Selecteer een onderwerp
Of scroll naar beneden
Mijmering
Het is een merkwaardig getal 75.
Hoewel ik me niet anders voel dan toen ik 70 of 60 was, heb ik toch de indruk dat de tijd sneller en sneller gaat.
Ook het besef dat ik al driekwart eeuw besta, stemt een beetje tot nadenken.
Ik heb het geluk om nog gezond te zijn.
Rond mijn 60ste kreeg ik wel een tikje toen ik bij een periodiek onderzoek bij de cardiologe de boodschap kreeg: we gaan je hart toch wat verder moeten onderzoeken in het ziekenhuis.
Ik haalde mijn agenda boven en vroeg haar wanneer we dat onderzoek konden inplannen. Haar antwoord was kort en krachtig: NU.
Ik kreeg de slappe lach bij haar antwoord, maar toen ze me zei dat ik niet meer met de auto naar huis mocht rijden, begreep ik dat het niet iets was om mee te lachen.
Sinds die dag ga ik door het leven met een stent en een pacemaker, in volle bewondering voor de mogelijkheden van technologie en wetenschap.
Maar de sportieve Bob die naar Santiago de Compostella fietste en vanuit Leuven naar de Mont-Ventoux om ‘de kale berg’ te gaan beklimmen is toen wel op rust gegaan.
Nu gaat mijn aandacht hoe langer hoe meer naar kunst, cultuur en creativiteit.
Ik ben trouwens heel mijn leven actief geweest in die domeinen, als acteur, regisseur in verschillende toneelgezelschappen.
Met heel veel plezier denk ik terug aan de opvoeringen van De apologie van een acteur.
Een monoloog van Joris Thys over het leven en sterven van Vincent Van Gogh.
Het was een hele uitdaging om de twee uur durende tekst te memoriseren. Tegelijkertijd was het een ultieme uitdaging in mijn toneelcarrière.
Vincent Van Gogh heeft me daarna nooit meer echt losgelaten. Bezoeken aan Arles, Saint-Rémy-de Provence, het Kröller-Müller museum, waren dan ook geen toeval.
Als ik de tekst van de monoloog nu herlees, verbaast het me dat ik dit ooit heb aangedurfd.
Maar het was vooral de zoektocht naar de juiste toon, de juiste zegging van de mooie woorden, waar ik enorm van genoten heb.
En vooral:
“Ik heb eruit geleerd om ‘van achter naar voor te leven’ … Leven in het hier en nu.”
Ook de presentatie en organisatie van het wereldDANSfestivalEDEGEM hebben mij meer dan 30 jaar veel culturele rijkdom verschaft.
Tegenwoordig beleef ik veel plezier aan de creatie van mijn persoonlijke Website,
Blog en Facebook pagina.
Wonderbaarlijk hoe je, als je al wat ouder bent, op technologisch én maatschappelijk vlak veel hebt zien veranderen.
Van een telefoon met draaischijf naar een smartphone, van een ronkende eerste computer met een harde schijf van 20MB naar een geruisloze iPad van 64GB, van ledenblaadjes met knip- en plakwerk op papier naar documenten vol hyperlinks.
Boeiend allemaal, ik volg het graag en het houdt me jong van geest.
Maar hoe langer hoe meer geniet ik van de eenvoudige dingen van het leven:
De stilte van de morgen en
het opkomen van de zon… 
De heerlijke gesprekken,
wandelingen en reizen met An…
De bezoekjes van onze dochters
Inez, Eva, Linn…
De gesprekken met mijn schoonzonen
Erik, Jurgen, Tim…
En boven alles de glimlach op het gelaat van onze negen kleinkinderen
Elise, Charlotte, Laure
Simon, Joren, Eline
Luna, Milan, Noa
En Sammie, het allerliefste hondje van de wereld, zag dat het goed was.
Ouder worden
Maud Vanhauwaert
Ik stond in een bomvolle tram met mijn kleuter aan de hand.
Een oude man veerde recht en bood ons zijn zitplaats aan. Ik bedankte hem en zei dat het niet nodig was. Een lichte teleurstelling was te lezen in zijn blik.
Het voelde plots heel onhoffelijk om zijn hoffelijkheid niet te beantwoorden. Om hem een plezier te doen besloot ik om dan toch maar op zijn aanbod in te gaan.
Echter, een jonge kerel, die blijkbaar niets van het voorgaande tafereel had opgemerkt, was ons voor en nam nu het vrije zitje in. Toen zag die kerel de oude man en bood hem op zijn beurt de zitplaats aan.
De oude man schudde beduusd het hoofd.
Hij zag er plots zo teneergeslagen uit.
Ach, hij wilde zo graag helpen en nu kreeg hij alsnog de rol van zwakkere toebedeeld.
Soms zijn er van die dagen dat iedereen het goede probeert te doen voor de ander en het toch allemaal nét de verkeerde richting op draait.
Voor altijd jong
Milan – Noa – Luna – Laure – An – Eline – Elise – Bob – Charlotte – Simon – Joren – Foto 2013
Onderzoek heeft aangetoond dat de relatie tussen grootouders en kleinkinderen een van de meest genereuze relaties is.
Ze is zelfs nog sterker dan die tussen ouders en hun kinderen.
Met ouder te worden, kom je in een fase van zelfreflectie.
Wat heb ik geleerd waar de jongeren hun voordeel mee kunnen doen?
Ik zou bijvoorbeeld mijn boeken kunnen overdragen, maar je kunt ook een waarde overdragen, zoals tolerantie of de zorg om het milieu.
Op die manier doen we tenminste een poging om de aarde beter achter te laten dan wij, ouderen, ze hebben aangetroffen.
Ik noem deze levensfase
‘De lente in de herfst van het leven’.
Don't Let the Old Man In
I wanna leave this alone
Can’t leave it up to him
He’s knocking on my door
That someday it would end
Get up and go outside
Don’t let the old man in
My body’s weathered and worn
Ask yourself how would you be
If you didn’t know the day you were born
And stay close to your friends
Toast each sundown with wine
Don’t let the old man in
My body’s weathered and worn
Ask yourself how would you be
If you didn’t know the day you were born
And you feel that cold bitter wind
Look out your window and smile
Don’t let the old man in
Don’t let the old man in
My song
I go to bed real early
Everybody thinks it’s strange
I get up early in the morning
No matter how disappointed I was with the day before
It feels new
I don’t leave the house much
I dont like being around people
Makes me nervous and weird
I don’t like going to shows either
It’s better for me to stay home
Some might think it means that I hate people
But that’s not quite right
I do some stupid things
But my heart’s in the right place
And this I know
I got a dog, I take him for a walk
And all the people like to say “hello”
I’m used to staring down at the sidewalk cracks
I’m learning how to say hello
Without too much trouble
I’m turning out just like my father
Though I swore I never would
Now, I can say that i have love for him
I never really understood
What it must have been like for him
Living inside his head
I feel like he’s here with me now
Even though he’s dead
It’s not all good and it’s not all bad
Don’t believe everything you read
I’m the only one who knows what it’s like
So I thought I’d better tell you
Before I leave
So, in the end, I’d like to say
That I’m a very thankful man
I tried to make the most of my situations
And enjoy what I had
I knew true love and I knew passion
And the difference between the two
And I have some regrets
But if I could do it all again
Well, it’s something I’d like to do
