Bart Eeckhout is hoofdcommentator. Hij schrijft dat de politieke sfeer in Vlaanderen, waarin extreemrechts lijkt af te stevenen op een verkiezingsoverwinning, zich laat voelen in de maatschappij en meer bepaald op de voetbalvelden. ‘Het is treffend dat binnen België de racistische commentaren meer op Vlaamse velden weerklinken dan in de andere regio’s.’
Bart Eeckhout – De Morgen
‘De groei van uiterst rechts laat zich nu al voelen. Bij een groeiende groep mensen leeft het idee dat het weer mag, racistisch zijn.’
Bart Eeckhout
Er is geen gebrek aan opinies en analyses over de mogelijkheid dat uiterst rechts zou toetreden tot een volgende Vlaamse regering.
Die bespiegelingen worden wel enkel gevoed met tactische argumenten. Wie is voor, wie tegen?
Is het verstandig van de N-VA om de vraag over ‘samen een meerderheid’ in de lucht te laten hangen, of niet? Dat soort vragen.
Bij al die tactische speculaties blijft één invalshoek wel onbelicht. Het gaat over mensen.
Als uiterst rechts mee aan de macht komt, zal dat een gevoelige, concrete impact hebben op welbepaalde groepen mensen: mensen met vreemde roots.
Hoe groot die impact zou zijn, valt niet te voorspellen maar het Vlaams Belang heeft een etalage vol discriminerende voorstellen.
Minstens zo belangrijk is de intimiderende stroom aan negatieve, stereotiepe, xenofobe berichten die de propagandamachine van het VB 24 uur op 24 uitstoot.
De boodschappen zijn meestal wat subtieler dan de zattemanspraat van sommige andere politici, maar ze zijn wel constanter.
Het is mijn overtuiging dat je de maatschappelijke gevolgen daarvan nu al merkt.
Want terwijl de samenleving stapvoets evolueert naar minder tolerantie voor vreemdelingenhaat, laten sommigen alle gêne vallen om ronduit racistisch te reageren op al wie een donkerder huidskleur of een exotische naam heeft.
Die groep lijkt te groeien, de toon lijkt bitser te worden. Omdat die mensen zich gesterkt en bevestigd voelen door de groei van radicaal rechts. Het mag weer, racistisch zijn, is het idee.
Dat de gedachte terrein wint dat racisme weer moet kunnen, zie en hoor je bijvoorbeeld langs de zijlijn van voetbalvelden.
Nog maar vorig weekend moest de spits van KRC Genk, Tolu Arokodare, vreselijke, racistische commentaren ondergaan omdat hij een penalty had gemist. Het is maar het topje van de ijsberg.
In twee jaar tijd is het aantal meldingen van discriminatie in ons voetbal met ruim 20 procent toegenomen.
De grootste problemen zitten in lagere klassen, waar jonge spelers zich week in week uit moeten laten vernederen omdat ze een andere kleur hebben.
Getuigenissen in deze krant over dat voortdurend moeten waden in een poel van racisme, zijn verkillend om te lezen.
Het voetbal, met zijn doorgedreven supporterstribalisme, zal nooit een toonbeeld van ethische verhevenheid zijn, maar het is treffend dat binnen België de racistische commentaren meer op Vlaamse velden weerklinken dan in de andere regio’s.
Neen, niet omdat het in ons DNA zou zitten, maar omdat de politieke context hier anders is.
Het is wel duidelijk dat zachtmoedige sensibiliseringscampagnes niet werken. Hardere sancties, zoals puntenaftrek voor de betrokken clubs, vallen zeker te overwegen.
Maar we moeten niet altijd en niet alleen naar beleid kijken. Ook wij, de samenleving, kunnen veel doen.
Daarom dit voorstel:
Als je racisme ziet of hoort – op café, in het stadion, op de bus…
Zeg er wat van.
En zeg het altijd, ook als het ongezellig wordt.
Durf te spreken, ook tegen de politieke tendens in.
Intimidatie en discriminatie begint bij de meerderheid die zwijgend toekijkt hoe een ander geïntimideerd en gediscrimineerd wordt.
Lees ook
Klik hier of op de hyperlink hieronder en vind meer berichten van
Bron: De Morgen