Over wat er van de ijzeren weg geworden is.
Beste Groteva,
Toen ik geboren werd, waart gij al dood. Maar ik heb veel straffe verhalen over u gehoord. Bijvoorbeeld dat gij door een schrapnel in het jaar 1916 niet alleen uw linkerarm, maar bijgevolg ook uw trouwring, waart kwijtgespeeld.
Voor de oorlog waart ge stoker bij de IJzeren Weg. Met één arm viel er niet langer te stoken. Flexibel als ze waren hebben de bazen van de IJzeren Weg u dan in uw geboortestad tot hoofdopziener van het depot voor verloren voorwerpen benoemd.
Uw arm en uw trouwring hebt ge daar nooit weergevonden, wel hebt ge tot hun en uw contentement honderden mensen hun gerief kunnen teruggeven.
Ge zoudt verschieten, moest ge zien wat er door de vooruitgang van de IJzeren Weg geworden is. Een treinreis duurt nu dikwijls dubbel zo lang als in uw tijd, tenminste als de rit niet op het laatste nippertje wordt afgeschaft.
De wc’s op de treinen zijn bijna allemaal voorgoed gesloten, net als de meeste stationsloketten.
In vele stations groeit het gras tussen de voegen op de perrons en ziet ge nooit nog een personeelslid van de IJzeren Weg met wie ge over het weer of over andere miserie kunt praten.
In uw tijd was er in elk station een depot voor verloren voorwerpen, nu zijn er amper nog 16 in heel België. En lang zal dat niet meer duren.
Want bij De Lijn (dat is de maatschappij die instaat voor de bussen en de trams) hebben ze, nadat ze begin dit jaar om hun klanten beter te bedienen drieduizend haltes hebben afgeschaft, al hun afhaalpunten voor verloren voorwerpen gesloten.
Ze hebben dat opzettelijk in de zomer gedaan omdat de gazetten dan over niks anders schrijven dan over het voetbal, de koers en de Olympische Spelen.
Om een verloren voorwerp op te vragen hebt ge nu bij De Lijn een computer nodig (dat is een machine met een venstertje waar de mensen in kunnen kijken, maar waarmee de staat en het kapitaal omgekeerd permanent naar de mensen kunnen kijken).
Wie geen computer heeft of wie zo’n ding niet kan bedienen moet zijn verloren voorwerp vergeten. Dat geldt ook voor wie geen geld heeft, want een mens moet voortaan 12,25 euro (pakweg 500 frank) betalen om zijn eigendom terug te krijgen.
Ook dat betalen moet per computer gebeuren. Nochtans is er een Belgische wet die zegt dat iedereen overal zowel met echt geld als per computer moet kunnen betalen, maar blijkbaar is De Lijn van die wet vrijgesteld.
Gij hebt in uw tijd geprotesteerd tegen bazen die geen mensentaal spraken. Wij zitten nu met instanties die alleen computertaal willen begrijpen.
Is het niet mogelijk om vanuit het hiernamaals alle computergedoe plat te leggen zodat gewone mensen ook gewoon kunnen blijven meespreken?
U bij voorbaat dankend groet ik u met de meeste Hoogachting,
Uw achterkleinzoon,
Dikke Freddy.
Brieven van Dikke Freddy is een column van schrijver Erik Vlaminck.
Bovenstaande column zal worden voorgelezen op de 97ste IJzerbedevaart die op 1 september
onder het thema ‘Ongelijkheid ondermijnt de samenleving’ plaatsvindt.
Thuisbasis van de column is het webplatform Sociaal.net
Lees ook
Klik op de hyperlink en lees meer brieven
Bron: De Standaard