helemaal bovenaan: onze mensen, het eigen volk. Terwijl u toch weet wat Jezus ons heeft geleerd: nabijheid is juist géén criterium voor aandacht of hulp.
Dat is de boodschap van de Samaritaan, de belangrijkste parabel uit de Bijbel. Soit. Dat paasweekend, tot daaraan toe – we gaan er hier geen godsdienstles van maken.
Maar ook de politieke lessen die we dezer dagen leren, zijn erg boeiend. Vlaams Belang ligt zwaar onder vuur, vanwege banden met en sympathie voor het regime van Vladimir Poetin. De liberale vicepremier Vincent Van Quickenborne vindt het tijd dat u “schoon schip” maakt. Waarmee hij twee flaters in één adem slaat.
Eén: hij gelooft blijkbaar dat uw partij een gematigde en een extreme flank kent.
Twee: hij arriveert een beetje te laat op het feestje. Filip Dewinter ging al vaker op de thee bij de Syrische slachter Assad, en toch bleven alle liberalen braaf zitten toen de VB-kopman onlangs de voorzittershamer van het Vlaams Parlement hanteerde. In plaats van gewoon het halfrond te verlaten.
STEMGEDRAG
Zelf wenst u zogezegd ook dat alle Poetin-fans in uw partij “de eer aan zichzelf” houden, maar tegelijk supportert u vurig voor de Franse presidentskandidate Marine Le Pen, die het mede dankzij een financieel miljoeneninfuus uit Rusland zover bracht.
Om maar te zeggen: het is allemaal slechts en slecht theater, mijnheer Van Grieken, zowel dat getier van uw tegenstanders als die berouwvolle zelfkritiek die u ons probeert te verkopen.
Als u echt schoon schip zou of moest maken, dan hield u niemand meer over.
Laat mij u gerust stellen. Van elke Vlaming die het ooit zou overwegen om voor uw partij te kiezen, is er niemand die zijn stemgedrag laat beïnvloeden door buitenlandse zaken. U mag zelfs een bataljon samenstellen om aan de zijde van de Russen te strijden, dan nog zult u daar volgens mij in 2024 geen schade van ondervinden.
U wordt nu weliswaar geschoren – zoals dat heet – en blijft dus best even stilzitten, maar eigenlijk kan u niets gebeuren. Installeer de hangmat, schenk een glaasje in en wacht gewoon rustig af. Voer af en toe campagne, maar hou het ludiek.
Laat de twee feestvogels Frank Creyelman en Jan Penris bijvoorbeeld op een bierfiets door alle Vlaamse steden trekken, met een rode bol op hun neus en een Plopkostuum annex -muts vervaardigd uit leeuwenvlaggen.
VERJAARDAG
Verder is het wachten tot de tegenstand in de afgrond rijdt. Uw sterkte, dat weten we al dertig jaar, is voor een groot deel de zwakte van de anderen. N-VA houdt stand, Vooruit blijft overeind, PVDA zal groeien, de rest gaat ten onder aan gezwalp en getwijfel, gebrek aan ruggengraat en overdaad aan debatfiches, aan algehele onaantrekkelijkheid, kortom.
Groen kiest straks een nieuwe voorzitter. Ook CD&V staat voor de vraag wie hen naar de slachtbank mag leiden. Mahdi zal het niet worden, hij ruilt nooit die populaire post voor een zelfmoordmissie als chef. Alleen pakweg Koen Geens zal dat willen.
En dan is er nog Open Vld. Die gaat voor “een scherper profiel” en “nieuwe naam” – mijn gok: dat wordt een cadeau voor uw verjaardag, op 7 oktober.
Ik groet u zeer zuinig
Joël De Ceulaer, senior writer
Bron: De Morgen