Hendrik Vos – Trump nadoen, daar zijn de Arizona-partijen het alvast over eens

Het geplande asielbeleid van de nieuwe federale regering verschilt nauwelijks van dat van de nieuwe Amerikaanse president, schrijft Hendrik Vos.

Hendrik Vos – De Standaard

28 januari 2025

Leestijd: 5 min

Toen Donald Trump begon aan zijn eerste ambtstermijn als president van de Verenigde Staten, werd hij nog als een rariteit bekeken.

Deze keer is het anders. Er wordt heftig geknikt en geknield als hij zijn evangelie verkondigt, met op de eerste rij de mensen met veel geld en weinig scrupules.

Een bisschop riskeerde het wél om kritiek te geven, vooral op Trumps decreten die het migranten zo rottig mogelijk moeten maken. Recht in zijn gezicht en toch weergaloos sereen predikte zij empathie.

Trumpaanhangers riepen op om samen met de illegale latino’s en het Haïtiaanse gespuis dat katten en honden eet, ook de bisschop te deporteren.

Als dat gebeurt, kunnen we haar hier verwelkomen en mag ze haar homilie nog eens overdoen voor de Arizona-onderhandelaars.

Die maken veel ruzie, maar over één thema zijn ze het roerend eens: op asielbeleid kan flink bespaard worden.

Dat komt doordat er totale overeenstemming lijkt te bestaan over de elementaire doelstelling van het beleid: het aantal asielaanvragen moet omlaag.

In tegenstelling tot wat dikwijls wordt gesuggereerd, is de instroom van asielzoekers in België bij lange niet de grootste in Europa.

Ieder jaar zijn er lidstaten die naar verhouding met grotere aantallen worden geconfronteerd, zoals Duitsland, Oostenrijk, Cyprus of Griekenland.

Staatssecretaris Nicole de Moor (CD&V) wil in de eerste plaats af van vluchtelingen die al elders erkend zijn en toch naar België doorreizen.

Daar valt wat voor te zeggen, maar de achtergrond is ingewikkelder.

Het gaat vooral om mensen die asiel kregen in Griekenland, dat al jaren met veel meer aanvragen kampt dan ons land.

Als de opvang- en integratiemogelijkheden ergens op hun limieten botsen, is het daar wel.

Als De Moor in de Griekse regering zat, dan zou ze verontwaardigd klagen over het schrijnende gebrek aan solidariteit. Maar ze zit toevallig in de Belgische regering en dus vindt ze dat de Grieken maar flinker hun best moeten doen.

Het punt is natuurlijk dat haast alle Europese regeringen intussen de asielaanvragen omlaag willen krijgen.

Zo’n daling zou het gevolg kunnen zijn van algehele wereldvrede, maar het ligt niet in de lijn van de verwachtingen dat die er snelvoetig komt.

Er blijven mensen op de vlucht en dus zet elk land zich zo onaantrekkelijk mogelijk in de markt, een soort omgekeerde Tinder.

De Vivaldi-regering deed al goed haar best door asielzoekers op een stuk karton op straat te laten slapen, maar Arizona is vastbesloten om er nog een flinke schep bovenop te doen, onder meer door het aantal opvangplaatsen drastisch terug te schroeven.

Dat lukt zonder dat daar veel kabaal rond wordt gemaakt.

Sommige partijen maken mensen al jarenlang doodsbang voor vluchtelingen: het zouden allemaal nare gevallen zijn die de sociale zekerheid plunderen of aanslagen plegen.

Goed, er zijn er ook die een succesvol leven uitbouwden en topsporter of zelfs politicus zijn geworden.

Maar dat zijn wel mensen die echt voor hun leven moesten vrezen, in tegenstelling tot de gelukszoekers uit Syrië, Oost-Congo of de Palestijnse gebieden, met hun aanstellerij en gezaag over gifgas, luchtaanvallen of beschietingen.

Of misschien gebeuren ginds daadwerkelijk vreselijke dingen, maar het is ons probleem niet.

Anders gezegd, dat ze creperen, verrekken, verdrinken of anderszins oplossen in het niets, zolang wij ze maar niet tot onze instroom moeten rekenen.

Bij Arizona is er volstrekte harmonie: het asielbeleid zal succesvol zijn als hier minder mensen aankloppen.

Die doelstelling wordt niet mompelend, omzwachteld of in eufemismen uitgedrukt, maar vol overtuiging, onomwonden, met glans in de ogen en de blik naar voren.

Omdat het kan.

Omdat de achterban klaarblijkelijk niet protesteert, misschien met uitzondering van een verdwaalde bisschop.

De vraag is hoe hier later op zal worden teruggeblikt.

Toen in Duitsland de nazi’s de macht grepen, sloegen honderdduizenden Joden op de vlucht.

Wat zouden we vandaag vinden van degenen die toen hadden gezegd dat het daar in Duitsland misschien geen pretje was, maar dat de belangrijkste doelstelling voor andere landen toch de beperking van de instroom moest zijn.

Dat is precies wat wij nu doen ten aanzien van mensen in de meest hachelijke en uitzichtloze omstandigheden.

We betalen zelfs al miljarden aan andere regimes om het voor ons op te lossen. Daarbij is het toegelaten om asielzoekers de woestijn in te sturen of in kampen te mishandelen.

En als het over de Palestijnen gaat, blijven we de beste contacten onderhouden met een regime dat van Gaza het decor maakte voor een film over het steentijdperk.

Het enige dogma dat voor onze regeringsonderhandelaars telt, is dat niemand onze richting uit mag vluchten. Ze moeten buiten blijven, als waren het kakkerlakken.

Misschien moet de hele Arizona-bende, christendemocraten en socialisten incluis, maar op audiëntie in het Witte Huis.

Met hun beleidsdoelstelling zitten ze op krek dezelfde lijn als Trump.

Wie weet mogen ze zelfs met hem gaan golfen in Mar-a-Lago.