Hij heeft nog geen grote interviews gegeven en neemt ook geen journalisten mee op zijn eerste buitenlandse missie naar Oekraïne. Voorlopig is Bart De Wever (N-VA) een premier zonder toeters en bellen. Bewust?
Jeroen Van Horenbeek – De Morgen
28 maart 2025
Leestijd: 5 min
Normaal brengen De Wever en zijn ministers Theo Francken (N-VA) en Maxime Prévot (Les Engagés) in april een bezoek aan Kiev, de hoofdstad van Oekraïne. Voor de premier wordt het zijn eerste buitenlandse missie.
Een twintigtal bedrijfsleiders mag zich in zijn zog nestelen. De vaderlandse pers blijft wellicht thuis. De Wever wil zelf geen journalisten meenemen.
Een regeringsbron zegt: “De kans is reëel dat er helemaal geen pers wordt meegenomen.”
Een andere bron vult aan: “Het gaat om een beslissing van de premier. Hij loopt blijkbaar niet warm voor een grote delegatie.”
Traditioneel worden premiers tijdens buitenlandse missies vergezeld door journalisten van de voornaamste tv-zenders en kranten. Zij maken deel uit van de Belgische delegatie, volgen de agenda van het bezoek en brengen live verslag uit.
(In vergelijking met andere staatshoofden en regeringsleiders gaat het in ons land vaak om een eerder bescheiden perskaravaan.)
De Wever ziet het anders. Hij wil het sober houden in Kiev.
Een N-VA’er: “In tegenstelling tot sommige van zijn voorgangers voelt hij enige gêne om naar een land in oorlog af te reizen met een stoet aan journalisten.”
Al is het goed mogelijk dat dit onder De Wever het nieuwe normaal wordt.
“Als Antwerps burgemeester heeft hij ook zelden pers meegenomen op reizen.”
De Croo
Niets gebeurt zomaar in de politiek.
Als premier Alexander De Croo (Open Vld) in 2024 – aan het einde van zijn mandaat – in sneltempo de wereld rondvliegt, komt hem dat goed uit.
Met bezoeken aan het Midden-Oosten, Oekraïne en de Verenigde Staten probeert hij zich als staatsman te profileren richting de verkiezingen.
Tegelijk blijven de schijnwerpers weg van Vivaldi.
Omgekeerd wil De Wever in zijn eerste weken als premier vooral de boodschap uitsturen dat de ‘glitter en glamour’ van zijn nieuwe ambt hem gestolen kan worden, zo lijkt het.
Eerder deze maand – na een vergadering in Luxemburg – plaatst hij op sociale media een foto van zijn avondmaal: een pastasalade uit een tankstation.
Living the good life!
“Een gastronomisch hoogtepunt”, klinkt het.
Enkele dagen later volgt een foto van De Wever achter zijn bureau in de Wetstraat 16, alweer met een salade uit een kartonnen schaaltje.
Nog iets later duikt een foto van De Wever in smoking op. Het sarcastische bijschrift, met een emoji van een pinguïn erbij: “Alweer een voordeel ontdekt van mijn nieuwe job: staatsbanketten bijwonen in een white tie…”
De Wever lijkt vast van plan om ‘veilige afstand’ te houden tot de grandeur van het premierschap.
In het verleden heeft hij vaak genoeg kritiek geuit op voorgangers van hem die – in zijn ogen – zichzelf gaandeweg zijn verloren.
Guy Verhofstadt (Open Vld), bijvoorbeeld.
De Wever in 2013 over de liberaal: “Een partij opbouwen en daarna opeten voor je eigen carrière. Afschuwelijk!”
Ook tijdens de kiescampagne van vorig jaar beschrijft De Wever zijn worp naar het premierschap steeds als “een keuze van het verstand”.
In de documentaire van Paul Jambers achter de schermen bij N-VA heeft hij het over “zijn noodlot”.
Zijn hart, dat zal volgens De Wever altijd in zijn thuisstad Antwerpen liggen. De beruchte aquila – het symbool van zijn Antwerpse zege in oktober – is intussen mee verhuisd naar de Wetstraat 16.
Een N-VA’er: “Bart hoeft geen rolletje te spelen. Dit is gewoon wie hij is. Voor hem is deze functie nooit zijn ultieme droom geweest en hij hanteert sowieso een sobere stijl.”
Binnen N-VA wordt het premierschap al langer gezien als een hefboom voor meer Vlaams zelfbestuur, maar men lijkt ervoor beducht dat de partij zo opgeslokt raakt door het ‘Belgische systeem’.
De inzet is hoog. Langs rechts ligt Vlaams Belang op de loer. Tom Van Grieken is N-VA alweer voorbij in de peilingen.
Bij de volgende verkiezingen, in 2029, zal veel afhangen van het beeld dat De Wever van zijn eerste termijn kan nalaten.
Uiterst-rechts wil hem wat graag neerzetten als de zoveelste Vlaamsgezinde toppoliticus die zijn vingers brandt aan België.
Eerst daden, dan woorden
Nog opvallend: twee maanden na zijn eedaflegging heeft De Wever voorlopig nog geen grote interviews gegeven. Zelfs niet aan Het Laatste Nieuws of De Tijd, kranten die doorgaans in de bovenste schuif liggen.
Wie de premier wil uithoren, zakt best op donderdag af naar het federaal parlement. Na het ‘vragenuurtje’ is hij daar vaak aanspreekbaar voor de pers.
In zijn omgeving valt te horen dat De Wever zo vooral tijd probeert te besparen.
Een bron: “We zijn nog maar net begonnen en volop bezig met de uitvoering van het regeerakkoord. Nu is het gewoon niet het moment voor allerlei interviews. Eerst daden en dan woorden.”
De Wever zit vrijdag samen met de regeringstop over de begroting voor de tweede helft van het jaar. Tegelijk is hij op zoek naar een manier om de uitgaven voor defensie fors te verhogen.
Kritiek is een (bijzonder) groot woord, maar binnen de regering wordt links en rechts wel al een wenkbrauw opgetrokken over de manier waarop De Wever voorlopig zijn job invult.
Een collega zegt: “Het succes van deze regering zal samenhangen met de vraag of we de moeilijke hervormingen die we doorvoeren straks uitgelegd krijgen. Dan moet je wel een premier hebben die zich volop smijt.”
Een andere bron: “Oké, hij wil geen nieuwe De Croo worden. Maar je kan je toch niet voorstellen dat hij jarenlang geen journalisten meeneemt op buitenlandse missies? Dat hoort erbij.”
Bron: De Morgen