Joël De Ceulaer is senior writer. Bart De Wever kan maandag best de oren spitsen voor de betogers, schrijft hij.
Joël De Ceulaer – De Morgen
12 januari 2025
Leestijd: 3 min
“Of wordt Fernand Huts vrijgesteld van saneringspijn?”
Joël De Ceulaer
Hij zit nog niet bij hem op schoot, zoals Musk bij Trump, maar als Fernand Huts eens even met Bart De Wever wil praten, zal die laatste altijd vrijwel meteen de telefoon opnemen.
Dat geldt vast voor meer captains of industry: zij hebben het oor van de macht. Niet geheel onlogisch, Huts en zijn collega’s hebben veel geld en stellen veel mensen tewerk.
Toch mag weleens opgemerkt worden dat pakweg Dirk Vleugels of Sonja De Houwer, respectievelijk poetshulp en leraar, géén lijn hebben met de formateur.
Misschien hebben ze ooit wel een toppoliticus in het echt gezien, maar dan op de markt en vlak voor de verkiezingen.
Ziedaar, in een notendop, de bestaansreden van de vakbond.
Wie als individu – behalve in de stembus – weinig of geen impact heeft op het beleid, moet zich verenigen.
Zonder meer dan een eeuw collectieve actie stonden we niet waar we vandaag staan.
Het is enkele jaren lang erg in de mode geweest om neerbuigend te doen over de vakbonden, ook in sommige kranten, maar daar mag stilaan een einde aan komen.
De staking en betoging van maandag verdienen wat ons betreft begrip, steun en respect.
Akkoord, niet álle verworven rechten – zoals dat heet – zijn even verdedigbaar. Maar wat Arizona wil aanrichten in de pensioenen van mensen in openbare dienst, is dat evenmin.
Langer werken voor minder pensioen, minder snelle toegang tot een minimumpensioen, de afschaffing van het overlevingspensioen bij overlijden van de partner – de maatregelen die op de tekentafel liggen, hakken er stevig in.
Niet alleen de middenklasse, maar vooral de onderkant van de samenleving zal die hakbijl voelen.
Noem die betoging maar een boze telefoon naar de onderhandelaars, met het decibel gehalte van Georges-Louis Bouchez.
Er is de laatste maanden vaak geschreven, met een verwijzing naar Jean-Luc Dehaene, dat bij een sanering van deze omvang iederéén het zal voelen.
Klinkt logisch en rechtvaardig.
Arbeidsmarkt en pensioenen moeten uiteraard worden aangepakt. Dirk Vleugels en Sonja De Houwer moeten aan de bak.
Maar de vraag die als een donderwolk boven deze formatie hangt, is van fiscale aard – het derde luik van de supernota.
Als iederéén iets moet voelen, wat zal dat dan zijn voor Fernand Huts? Of wordt hij vrijgesteld van saneringspijn?
Ziedaar, in een notendop, de achillespees van Arizona: rechtvaardigheid.
Als deze coalitie er komt, dan staat het haar vrij om bij meerderheid de maatregelen te nemen die ze wil. Dat is het primaat van de politiek.
Een regering kan door de kiezer beloond worden als ze zware ingrepen doet – dat bewees Dehaene in 1995.
Zijn Globaal Plan werd door de bonden ook niet op applaus onthaald, maar de kiezer strafte hem niet. Kennelijk ervaarde men dat plan als rechtvaardig.
Als Arizona erop rekent straks beloond te worden door de kiezer, dan is dat een gok. Niet alleen voor Vooruit en cd&v, maar ook voor N-VA. Hoeveel mensen uit pakweg het onderwijs stemmen niet voor De Wever?
Misschien moet de formateur eens wat telefoontjes doen om dat te achterhalen.
En maandag vooral de oren spitsen.
Lees ook
Lees ook
Klik op de hyperlinks
en lees meer berichten
Bron: De Morgen