Er zijn twee zaken die absoluut niet thuishoren in een klaslokaal schrijft Bert Moerman: een minister in zijn onderbroek en een smartphone.
Bert Moerman – De Standaard
Een dikke 370 scholen in Franstalig België gaan vanaf dit schooljaar voor een volledig smartphoneverbod.
De redenen daarvoor zijn legio, maar de belangrijkste zijn:
- Het is beter voor de concentratie van de leerlingen
- Het creëert een beter schoolklimaat
- Het zou kunnen helpen in de strijd tegen pesten
Nou, denkt u, dat is wel een flinke resem valabele redenen om die toestellen de klas uit te flikkeren.
Toch zegt GO! – het Vlaamse Gemeenschapsonderwijs – ons: wij gaan niet voor een algemeen verbod, scholen kunnen dat perfect zelf implementeren.
En ik zeg het Vlaamse Gemeenschapsonderwijs: komt u weleens op een middelbare school?
Ik anders wel, en ik kan u melden dat het, zelfs in een school waar een de facto smartphone verbod geldt, ongeveer een fulltime job is om als een soort overijverige politieagent leerlingen aan te manen hun telefoon alstublieft weg te steken.
Erna wordt die toch vaak meteen weer bovengehaald, waarna je als leraar meestal de moed niet meer hebt om er opnieuw achteraan te hollen.
Je hebt immers ook wel wat anders aan je hoofd en je wilt vaak asap in de leraarskamer zijn om je, euh, smartphone even te checken.
De leerlingen kunnen het soms ook niet helpen, ze hebben zelf niet eens door dat ze weer in het algoritme zijn gezogen.
Een algemeen verbod van de koepel zou een duidelijk signaal zijn dat een smartphone niet past in een school, net zoals een sigaretje en een Mars niet passen in een brooddoos.
Het gaat meer om de mentaliteitsverandering dan om het al dan niet per school instellen van een verbod.
Je zou denken dat in de koepel pedagogische masterminds zitten die de rapporten van specialisten goed hebben gelezen en de eerder vernoemde veelheid aan redenen ter harte nemen om hun verantwoordelijkheid op te nemen, en die ineens ook weg te halen bij de leerkrachten.
Het komt de kids (ik ben 30+, ik móét die zo noemen) immers ten goede en het is toch onze taak als volwassenen om hen dingen te ontzeggen die niet goed voor ze zijn.
Ik denk niet dat we weer lijfstraffen moeten invoeren of zo, maar je zou toch denken dat we voor mensen die nog moeten opgroeien duidelijke regels mogen stellen.
Als mijn generatie misschien een duidelijker kader had gekregen om met zo’n ding om te gaan, zouden we zelf ook beter beseffen dat het soms echt niet het moment is om hem boven te halen.
Ik wil maar zeggen, er zijn twee zaken die absoluut niet thuishoren in een klaslokaal: een minister in zijn onderbroek en een smartphone.
Bert Moerman is schrijver, onder meer van de roman Shampoo.
In ‘De mening’ geeft elke week een andere gastschrijver zijn mening over de actualiteit.
Lees ook
Bron: De Standaard