Henri Heimans – Ik kan niet begrijpen dat het Israëlische regime het Palestijnse volk uitmoordt

Henri Heimans is magistraat op rust en co-auteur van het boek KZ-Syndroom, een litteken dat nooit verdwijnt. Hij huivert bij de beelden uit Gaza, beelden die hem doen denken aan vroeger.

Henri Heimans – De Morgen

‘Ik kan niet begrijpen dat het Israëlische regime – dat uit de assen van de Holocaust is gerezen – het Palestijnse volk uitmoordt’

Henri Heimans

Extreemrechts – De geschiedenis herhaalt zich niet (Op dezelfde wijze).

De puinhopen in Gaza deden me onwillekeurig denken aan de titel van een boek dat Vincent Scheltiens en Bruno Verlaeckt publiceerden in 2021.

Voor hun analyse van het hardnekkig terugkerende fenomeen keken ze zowel naar het verleden als buiten onze grenzen.

Conclusie: termen als fascisme en populisme helpen ons nauwelijks vooruit in de specifiek 21ste-eeuwse context.

Want de omstandigheden veranderen, de geschiedenis herhaalt zich dus niet … en al zeker niet op dezelfde manier.

Maar de auteurs hadden zich niet kunnen inbeelden dat anno 2024, na de slachtpartij van 7 oktober 2023 gepleegd in Israël door militieleden van Hamas, net buiten de betonnen muur die Gaza afsluit van de buitenwereld, een verschrikkelijke inferno zou uitbarsten met – tot op heden – meer dan 40.000 slachtoffers, onder wie gigantisch veel kinderen.

De dagelijkse beelden van de moordpartijen op het Palestijnse volk en de grove schendingen van het humanitair recht blijven op ons netvlies gebrand staan.

Een voorlopig culminatiepunt was de vuurzee die ontstond na de doelbewuste bombardementen op de binnenkoer van het Al-Aqsa-ziekenhuis in Gaza.

Mensen werden er verzwolgen in een vuurzee en een tentenkamp vol vluchtelingen en ontheemden ging opnieuw in de vlammen op. De gruwel is gewoon niet te beschrijven.

Ondertussen pakken Israëlische soldaten uit met eigen filmpjes van hun oorlogsmisdaden. De geschiedenis herhaalt zich niet. Of toch?

Oradour-sur-Glane

Een paar maanden geleden was ik op bezoek in Oradour-sur-Glane, een Frans dorpje in het noordwesten van Limoges waar op 10 juni 1944 een verschrikkelijk bloedbad plaatsvond.

Het dorp werd die dag door een SS-regiment ingesloten en volledig verwoest. Bij deze vernietigingsactie werden 642 mensen vermoord.

Aanleiding van het bloedbad was een wraakactie tegen het Franse verzet waarbij een spoorwegbrug werd opgeblazen.

Het gehele dorp werd omsingeld en alle in- en uitgangen en toegangswegen werden afgesloten. Onschuldige slachtoffers werden op diverse plaatsen opgesloten en afgeschoten en/of levend verbrand. Ik bespaar u de details.

Het verwoeste dorp is sedert 1944 bewust intact gehouden en ondergronds werd het Centre de la Mémoire opgericht.

Aan de hand van foto’s, films en ander audiovisueel materiaal wordt de geschiedenis van het dorp tijdens de Tweede Wereldoorlog verteld.

Door een lange ondergrondse gang komt men midden in het dorp weer bovengronds. Daar zijn alle ruïnes nog in de staat van 10 juni1944. Alles is intact gebleven, zoals het de fatale dag is achtergelaten.

Het is een waarschuwing uit het verleden en een symbool voor de wreedheden door de nazi’s gepleegd. Een leeg, gehavend dorp als waarschuwing voor volgende generaties.

‘Souviens-toi. Remember’, staat op een bord bij de ingang.

Met een krop in de keel maakte ik enkele foto’s in het dorp en ik kan maar niet begrijpen dat het Israëlische (extreemrechtse) regime, dat uit de assen van de Holocaust is gerezen, het Palestijnse volk uitmoordt met bombardementen, executies en uithongering.

Mensen hopen brood te bemachtigen bij een van de weinige bakkerijen in Gaza-Stad.
Beeld Reuters

Wat doen wij?

Wat onderneemt de internationale gemeenschap om deze gruwelijke waanzin te stoppen?

De Algemene Vergadering van de Verenigde Naties nam weliswaar reeds enkele resoluties aan om het geweld en de illegale bezettingen te stoppen, alsook een vorm van boycot van uit- en invoer van bepaalde producten naar of uit Israël.

Wat doen wij?

Recent legden zowel de Groen- als PVDA-fractie in de Commissie voor Buitenlands Beleid van het Vlaams Parlement elk een resolutie neer om onder meer de Vlaamse regering aan te sporen om:

Haar bevoegdheden maximaal in te zetten om het bloedvergieten te doen stoppen
Het geweld van de Israëlische staat ten aanzien van de bevolking van Gaza en van de Westelijke Jordaanoever te stoppen
Alsook het stopzetten van de illegale bezetting en de misdaad van apartheid van Israël ten aanzien van Palestina

Ze riepen ook op het internationaal recht en de mensenrechten te respecteren, een onmiddellijk en permanent staakt-het-vuren af te kondigen en zowel de Israëlische gijzelaars als de Palestijnen die zonder eerlijk proces gevangen zitten, vrij te laten.

Ze riepen ook de Vlaamse regering op om in samenwerking met de federale overheid te verzekeren dat er geen wapens of explosieven over het grondgebied van het gewest naar Israël getransporteerd worden.

Vlaamse hogeronderwijsinstellingen kregen de oproep om de samenwerking stop te zetten met Israëlische instellingen.

Er werd ook aangespoord om bedrijven te boycotten die rechtstreeks of onrechtstreeks samenwerken met het Israëlische leger.

In de resolutie van Groen wordt daarenboven opgeroepen om onmiddellijk extra humanitaire middelen vrij te maken voor de burgerbevolking in Libanon en de bezette Palestijnse gebieden.

Er wordt gepleit voor sancties tegen de politieke en militaire leiders die aan de basis liggen van het bloedvergieten in Gaza en Libanon.

Merkwaardig en triest is het feit dat deze parlementaire initiatieven nauwelijks media-aandacht kregen terwijl op dit eigenste moment onschuldige slachtoffers vallen ten gevolge van het militaire geweld.

Onlangs werd in de Commissie Buitenlandse betrekkingen van de Kamer een resolutie besproken om de Palestijnse Staat door België en de Europese Unie formeel te erkennen als aanloop op (en niet als afloop van) vredesonderhandelingen…

Vicepremier Petra De Sutter (Groen) probeert op de sociale media haar volle gewicht in de schaal te leggen voor deze humanitaire hulp en verwacht van België meer inzet op het internationaal forum om het zinloze geweld te doen stoppen.

Het doden van Hamas-leider Yahya Sinwar lijkt de escalatie enkel maar aan te wakkeren.

Ondanks wereldwijde protesten is de extreemrechtse regering van Netanyahu niet te stuiten en zijn het menselijk leed en de opgelopen trauma’s niet meer te overzien.

Inmiddels worden nieuwe Israëlische kolonies in Gaza openlijk bepleit, tot in regeringskringen toe. Palestijnen worden verzocht te “emigreren”.

Herhaalt de geschiedenis zich dan toch?