Het kruim van de vaderlandse politica’s verzamelde voor tv-programma Hertoginnedal om de staat van hun stiel op te maken. Is de vrouw stilaan gelijk aan de man in de Wetstraat? ‘Ik heb soms het gevoel dat we achteruitgaan.’
Ann Van den Broek – De Morgen
‘Het is een continue stroom van ‘dom, dik, lelijk wijf’: zo houden vrouwen in de Belgische politiek zich staande
Caroline Gennez: “Zijn jullie gaan kijken naar de afleveringen?”
Gwendolyn Rutten: “Ik heb nog niks gezien. Jij wel?”
Gennez: “Nee, regeringsonderhandelingen, lokale campagne, nieuwe ministerpost. De agenda zat al bomvol.”
Rutten: “Voilà, in volle aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen, dat ging er niet meer bij.”
Petra De Sutter: (droog) “Ik ben wel gaan kijken naar de previews. Lopende zaken, hè. Ik had een beetje tijd.”
Dertig seconden zijn Caroline Gennez, Gwendolyn Rutten en Petra De Sutter in één kamer en je kunt niet anders dan meteen concluderen: dat moet daar een gezellige boel geweest zijn in Hertoginnedal.
Ergens in maart brachten de drie – op dat moment nog allemaal minister met volle bevoegdheid – daar op verzoek van programmamaakster Tess Uytterhoeven een weekend door, samen met collega’s Zuhal Demir (N-VA), Annelies Verlinden (cd&v), Lise Vandecasteele (PVDA) en Barbara Pas (Vlaams Belang).
Rutten: “Ik moet toegeven dat ik op voorhand wel twijfels had. Drie dagen! Dat is wel heel lang. En dan een kamer moeten delen, dat was ook geleden van toen ik 17 was.”
Gennez: “Met mij. (lacht) Dat lukte toch?”
Zeven toppolitici samen een weekend samen in een kasteel: de vergelijking met Het conclaaf is snel gemaakt. Mevrouw De Sutter, u zat daar ook, toen als enige vrouw tussen allemaal mannen. Hoe anders was dat?
De Sutter: “Heel anders.”
(luid gelach van de anderen)
De Sutter: “Ik heb nog nooit zoveel oneliners en slogans gehoord in zo’n korte tijd. Ik zat nog met de sfeer en gezelligheid van Hertoginnedal in mijn hoofd, ik wist wel dat het niet hetzelfde zou worden, maar ik vond het toch allemaal best hallucinant.
“De setting was natuurlijk ook anders: Het conclaaf werd pas later opgenomen, in volle campagne, met de verkiezingen als duidelijke inzet van het programma.”
Gennez: “Laten we zeggen dat iedereen uit Het conclaaf naar voren is gekomen zoals ik hen ken.
“Maar ik vind wel dat programma’s als Het conclaaf en Eerste keus iets hebben bijgedragen. Als ik dan tijdens de campagne naar RTL keek en daar mijn collega’s een keer in pyjama zag zitten…”
Rutten: “Wablieft? Zeg nu niet dat ze ons in Hertoginnedal ook in onze pyjama hebben gefilmd, hè?” (lacht)
De Sutter: “In de gesprekken die wij in Hertoginnedal voerden speelden naar mijn gevoel veel minder strategische overwegingen.
“Ik heb nooit het idee gehad: ah, een ingestudeerd nummertje. Alle vrouwen waren gewoon zichzelf.”
Hadden jullie geen vragen bij het concept? Een programma over vrouwen in de politiek, ik kan me voorstellen dat veel mensen gaan zuchten: het is 2024, wat valt er nog te klagen?
Gennez: “Ik ben er absoluut van overtuigd dat gendergelijkheid nog geen feit is. De cijfers van de VN zeggen alles: het zal nog 131 jaar duren voor er totale gelijkheid is tussen mannen en vrouwen, op alle vlakken.
“Maar ik was inderdaad beducht voor het risico dat zo’n programma een klaagzang zou worden. Dat wilde ik niet. Ik denk ook dat we, samen met de programmamakers, niet in die val getrapt zijn.”
De Sutter: “Als je naar ons kijkt, kun je misschien inderdaad concluderen dat er geen probleem meer is, wij zijn of waren allemaal ministers. Maar wij zijn rolmodellen. Dat mag je niet vergeten. We bewijzen dat het kan, maar we kunnen ook getuigen over de barrières en hindernissen onderweg. Het is niet omdat wij er geraakt zijn, dat het makkelijk is.”
Rutten: “Het uitgangspunt was ook: we zetten de vrouwen in Hertoginnedal om aan te tonen wat voor een mannelijke aangelegenheid een regeringsvorming nog steeds is.”
Beeld Eva Beeusaert
Hertoginnedal heeft inderdaad een roemrucht verleden als plek waar regeringen geboren worden, maar wat bleek: niemand van jullie was daar al ooit geweest.
De Sutter: “Dat zegt toch genoeg?”
Gennez: “Wij hebben natuurlijk al regeringen onderhandeld, op andere locaties. Maar ik vind het toch ook belangrijk om erover te getuigen dat dat echt niet zo evident was, als vrouw tussen alleen maar mannen. Zeker niet als je jong, blond en links bent.”
De Sutter: “Laat staan wanneer je een andere huidskleur hebt.”
Gennez: “Continu moet je je verdedigen. Kent ze haar dossiers wel? Kan ze het wel uitleggen? Spreekt ze niet te luid? Dat heb ik erg ervaren.
“Er worden vandaag nog steeds opmerkingen gemaakt en misschien wel vileiner dan vroeger, want toen waren de sociale media nog niet wat ze nu zijn. Maar ik heb wel het gevoel dat het voor iemand zoals ik vandaag makkelijker is dan twintig jaar geleden.”
De Sutter: “Je bent ook twintig jaar ouder, niet vergeten.”
Gennez: “Exact. We zijn op sommige vlakken wel op de goede weg, dat geloof ik wel, maar ik zie rond mij toch dat met name jonge vrouwen het nog steeds heel moeilijk hebben om ernstig genomen te worden.”
Rutten: “Ik moet opeens ergens aan denken. Ik ben gisteren op Netflix naar La legge di Lidia Poët beginnen te kijken.
“Een Italiaanse voorvechtster van vrouwen rechten van eind 19de, begin 20ste eeuw. Ze wil stemrecht voor vrouwen, het recht om advocaat te zijn en te mogen pleiten. Er zit een fragment in waarin ze haar zaak in een salon moet bepleiten. Het had nogal wat weg van Hertoginnedal.
“Terwijl ze zich daarop voorbereidt, krijgt ze een aantal adviezen om serieus genomen te worden.
- Eén: spreek nooit volledig uit wat je echt denkt.
- Twee: zorg dat je stem zo laag mogelijk klinkt.
- Drie: probeer te allen tijde te blijven glimlachen.
“Ik heb het beeld gepauzeerd en alles zorgvuldig opgeschreven. Het is fictie, het speelt zich honderd jaar geleden af, maar het is zó accuraat.
“Het draait niet eens om wát je zegt, maar om de manier waarop je het brengt, iets dat bij vrouwen ongelooflijk belangrijk wordt gevonden.”
Zou dat voor mannen ook niet gelden?
De Sutter: “Het is gewoon een feit dat mensen lage stemmen aangenamer vinden om naar te luisteren, daar is onderzoek naar gedaan. Lagere stemmen wekken meer vertrouwen. Dat is dus al in het nadeel van veel vrouwen.”
Gennez: “Ik heb me toch nooit aangepast. Tot grote horreur van mijn medewerkers wellicht.”
Rutten: “Ik wel. Dat is een proces van vele jaren geweest, maar ik heb bijvoorbeeld geleerd om meer stiltes te laten vallen wanneer ik spreek.
“Met de jaren ben ik van nature lager gaan praten, maar als ik ergens echt verontwaardigd over ben, gaat mijn stem een stuk de hoogte in. En dan merk je dat mensen afhaken, ze luisteren gewoon niet meer.
“Margaret Thatcher wist dat ook: die had het zichzelf aangeleerd om twee tonen lager te spreken.
“Ik vond het ook het moeilijkste toen ik zelf jong en nieuw was in de politiek. Dan kreeg ik heel snel het etiket: ze is zo hysterisch, ze overdrijft zo vaak, ze is zo emotioneel.
“Ik moet wel zeggen: zodra ik doorhad hoe het machtsspel werkte, heb ik het ook volledig gebruikt. Maar dat neemt niet weg dat er nog steeds met twee maten en twee gewichten wordt gemeten.”
PETRA DE SUTTER
- 10 juni 1963, Oudenaarde
- Federaal vicepremier en minister van Overheidsbedrijven en Ambtenarenzaken
- Buitengewoon hoogleraar gynaecologie (UGent) en voormalig hoofd van de afdeling reproductieve geneeskunde van het UZ Gent
CAROLINE GENNEZ
- 21 augustus 1975, Sint-Truiden
- Vlaams minister van Welzijn, Armoedebestrijding, Cultuur en Gelijke Kansen
- Voormalig federaal minister van Ontwikkelingssamenwerking en Grootstedenbeleid
- Partijvoorzitter van sp.a van 2007 tot 2011
GWENDOLYN RUTTEN
- 26 juni 1975, Hasselt
- Voormalig viceminister-president en minister van Binnenlands Bestuur
- Burgemeester van de gemeente Aarschot
- Partijvoorzitter van Open Vld van 2012 tot 2020
Hoezo?
Rutten: “Ik twijfel of ik daar nu zelf over moet beginnen, maar toen ik de keuze maakte om na de parlementsverkiezingen te stoppen als Vlaams minister en op mijn stad Aarschot te focussen, vonden velen dat een schande.
“Maar als Bart De Wever elke dag zegt dat hij liefst van al burgemeester van Antwerpen wil blijven, voor dat burgemeesterschap ook al twee minister-presidentschappen heeft laten schieten en ondertussen toch blijft beweren dat hij premier wil worden, is dat geen enkel probleem.
“Blijkbaar loont het om een zekere graad van hypocrisie aan de dag te leggen, en dat vind ik heel erg. Ik heb er altijd voor gekozen om onverbloemd te zeggen wat ik wil.”
Gennez: “Dan vind ik ook dat je met de consequenties om moet kunnen. Ik heb jou heel graag, dat weet je, maar die keuze vond ik persoonlijk ook heel moeilijk te begrijpen. Het ministerschap, dat is toch niet zomaar iets?
“Toen Bart Somers eerst vertrok, zeiden wij in Mechelen: ‘Allee, weer een houdini truc van Somers, die hadden we niet zien aankomen.’ Het ministerschap is toch niet iets waar je lichtzinnig mee omgaat. En dan deed jij een half jaar later hetzelfde.
“Wat ik wel volg, is het dubbele. Als je aan mensen vraagt wat ze belangrijk vinden aan een politicus, krijg je gegarandeerd authenticiteit als antwoord. Maar in de feiten blijkt dan wel telkens dat er nog een best grote kloof zit tussen wat mensen zeggen dat ze belangrijk vinden, en wat in de feiten belangrijk blijkt.”
De Sutter: “En de clichés, hè, ze bestaan nog altijd. Als een vrouw ergens niet in slaagt, is ze niet capabel. Bij een man ligt het aan de omstandigheden.
“Een vrouw die zich opwindt heeft haar emoties niet onder controle, een man is een betrokken sterke leider. Daar zie ik nog steeds geen evolutie in.
“Daarom is het ook zo belangrijk dat we een mentor zijn voor jonge, beloftevolle vrouwen in de politiek. Dat we hen weerbaar maken. Dat we hen leren om te doen wat nodig is, maar tegelijk ook zichzelf blijven. Er zijn nu veel vrouwen die niet aan politiek willen beginnen en er zijn er nog veel meer die eruit stappen.”
Rutten: “Het is zelfs niet alleen dat. Bij de lokale verkiezingen zijn het vooral vrouwen die niet zijn komen opdagen. Ik wil ook niet de hele Amerikaanse verkiezingen tot een man-vrouwissue herleiden, het is veel complexer, maar het speelde wel onmiskenbaar mee.
“Ik heb soms echt het gevoel dat we achteruitgaan, in plaats van vooruit. Zowel in deelname aan het democratisch proces, als in de deelname aan de ‘echte’ macht.
“Natuurlijk zijn er ooit al grote stappen gezet, maar als het er echt aankomt, blijven vrouwen de uitzondering.”
Zijn mannen beter in macht?
Gennez: “Het is een oefening: hoe meer je ermee vertrouwd bent, hoe beter je het kent. Door de geschiedenis heen is macht wel zeer mannelijk geweest, waardoor het een bepaalde aanblik krijgt.”
De Sutter: “Maar ga eens verder terug in de geschiedenis. De eerste gemeenschappen waren matriarchaten. Dus het is niet aangeboren of genetisch. Het moet iets zijn dat toch wel evolutionair zo ontwikkeld is dat mannen de macht gegrepen hebben en het patriarchaat is ontstaan.”
Rutten: “Ik vind dat buitengewoon boeiend om over te lezen. Weet je dat nog maar redelijk recent ontdekt is dat een krijgersgraf met paarden en een hele uitrusting van vróúwelijke krijgers blijkt te zijn?
“Al die tijd ging men ervan uit dat het mannen waren, maar dankzij DNA-onderzoek weten we nu dat het vrouwen waren. En het toppunt is dat de eerste reactie was: oei, die test zal wel verkeerd geweest zijn, we doen hem opnieuw!”
Gennez: (droog) “Terwijl toch algemeen bekend is dat vrouwen graag op hun paard zitten.”
Twee van jullie hebben jarenlang de rol van partijvoorzitter vervuld, en de derde had dat zonder moeite ook kunnen doen. De Vlaamse regering bestaat voor het eerst uit meer vrouwen dan mannen. Is het dan nog houdbaar om te beweren dat vrouwen geen toegang hebben tot de macht?
De Sutter: “En hoeveel vrouwen zijn er burgemeester?”
Rutten: “Nog geen 20 procent. Het aantal vrouwen dat verkozen is in de Kamer, is exact evenveel als in 2019: 42,7 procent.
“En dan kun je dat toch al veel vinden, maar hoeveel vrouwen zijn er al ooit betrokken geweest in het federale formatieproces?
“In die eindeloos lange rij van informateurs en fluisteraars en hoe heet het allemaal, is nog maar één keer een vrouw opgedoken. Sabine Laruelle, maar dan wel in een duo-opdracht met Patrick Dewael, want stel u voor, toch geen vrouw alleen!”
Gennez: “Het paleis kiest graag voor de elder statesmen.”
Rutten: “Goh, Georges-Louis Bouchez was nog niet droog achter zijn oren toen hij informateur werd. En hij heeft het allemaal doen mislukken ook.
“Mijn ervaring is dat mannen het toch moeilijk vinden wanneer vrouwen naar voren stappen en zeggen: I call the shots.
“Er is absoluut ruimte voor vrouwen in hun ploegen, voor hun expertise, maar niet als leider.”
Beeld Eva Beeusaert
Hoe hebt u dat ondervonden?
Rutten: “Ha, dat is het verhaal van mijn hele loopbaan.
“Ik herinner me een opmerking binnen mijn partij waar ik echt niet mee gediend was. Op een gegeven moment zei iemand dat ik misschien wel de grootste man was van allemaal.
“En dan dacht ik: excuseer? Wat bedoel jij hier nu eigenlijk?”
De Sutter: (verontwaardigd) “Het zal in ieder geval niet bedoeld zijn als compliment.”
Gennez: “Om nog even terug te komen op wat daarjuist aan bod kwam, ik snap dat Gwendolyn pessimistischer is dan een half jaar geleden.
“Kijk naar welke bonte coalitie van macho’s, nihilisten, extreme nationalisten en moslimfundamentalisten wereldwijd oprukt: van Trump over Schild & Vrienden tot de taliban en de libertaire president van Argentinië.
“Ze vinden elkaar in één ding, hun aversie tegen vrouwen- en lgbtq+-rechten. Dus wat wij vooral moeten doen, als mensen die nog altijd onderhevig zijn aan een ongelijke behandeling, is een front vormen.”
De Sutter: (knikt) “Vrouwen twijfelen te veel aan zichzelf. Mannen twijfelen niet aan zichzelf. Maar mannen hebben ook sterke netwerken, waardoor ze elkaar helpen binnen de machtsstructuren. Vrouwen hebben dat veel minder.”
Rutten: “Wat jij juist zei over mentorschap, daar denk ik al een hele tijd over na.
“Hoe kan ik jonge vrouwen wegwijs maken binnen dat machtsspel?
“Maar ik geef toe dat dat een hele dubbele is, want in een ideale situatie zouden ze zich niet anders moeten gedragen.
“Soms denk ik, het moet allemaal anders kunnen. En soms denk ik: play it by the rules. Ik heb ze zelf ook moeten leren.”
U vertelde me dat tijdens een van onze eerste gesprekken toen u pas voor het eerst verkozen was: dat het u opviel dat mannen vaak met het idee van een vrouw gaan lopen en elkaar daarin bevestigen.
Rutten: “O ja. Dat je een idee oppert, niemand reageert en tien minuten later zegt Piet krek hetzelfde, waarop Jan roept: ‘Geweldig voorstel!’ En dat jij daar zit en denkt: spreek ik Chinees of zo? Dat gebeurt nog altijd, hoor.”
Uw idee was: dan moeten we maar hetzelfde gaan doen.
Rutten: “Wij kunnen ook tiktak spelen. Als je ziet dat een vrouw een goede opmerking maakt en die valt op een koude steen: pik ze op.
“Wacht ook niet tot het eindelijk jouw beurt is om te spreken, want voor je het weet zijn je momentum en de vergadering voorbij. Je moet je manifesteren.”
De Sutter: “Daarom is het belangrijk hoe een vergadering geleid wordt. Het is bewezen dat mannen twee keer langer praten dan vrouwen tijdens vergaderingen. En hoe langer er gepraat wordt, hoe meer gewicht een tussenkomst heeft.”
Gennez: “Dat ligt wellicht aan de partij waarin je terechtkomt. Ik heb dat nooit zo ervaren.
“Ik heb veel te danken aan mannelijke mentoren die mij op hun kabinet geëngageerd hebben of me voorgesteld hebben om naar Mechelen te verhuizen. Ik heb veel kansen gekregen en ook gegrepen.
“Maar ik heb wel altijd het idee gehad dat er buiten onze veilige partijcocon veel gebash was op vrouwen, en toen ik voorzitter was ook op mij persoonlijk. Toen heb ik me wel vaak eenzaam gevoeld. Niet op de weg ernaartoe, maar wel in de absolute topfunctie zelf.”
U kreeg de wind zwaar van voren toen u als voorzitter in 2009 Frank Vandenbroucke aan de kant schoof als minister. Dacht u toen: een man hadden ze dit niet zo kwalijk genomen?
Gennez: “Dat zou wel anders geweest zijn, wellicht. Dat ik een jonge vrouw was en hij een respectabele man met aanzien, maakte het een makkelijk frame.
“Maar goed, ik heb die keuze toen gemaakt. Het belangrijkste is dat onze relatie in de loop der jaren helemaal hersteld is. Noch Frank, noch ik zit daar nog met blessures.”
Rutten: “In de politiek moet je emoties bijna kunnen loskoppelen. Je moet bladzijdes kunnen omslaan. Alleen bomen komen elkaar nooit meer tegen.”
De Sutter: “Dat is heel juist. Vaak worden wonden geslagen die allianties bemoeilijken. Omdat mensen niet in staat zijn om het verschil te maken tussen een politieke strijd op basis van ideologie, en een persoonlijke strijd. Dat laatste mag het nooit worden.
“Ik wil het niet per se toepassen op wat er nu in de Arizona-discussies is gebeurd, maar als je kijkt naar de persoonlijkheden van de mensen die rond de tafel zitten, ben ik niet echt verwonderd dat het daar spaak loopt.”
Zou er al een regering zijn, mochten er allemaal vrouwen aan tafel zitten in plaats van mannen?
De Sutter: (lacht luid) “Dat is een schitterende vraag.”
Gennez: “Er speelt altijd een persoonlijke component in onderhandelingen, maar ik kan u wel garanderen dat het voor Vooruit om de inhoud gaat. Wij hebben echt geen mandaat van onze kiezers om in een volledig rechts verhaal te stappen waarin iedereen betaalt, behalve de grote vermogens.”
Open Vld staat intussen aan de zijlijn te wachten om in te springen.
Rutten: “Eva (De Bleeker, red.) staat nu aan het roer van de partij. Ik heb zelf in die positie gezeten, en ik vond het destijds erg vervelend als anderen via de krant gingen vertellen hoe het allemaal moest. Natuurlijk heb ik daar mijn mening over, maar het moment is nog niet gekomen om die met de buitenwereld te delen.”
Mag ze bellen als ze straks een minister zoekt?
Rutten: “Eva mag mij altijd bellen, maar voor het ministerschap, nee. Dat verhaal is afgesloten. Maar bon, ik begeef mij op dun ijs met zulke uitspraken, dat weet ik.” (lacht)
Op een gegeven moment komen er een aantal mannelijke collega’s voor jullie koken in Hertoginnedal. Zegt Bert Anciaux: “Ik heb altijd erg graag gewerkt met vrouwen. Maar die vrouwen onderling…” Hoeveel van dat cliché is waar?
Gennez: (onderdrukt een oogrol) “Vrouwen zijn net mensen, stel u voor.
“Met sommigen heb je onmiddellijk een goede band, met anderen is dat gewoon zakelijker. Ik vind het soms zelfs net makkelijker om iets met een vrouwelijke collega te delen, omdat zij dan misschien toch gemakkelijker iets aanvoelt wat mannen minder snel zien.”
De Sutter: “Mannen hebben misschien ook dat gevoel, hé. Dat ze elkaar begrijpen zonder dingen helemaal te moeten uitspreken.”
Gennez: “En als vrouwen dan eens onenigheid hebben, is dat meteen een sjakossengevecht.
“Al is het wel even geleden dat ik dat nog gehoord heb. We zijn natuurlijk wel twintig jaar verder. Als je iedere discussie nu zo zou willen framen, heb je een grote collectie sjakossen nodig.
“Er is geen mannelijke of vrouwelijke manier om aan politiek te doen. Er is een menselijke manier, met respect voor de mensen waarmee je samen iets wil bereiken.
“En er is een machiavellistische, waarin macht een doel op zich wordt.
“En je hebt net zozeer menselijke mannelijke politici als machiavellistische vrouwelijke.”
De strafste getuigenis in Hertoginnedal over hoe het is om vrouw te zijn in de politiek, komt van Stephanie D’Hose. Nadat zij een collega een compliment gaf over zijn tussenkomst, vroeg hij haar of ze nu zin had om hem te pijpen.
Rutten: “Héél heftig.”
Gennez: “Ik heb persoonlijk nooit dergelijke situaties van grensoverschrijdend gedrag meegemaakt. Maar het is niet omdat je het niet persoonlijk meemaakt, dat het niet bestaat.”
De Sutter: “Je hoort dat van anderen, ja.”
Rutten: “Je hoopt dat dat niet meer voorkomt, maar ik vrees dat er toch nog veel onder de waterlijn zit.”
Uit onderzoek blijkt dat meer dan 10 procent van alle tweets gericht aan vrouwelijke politici haat of agressie bevatte. Daar kunnen jullie alle drie van meespreken.
Rutten: “Het is een continue stroom aan ‘dom, dik en lelijk wijf’. Natuurlijk besef je dat je dat niet mag laten binnenkomen, als je mentaal gezond wil blijven. Maar als je dat 24 op 24, 7 op 7 te horen krijgt? Af en toe moet ik echt wel even naar adem snakken.
“Ik heb de discussie over de menopauze niet voor niets op gang getrokken. Het feit dat je dan ook wel eens aan gewicht kan winnen, dat is toch bekend? Maar je wil niet weten hoe vaak ik uitgemaakt word voor vet kalf.”
De Sutter: “Bij mij kun je wel raden wat er gezegd wordt. Natuurlijk raakt je dat, daarom scherm ik me er zo goed mogelijk van af. Andere mensen beheren nu gelukkig mijn sociale media voor mij.
“Tien jaar geleden, toen ik in de politiek stapte, kwam dat wel ontzettend hard binnen.
“Ik heb echt gedacht: waarom ben ik hieraan begonnen? Is het dat wel waard?
“Dan heb je mensen die je erdoor trekken en zeggen: dat zijn triestige figuren die achter een computer zitten en voor de rest weinig geluk kennen in hun leven. Zij kennen jou niet.”
Gennez: “Als je me vraagt: hoe dik is je vel, is het antwoord: niet zo dik. Ik wil dat ook niet. Je moet ook receptief blijven voor de echte problemen van mensen, die wel van een heel andere orde zijn.
“Ik vind ook dat we wel tegen een stootje moeten kunnen. We zijn wel zo zelfzeker dat we aan 11 miljoen Belgen zeggen: geef ons een stuk van uw portemonnee, ik zal die wel beheren. Dan moet je ook tegen de tegenwind kunnen.
“De persoonlijke commentaren op mijn uiterlijk, die vind ik nog niet eens zo erg. Ik heb een veel groter probleem met de verspreiding van fake news.
“Het feit dat ik het label van Hamas-hoer gekregen heb omdat ik een standpunt inneem over het Israëlisch-Palestijns conflict aan de hand van het internationaal recht, dat is gewoon gevaarlijk.
“Niet alleen voor mij persoonlijk, maar voor de hele politiek en democratie.”
Paul Jambers vraagt in zijn film BDW politiek beest aan Bart De Wever: streeft u naar geluk, of naar macht? Het antwoord van De Wever is: ik vind mijn geluk in het streven naar macht. Is dat bij jullie ook zo?
Gennez: “Oei oei. Nee, absoluut niet.”
De Sutter: “Daar is een risico aan verbonden, hè. Je kunt die macht zodanig leuk gaan vinden dat je vergeet waarom je ooit aan politiek begonnen bent.”
Gennez: “Politici die aan politiek doen omwille van het spel, of macht willen omwille van de macht, die vergeten wat het ideaal van politiek is.
“Namelijk: coalities sluiten om dingen ten goede te veranderen voor zoveel mogelijk mensen en voor de planeet.
“Daar gaat het over. Niet om macht an sich. Laat staan het spel.Dat is toch veruit het minst interessante deel aan de job, jongens. Supervermoeiend vind ik dat.”
Rutten: “We moeten ook niet gaan doen alsof macht iets vreselijks is. Het kan absoluut ongelooflijk deugd doen wanneer je iets hebt kunnen realiseren. Als De Wever dat bedoelt, dan begrijp ik dat.
“Maar mijn geluk, jongens toch. Dat vind ik bij mijn kinderen, mijn man en mijn vrienden, in kunst. Maar dat hangt zéker niet af van de macht.”
Hertoginnedal
Vanaf 21 november op Eén.
‘Wij zijn rolmodellen, vergeet dat niet. Wij bewijzen dat het kan, maar wij kunnen ook getuigen over de barrières en hindernissen onderweg’
Petra De Sutter
‘Mensen vinden lage stemmen aangenamer om naar te luisteren. Dat is dus al in het nadeel van veel vrouwen’
Petra De Sutter
‘Mannen vinden het moeilijk als vrouwen naar voor stappen en zeggen: ‘I call the shots.’ Er is ruimte voor de expertise van vrouwen in hun teams, maar niet als leider’
Gwendolyn Rutten
‘Het feit dat ik het label van Hamashoer gekregen heb omdat ik een standpunt inneem over het Israëlisch-Palestijns conflict, is gewoon gevaarlijk’
Caroline Gennez
‘Op sociale media is het een continue stroom aan ‘dom, dik en lelijk wijf’. Natuurlijk besef je dat je dat niet mag laten binnenkomen, als je mentaal gezond wil blijven’
Gwendolyn Rutten
Beeld Eva Beeusaert
Lees ook
Overzicht
Lees meer berichten in deze categorie
Bron: De Morgen