Hulpverleners zijn geëxecuteerd, ziekenhuizen, scholen en woningen tot puin herleid. De Palestijnse bevolking wordt uitgehongerd en verdreven. Juristen zien in Gaza een duidelijk patroon van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. ‘Het doel lijkt: gedwongen verplaatsing van de Gazanen.’
Maarten Rabaey – De Morgen
5 april 2025
Leestijd: 19 min
Aanvallen op ambulances
“Mijn collega’s werden neergeschoten. Op veel van de gevonden lichamen waren meerdere schotwonden te zien.
“We vonden ze allemaal in een massagraf, naast elkaar gelegd en bedekt met zand”, vertelde Nebal Farsakh, woordvoerster van de Rode Halve Maan (zie kader Bronnen, onderaan dit artikel red.).
“Een paramedicus werd met vastgebonden handen en voeten aangetroffen.”
De Rode Halve Maan, de Arabische versie van het Rode Kruis, vond op 30 maart de lichamen van vijftien van haar vermiste hulpverleners dood terug in het zuiden van Gaza.
Ze werkten de week daarvoor nabij Rafah toen het Israëlische leger hun ambulances beschoot. Sommige lichamen hadden volgens pathologisch onderzoek schotwonden in het hoofd en in de borst.
Volgens Dimitri Van Den Meerssche, professor internationaal recht aan de Londense Queen Mary University, wijst het bewijsmateriaal op een mogelijk ernstige oorlogsmisdaad op 23 maart, toen het ambulancepersoneel in de vroege ochtenduren naar de plaats van een luchtaanval in het al-Hashashin-district werden gestuurd.
“Onder het internationaal humanitair recht hebben bepaalde organisaties het recht om zich te verplaatsen en een beschermd embleem te dragen, bijvoorbeeld van het Rode Kruis of in dit geval de Rode Halve Maan.
‘Met een beschermd medisch herkenningsteken hoor je immuun te zijn voor een directe militaire aanval’
Dimitri Van Den Meerssche
Professor internationaal recht
Er is één uitzondering: als het medisch personeel zelf bijdraagt aan een militaire aanval.
“Toch mag je ook dan niet meteen vuren. Voor je tot geweld overgaat, moet je hen verwittigen en dus eerst een communicatielijn opzetten. En er moet na de waarschuwing ook een redelijke tijdslimiet overschreden worden.”
Het Israëlische leger beweert dat zijn soldaten het vuur openden op voertuigen die “op een verdachte manier oprukten zonder zich te identificeren”.
De Rode Halve Maan ontkent dit.
Geen excuus, zegt ook Van Den Meerssche.
“Een ‘verdachte gedraging’ is geen bijdrage aan een militair conflict. Er is ook geen aanwijzing, ook niet vanuit Israël, dat deze ambulanciers militaire plannen hadden.”
Van Den Meerssche ziet er een mogelijke zaak voor het Internationaal Strafhof (ICC) in.
“Het oprichtingsverdrag van het ICC uit 2002, het Statuut van Rome, stelt dat directe aanvallen tegen ziekenhuizen, medische transporten en personeel die het onderscheidende embleem gebruiken, door de Conventies van Genève beschermd zijn tegen oorlogsmisdaden.”
Sinds Israël anderhalf jaar geleden Gaza binnenviel, is het lang niet de eerste keer dat soldaten medisch personeel aanvallen, op zoek naar de Hamas-daders van de massamoorden van 7 oktober 2023 en hun daarbij gegijzelde landgenoten.
Op 3 november 2023 treft een Israëlische luchtaanval een ambulance op enkele meters van de drukke ingang van het Al Shifa-ziekenhuis. Daarbij komen minstens 21 mensen om, onder wie vijf kinderen. Anderen raken gewond.
Op 29 januari 2024 sterft Hind Rajab (5) samen met ambulanciers die haar probeerden te redden. Even daarvoor zat ze samen met haar tante, oom en drie neven in een wagen toen die door kogels werd doorzeefd.
Geluidsopnames van gesprekken tussen Hind en hulpverleners suggereren dat de vijfjarige de enige is die het overleeft en zich verstopt voor Israëlische troepen, tussen de lichamen van haar familieleden.
Haar smeekbeden om haar te redden eindigen als de telefoonlijn wordt verbroken te midden van meer geweerschoten. De ambulance die uitgestuurd wordt om haar op te halen, keert nooit terug. Het wrak wordt pas een maand later teruggevonden, vlak bij de auto van Hind.
Ambulanciers Yusuf al-Zeino en Ahmed al-Madhoun zijn dood, door een tankgranaat opgeblazen.
Op 20 februari 2024 vuurt een Israëlische tank een granaat af op een flatgebouw in al-Mawasi, een door Israël aangewezen ‘humanitaire veilige zone’.
In dat gebouw wonen uitsluitend medewerkers van Artsen zonder Grenzen (AzG) en hun families. Bij de aanval vallen twee doden en zeven gewonden.
AzG had eerder haar coördinaten aan de overheid doorgegeven en kreeg geen waarschuwing voorafgaand aan de aanval.
Ook deze week, op 1 april, wordt een AzG-medewerker gedood. Hussam Al Loulou komt om in Centraal-Gaza, samen met zijn vrouw en 28-jarige dochter.
Op 1 april 2024 komen in Deir al-Balah bij een doelbewuste Israëlische aanval op een konvooi van drie voertuigen van World Central Kitchen zeven hulpverleners om het leven.
Systematische aanvallen op ziekenhuizen
Als op 12 november 2023 het Al-Shifa-hospitaal wordt omsingeld, komen 50.000 ontheemden vast te zitten. Ze worden verdreven zodra het Israëlische leger het ziekenhuis op 15 november bezet. Dat verloopt chaotisch, het is er levensgevaarlijk.
Ridana Zukhra (25) vertelt later aan mensenrechtenonderzoekers dat ze witte vlaggen vasthield toen ze met haar familie Al-Shifa verliet.
Toch vuurt een tank op de groep, waarbij haar dochter Ghazal (5) zwaargewond raakt. Vele van de 600 patiënten in het ziekenhuis kunnen intussen geen kant op.
En de situatie wordt erger. Het leger schakelt de stroom uit. Ziekenhuisbeheerders vertellen later dat van 11 tot 17 november 40 patiënten in Al-Shifa sterven.
Volgens de VN behoren vijf premature baby’s tot de slachtoffers.
Het Israëlische leger verdedigt zijn acties van november 2023 “omdat gewapende Palestijnse groepen Al-Shifa als hoofdkwartier hadden gebruikt”.
Maar ook dan trekt het internationaal humanitair recht duidelijke grenzen.
Anadolu via Getty Images
Van Den Meerssche: “Bij de Israëlische aanvallen op ziekenhuizen zien we eigenlijk een soort samenvloeiing van verschillende oorlogsmisdaden, zelfs als de bescherming onder het internationaal recht niet absoluut is als de medische infrastructuur gebruikt is voor militaire doelen.
“Wat we telkens opnieuw vaststellen, is dat bij een groot deel van deze aanvallen er geen of te weinig waarschuwingen zijn geweest, er geen bewijs van militaire activiteit werd geleverd, of de bewijslast bleek veel te mager om een aanval te verantwoorden.
Zelfs als een ziekenhuis misbruikt wordt voor militaire doeleinden, moet een aanvallend leger omzichtig te werk gaan.
“Ook dan móéten elke patiënt, het medisch personeel en bezoekers in het hospitaal beschermd worden”, vertelt Van Den Meerssche.
Wordt toch op hen geschoten, dan plegen militairen volgens de topjurist zelfs twee verschillende oorlogsmisdaden:
- het doelbewust aanvallen van burgers én
- buitensporig veel geweld gebruiken ten opzichte van het militaire voordeel, het zogenoemde ‘proportionaliteitsbeginsel’.
Zelfs als een ziekenhuis misbruikt wordt voor militaire doeleinden, moet een aanvallend leger omzichtig te werk gaan
Precies dat gebeurde toen Israëlische troepen op 21 januari 2024 het Nasser-ziekenhuis in Khan Younis omsingelden, nadat 850 patiënten en tot 10.000 ontheemden er onderdak hadden gevonden.
Ze ontzegden ambulances de toegang en veel mensen konden niet vertrekken, althans niet “zonder hun leven te riskeren”, meldde Artsen zonder Grenzen.
Op 8 februari wordt een verpleegster er in de operatiekamer gedood, ook anderen laten het leven of raken gewond.
De BBC verifieerde video’s van schietpartijen en van drie lichamen op de binnenplaats van het ziekenhuis. De Israëlische militairen maakten zich er mogelijk ook schuldig aan een buitengerechtelijke executie.
Op 13 februari 2024 ziet een patiënt hoe Jamal Abu al-Ola (25), die toevlucht had gezocht in het ziekenhuis, met zijn handen is vastgebonden in een witte overall. Israëlische strijdkrachten hadden hem geslagen.
Daarna bevelen ze hem als boodschapper rond te gaan om te zeggen dat het ziekenhuis geëvacueerd moet worden. Er wordt gedreigd dat hij gedood zal worden als hij niet terugkeert.
Al-Ola doet wat hem is opgedragen. Op de terugweg wordt hij alsnog doodgeschoten, nog steeds vastgebonden. Getuigen vertellen nadien dat het vuur vanuit de posities van Israëlische troepen kwam.
Vroeg in de ochtend van 15 februari vallen Israëlische troepen het ziekenhuis binnen waarbij ze iedereen verdrijven. Ze gebruiken een bulldozer om een deel van het complex te slopen. Een ‘verdwaalde’ artilleriegranaat raakt het ziekenhuis. Er valt één dode.
Op 19 en 20 februari evacueren ambulances 53 patiënten, maar 100 patiënten en 15 artsen blijven achter, samen met de ontbindende lichamen van acht ic-patiënten die door een gebrek aan zuurstof waren overleden.
Zeven Israëlische gijzelaars die tijdens een staakt-het-vuren door Palestijnse gewapende groepen werden vrijgelaten, vertellen later dat ze in het Nasser-ziekenhuis waren vastgehouden.
Internationale en lokale gezondheidsmedewerkers die in het ziekenhuis waren geweest, verklaren dat ze zich niet bewust waren van de aanwezigheid van strijders of gijzelaars.
Al sinds het begin van het offensief wordt het Israëlische leger beschuldigd van het veroorzaken van onnodig lijden bij, en doden van, Palestijnse patiënten tijdens het bezetten van ziekenhuizen in de Gazastrook.
Vijfendertig van de 36 ziekenhuizen werden al minstens één keer aangevallen.
Op 21 november 2024 vaardigt het ICC arrestatiebevelen uit tegen premier Benjamin Netanyahu en gewezen defensieminister Yoav Gallant, wegens oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid, gepleegd van ten minste 8 oktober 2023 tot ten minste 20 mei 2024.
Netanyahu en Gallant worden verdacht van het opzettelijk leiden van een aanval tegen de burgerbevolking, van oorlogsmisdaden zoals uithongering als oorlogsmethode, en van misdaden tegen de menselijkheid van moord, vervolging en andere onmenselijke handelingen.
Hongarije legde deze week het arrestatiebevel naast zich neer, ontving Netanyahu en stapte uit het Strafhof, ondanks de blijvende opeenstapeling van bewijslast.
De gedetailleerde aanklacht van het ICC is verzegeld, maar Human Rights Watch stelde meerdere keren vast dat er een opzettelijke aanval plaatsvond tegen burgers, zonder duidelijk militair doel.
Bombardementen op burgers
Het is een beeld dat op je netvlies gebrand blijft. Het is 31 oktober 2023 en Karam al-Sharif, een medewerker van het VN-agentschap voor Palestijnen, UNRWA, houdt een van zijn achttien maanden jonge tweelingzoontjes huilend in de armen.
Beiden, drie andere van zijn kinderen en vijf verwanten behoren tot de 106 burgers die omkomen in het zogenoemde Ingenieurs-woongebouw in Gaza. Onder hen 54 kinderen.
Zonder waarschuwing, om circa 14.30 uur, werd het gebouw in ongeveer 10 seconden door vier luchtbommen getroffen. Het gebouw werd volledig verwoest.
Twee broers zeiden dat ze zich uit hun nabijgelegen huizen haastten om hun twee kinderen en hun neefje te zoeken, van wie ze wisten dat ze buiten aan het voetballen waren.
Een van de mannen zei dat hij zijn 11-jarige zoon onder betonnen staven in het puin vond: “Zijn achterhoofd was opengebarsten, een van zijn benen leek nauwelijks verbonden met zijn lichaam en een deel van zijn gezicht was verbrand, maar hij leek nog te leven.
“We bevrijdden hem in een paar seconden, maar hij stierf in de ambulance. We hebben hem dezelfde dag nog begraven. De drie jongens stierven tijdens de aanval.”
Er was volgens Human Rights Watch “geen bewijs van een militair doel in de buurt”.
Dit is volgens de mensenrechtenonderzoekers een voorbeeld van “een duidelijke oorlogsmisdaad”.
De aanval is een van de duizenden die het Israëlische leger sinds het begin van de oorlog in Gaza uitvoerde.
In het totaal zijn er volgens het Palestijnse gezondheidsministerie al meer dan 50.000 Palestijnen gedood, onder wie:
- 15.600 kinderen
- 8.304 vrouwen
- 3.839 bejaarden
Het is onduidelijk hoeveel gewapende strijders en ongewapende burgers er onder de gedode mannen zijn.
Zowat zeven op de tien structuren is volgens de VN beschadigd. Een geschatte 436.000 wooneenheden werden vernield, waardoor 1,9 miljoen mensen dakloos zijn.
Bij het doden van honderden burgers voor één commandant moet je je vragen stellen. Veel landen hanteren een veel hogere voorzichtigheidsdrempel dan Israël’
Dimitri Van Den Meerssche
Afgelopen donderdag nog kost een Israëlisch bombardement op een school, die in Gaza-stad als schuilplaats voor ontheemden diende, het leven aan ten minste 27 mensen, onder wie meerdere kinderen.
Er zijn ook opnieuw honderdduizenden mensen in Rafah op de vlucht geslagen, in een van de grootste massaverplaatsingen van de oorlog.
Professor Van Den Meerssche is niet verwonderd dat het Internationaal Strafhof de hoofdverantwoordelijken voor de massale bombardementen op burgers voor een rechter wil dagen.
“Aanvallen gericht tegen de burgerbevolking worden in hun statuten het allereerst vermeld, het is een fundamenteel principe van het internationaal humanitair recht. Daarom tilt het Strafhof er zo zwaar aan dat dit soort aanvallen onder de verantwoordelijkheid van Netanyahu en Galant gebeurden.”
Ook hier verdedigt Israël zich dikwijls met de stelling dat Hamas zich verbergt in, of onder, civiele gebouwen en dat de aanval ‘proportioneel’ is − een begrip dat volgens Van Den Meerssche te ver wordt opgerekt.
“Als je bij een aanval op een gebouw een Hamas-leider als Yahja Sinwar uitschakelt, is het militair voordeel uiteraard zeer hoog maar bij het doden van honderden burgers voor één lokale commandant moet je je wel vragen stellen.
“Veel landen hanteren een veel hogere voorzichtigheidsdrempel dan Israël. Het probleem is dat het internationaal recht in dat geval geen standaarden voorschrijft van wat toelaatbaar is, en wat excessief is.”
Israël duwt de discussie rond zijn internationale plicht om burgers te beschermen volgens Van Den Meerssche bewust weg naar het proportionaliteitsbeginsel, omdat men dat slechts achteraf geval per geval moet evalueren.
“Daarbij vergeet men te makkelijk dat het in het internationaal recht ook vastligt dat er altijd een methode gebruikt moet worden die in staat is om een onderscheid te maken tussen burgers en militaire doelwitten.”
Een voorbeeld van dit buitensporig geweld is de aanval op het dichtbevolkte Jabalia-vluchtelingenkamp. Daarbij kwamen op 31 oktober 2023 door zware raketten naar schatting 120 mensen om het leven.
Omdat dit soort zware munitie geen onderscheid maakt tussen burgers en militairen, zijn dit soort aanvallen volgens juristen altijd een oorlogsmisdaad.
Uitdroging en uithongering als oorlogsmethode
“Elke dag zagen we baby’s sterven, door een combinatie van ondervoeding, uitdroging en ziekte”, getuigde Asma Taha, een Amerikaanse verpleegster die in mei 2024 vrijwilligerswerk deed in Gaza.
“Als deze sterfgevallen al werden geregistreerd, werden de doodsoorzaken zoals ondervoeding of uitdroging niet vermeld. Die waren wel de wortel van het probleem: als je geen goede voeding krijgt, heb je een slecht immuunsysteem.”
Sinds oktober 2023 hebben de Israëlische autoriteiten de Palestijnen in de Gazastrook herhaaldelijke keren opzettelijk de toegang ontzegd tot voldoende water en voedsel. Dat is vandaag nog steeds het geval.
Door ondervoeding, uitdroging en voorkombare ziekten zoals buikloop en nierfalen zijn al duizenden kinderen en volwassenen vroegtijdig gestorven.
Ieder mens heeft volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) tussen de 50 en 100 liter water per dag nodig om ervoor te zorgen dat aan zijn “meest elementaire behoeften wordt voldaan”.
In langdurige noodsituaties is de minimaal vereiste hoeveelheid water 15 liter water per persoon per dag − om te drinken, te koken, te wassen en naar het toilet te gaan.
De meeste Gazanen moeten het vandaag met 2 tot 9 liter water per dag doen, veelal onzuiver en ondrinkbaar.
Hierdoor kampen honderdduizenden Gazanen met acute waterige diarree. Uitdroging en ondervoeding ondermijnen ook het vermogen van mensen om te genezen van wonden en ziekten, wat leidt tot infecties, ziekten en sterfgevallen.
“Op die manier is het moeilijk om slachtoffers met ernstige wonden te reanimeren, want zonder hydratatie sterven ze snel,” getuigde een Gazaanse spoedverpleegster.
Op 19 januari dit jaar kwam er door het staakt-het-vuren enig respijt, waarbij voedsel en water tijdelijk werden toegelaten, maar sinds 2 maart is de humanitaire hulp door Israël opnieuw stopgezet. De bombardementen werden op 18 maart hervat.
Volgens de laatste statistieken van VN-organisatie OCHA (25 maart) bevindt 91 procent van de bevolking in Gaza zich nu in een situatie van acute voedselonveiligheid, waarvan 345.000 mensen in hongersnood.
“Minstens 60.000 kinderen zullen wegens acute ondervoeding dit jaar hulp nodig hebben”, lees je in dat rapport.
‘Het opleggen van onleefbare omstandigheden is een misdaad tegen de menselijkheid, vergelijkbaar met het beleg van Sarajevo tijdens de oorlog in Bosnië’
“Mensen onmisbare middelen ontnemen voor hun overleving, denk aan voedsel, water, elektriciteit en brandstof, is een oorlogsmisdaad”, zegt Van Den Meerssche.
“Omdat dit in Gaza systematisch gebeurt, staat dit voorop in het ICC-arrestatiebevel voor Netanyahu. Het is er echt de grondslag van.”
Van Den Meerssche wijst op de verzwarende omstandigheid dat Israël dit ook doet als een bezettende macht van een gebied waarvan het de volledige perimeter controleert.
“Het Strafhof heeft daarom niet alleen vastgesteld dat we hier met uithongering te maken hebben maar ook, en ik citeer:
‘Ze hebben levensomstandigheden gecreëerd die er op berekend zijn om een deel van de burgerbevolking en Gaza te vernietigen’.
“Dat is letterlijk de taal uit het Genocideverdrag. Er is dus niet alleen de oorlogsmisdaad van uithongering maar ook een misdaad tegen de menselijkheid.”
Een misdaad tegen de menselijkheid kan alleen worden bepaald wanneer het geen geïsoleerde handeling betreft, maar deel uitmaakt van ‘systematische en wijdverspreide aanvallen tegen een burgerbevolking’.
Daar is volgens Van Den Meerssche al sprake van.
“Het Strafhof stelt vast dat levensnoodzakelijke middelen door de bezettende macht tegengehouden zijn, die geleid hebben tot uithongering als oorlogsmisdaad.
“Het opleggen van onleefbare levensomstandigheden is een misdaad tegen de menselijkheid.
“Dit valt te vergelijken met het beleg van Sarajevo tijdens de oorlog in Bosnië. Dit gaat nog veel verder dan het debat of een militaire actie voldoet aan rechtsregels.”
Gedwongen verplaatsing van het Palestijnse volk
Dr. Hassan, een 49-jarige man die met zijn gezin vluchtte van zijn huis in de buurt van Jabalia in het noorden van Gaza naar Khan Younis in het zuiden, vertelde al op 30 november 2023 aan mensenrechten onderzoekers van HRW wat hem en zijn landgenoten overkwam.
“Het eerste waaraan ik dacht was de Nakba van 1948 (de verdrijving van Palestijnen van hun grondgebied in 1948, bij de stichting van de staat Israël, red.).
“Ik dacht dat de Israëlische autoriteiten dit weer probeerden te doen, om ons land en onze huizen in te nemen. Toen ik het evacuatiebevel hoorde om naar het zuiden te gaan, was mijn eerste reactie: ik ga niet weg. Het is geen optie om alles achter te laten waarvoor ik heb gewerkt. Maar toen vielen de bommen en werden onze huizen verwoest, ik moest mijn gezin beschermen. Daarom ben ik uiteindelijk vertrokken.”
Sindsdien werd meer dan 90 procent van de bevolking van Gaza − 1,9 miljoen Palestijnen − in het afgelopen anderhalf jaar ontheemd.
Professor Van Den Meerssche ziet ook hier een oorlogsmisdaad.
“Een gedwongen verplaatsing is een schending van de vierde Conventie van Genève, artikel 49.
“Ze stelt dat in de context van een bezet gebied, in dit geval Gaza, de bevolking niet gedwongen verplaatst mag worden.
“Israël roept hier telkens een uitzondering in, de zogeheten ‘militaire evacuatie’, maar het Internationale Comité voor het Rode Kruis en Halve Maan hebben al zeer vroeg in de oorlog vastgesteld dat er aan deze voorwaarden niet is voldaan.
“Wie overgaat tot een militaire evacuatie, moet er altijd voor zorgen dat die tijdelijk is en dat er op de plek waar de burgers naartoe worden gebracht voldoende onderdak, voedselhulp en medische voorzieningen zijn.
“Familieleden mogen in dat proces ook niet van elkaar gescheiden worden. Dat is nu in Gaza nooit het geval.”
Israël heeft ook doelbewuste, gecontroleerde verwoestingen uitgevoerd, onder andere om een uitgebreide ‘bufferzone’ te creëren, én een nieuwe weg die Gaza in tweeën deelt, in de zogenoemde ‘Netzarim-corridor’.
“Dit gaat gepaard met de sloop van huizen en andere civiele infrastructuur en toont de intentie om te voorkomen dat Palestijnse burgers in Gaza terugkeren zodra de vijandelijkheden zijn beëindigd’, meldden de HRW-onderzoekers in een rapport.
‘De intentie om Palestijnen in Gaza met geweld te verplaatsen hoeft niet permanent te zijn om een oorlogsmisdaad te vormen.
“Wat echter overduidelijk is, is dat veel, zo niet de meerderheid van de Palestijnen in Gaza permanent ontheemd zal zijn, gezien het niveau van de verwoesting in Gaza.’
Van Den Meerssche: “Het veel ruimere plaatje is nu dat het stilaan duidelijk wordt dat het langetermijnplan van Netanyahu, maar ook van Trump, een algemene en grootschalige gedwongen verplaatsing van de Gazaanse bevolking lijkt te omvatten.
“Er zijn daar met buurlanden onderhandelingen over bezig.
“Dat is een enorm grote misdaad tegen de menselijkheid waar we volgens mij de initiële fase van aanschouwen.”
Verantwoording
We focussen in dit verhaal op beschuldigingen van het Internationaal Strafhof (ICC) en mensenrechtenonderzoekers tegen Israël als gevolg van de dood van 15 onschuldige hulpverleners deze week en het bezoek van premier Netanyahu aan Hongarije, ondanks een aanhoudingsbevel van het Strafhof.
Het ICC voert ook onderzoek naar Hamas, waarvoor professor Dimitri Van Den Meerssche ook streng is:
“Er lijkt mij meer dan voldoende bewijs om inderdaad vast te stellen dat Hamas oorlogsmisdaden heeft gepleegd.
“Er was niet alleen de directe aanval op de Israëlische burgerbevolking op 7 oktober 2023 (meer dan 1.200 doden) en de daaropvolgende gijzelingen van burgers, maar ook hun gebruik van menselijke schilden is een oorlogsmisdaad.
“Hamas wordt er ook van beschuldigd gevangenen vooruit te sturen om te kijken of er geen boobytraps in gebouwen te vinden zijn. Toch mag dit voor de Israëlische regering geen excuus zijn om zelf het internationaal recht te overtreden.”
Bronnen
De getuigenissen, het cijfermateriaal en de beschrijvingen van de oorlogsmisdaden komen uit meerdere verslagen en rapporten van de Verenigde Naties (agentschappen zoals WHO, Unicef, UNRWA, OCHA…), van mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch en van de ngo Forensic Architecture.
Het verhaal van Jamal Abu al-Ola werd door de Amerikaanse zender NBC met ooggetuigen gereconstrueerd.
Bron: De Morgen