Uitkijkpost – Beste kiezer

Senior writer Joël De Ceulaer schrijft deze week een brief aan de kiezer. Deze Uitkijkpost kan sporen van spot of satire bevatten.

Joël De Ceulaer – De Morgen

7 juni 2024

Leestijd: 5 min

‘Beste kiezer, dit wordt een nieuwe traditie: de Wisselbeker Carl Devos’

Joël De Ceulaer

Beste kiezer, mochten Vlaamse journalisten even streng zijn voor zichzelf als voor sommige politici, dan zouden ze hun toetsenbord in brand moeten steken.

Media worden bevolkt door prutsers, amateurs en hansworsten, om nog te zwijgen van de hufters die elke week mensen te kijk te zetten in een column, het lafste van alle genres.

Maar de voorbije weken mochten we niet klagen. De verkiezingscampagne werd door de meeste media grondig aangepakt. Wie dat wilde, kon zich informeren tot op de rand van de indigestie. Van stemtesten over interviews en debatten tot inhoudelijke analyses van alle partijprogramma’s – het kon niet op.

Dat was ooit anders.
Twintig jaar geleden vroeg Ben Crabbé nog in primetime aan Filip Dewinter of die een goede Marokkanen-mop kende en zou Siegfried Bracke politici nog het liefste hebben beoordeeld op hun vermogen om flikflakkend door de studio te zoeven.

Anno 2024 regeert de ernst.
De verslaggeving is van een niveau dat bijna aanvaardbaar mag heten voor zo’n
minuscule regio.

Gelukkig is er ook slecht nieuws: de politieke commentaren waren vaak zo doldwaas dat ik besloten heb om een nieuwe prijs in het leven te roepen, een prijs voor de commentator die evengoed Niets had kunnen zeggen:
de Wisselbeker Carl Devos.

Wij kennen professor Devos als de Captain Obvious van de politieke praatpalen – de man die het vanzelfsprekende ten berde kan brengen alsof het een diepzinnigheid betreft.

Als hij merkt dat er water uit de hemel valt, zal hij peinzend een blik omhoog werpen om dan op gewichtige toon mede te delen dat het waarschijnlijk regent.

Als hij een tweebultig woestijndier bespeurt, zal hij met de wijsvinger een virtueel snorretje onder zijn neus tekenen zoals Wickie de Viking, en stellig poneren dat het een kameel betreft.

Tijdens een wandeling over de dijk, van Oostende naar Middelkerke, zal hij af en toe een brede zwaai met zijn rechterarm maken om ons te tonen dat daar de Noordzee ligt.

Het is de eerste keer dat deze wisselbeker wordt uitgereikt, dus er zijn genoeg kandidaten. Om fraude te voorkomen, mag ik zelf niet meedingen.

Om niemand nodeloos te kwetsen, blijven de kandidaten anoniem. Alleen de laureaat wordt straks met naam en toenaam in de bloemetjes gezet.

In oktober, vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen, gaat de beker dan naar de commentator die zichzelf de komende maanden het beste aanstelt.

Het wordt een mooie traditie:
de Wisselbeker Carl Devos hoort nu al in de Vlaamse canon.

Hier de bijdragen die de jury – uw dienaar gesteund door vrienden met een even hufterige inborst – selecteerde.

Allereerst was daar de analist die tot de vaststelling kwam dat het in de aanloop naar verkiezingen vooral gaat over de “verschillen” tussen partijen – daar hebt u vast niet van terug.

Vervolgens oordeelde een commentator dat het mogelijk weleens in het voordeel van een partij zou kunnen spelen als die partij zelf het dominante thema van de campagne is geworden – welja, wie weet.

Talloos zijn de wijsneuzen die voorspelden dat we maandag zullen wakker worden in
“een nieuw land”.

En dat politici, ondanks al die nodeloos uitvergrote verschillen dus, over hun – komt-ie! – “eigen schaduw” zullen moeten stappen om een federale regering te vormen in het belang van – jazekerwel! – Vlamingen én Walen.

Menig professioneel waarnemer vroeg zich met een bezorgde frons af wat er zal overblijven van die veto’s en breekpunten, straks aan de onderhandelingstafel.

Er werd zelfs kranteninkt verspild aan de melding dat “vertrouwen” essentieel is om een regering te vormen, en dat er in de laatste rechte lijn naar de stembusgang nog veel kan gebeuren.

Vijf dagen zijn soms een eeuwigheid.
Daarom haalden de partijen deze week ook nog eens – allemaal samen! – Alles Uit De Kast.

Dat is al een waardevolle oogst, en er vielen nog parels te rapen.

Wist u dat verkiezingen meer en meer rond personen draaien? Dat politici soms te veel met zichzelf bezig zijn? Dat de verliezers maandag hun wonden zullen likken? Dat partijen maar met één ding bezig waren: stemmen halen?

En dat kiezers in tijden van – ga gerust even zitten – disruptieve veranderingen vooral op zoek zijn naar houvast?

Yep, houvast!
Wist u dat?

Natúúrlijk wist u dat.
Iedereen weet dat. Daarvoor hebben we geen analist nodig. Zelfs wie bij de geboorte werd ontvoerd en opgesloten in een kasteelkelder, weet dat.

Daarom zijn het nominaties voor de Wisselbeker Carl Devos: de lat van de inzichtelijkheid ligt zo laag mogelijk.

Citaten met een kern van meerwaarde worden onherroepelijk gediskwalificeerd.

De finale keuze was moeilijk en ging gepaard met twijfel en gewetenswroeging.

Maar in de laatste rechte lijn viel er op X nog een bericht binnen dat alle concurrentie wegblies.

Een Humo-collega had meteen in de gaten dat er iets speciaals gebeurde, toen hij de aandacht vestigde op deze zinledige, malle mededeling:

“Nogal wat verkozenen verlaten de politiek,
om uiteenlopende redenen.”

“Verkiezingen kunnen de verhoudingen tussen partijen danig veranderen. Dat maakt dat de bezetting van parlementen na juni 2024 er vrij anders dan vandaag zal uitzien.”

Het vervult mij met trots, beste mensen, te mogen aankondigen dat de eerste Wisselbeker Carl Devos wordt uitgereikt aan niemand minder dan Carl Devos.

Stem zondag voor de goei!

Joël De Ceulaer, senior writer