Jan Coninx, oud-directeur van gemeenteschool Andreas Vesalius, valt binnenkort een bijzondere eer te beurt.

In de gemeenteraadszitting van 26 april 2021 zal hij worden uitgeroepen tot ereburger van Edegem. Hij treedt daarmee in de voetsporen van wijlen Lutgart Simoens die in 2018 als allereerste de titel kreeg.

Ereburger van Edegem word je volgens het reglement op basis van een grondig gemotiveerd voorstel van de burgemeester en schepenen, de gemeenteraad, een vereniging of individueel persoon.

In dit geval kwam de nominatie van Julian De Backer, ex-leerling en auteur uit Edegem.

Hijzelf, zijn vader en duizenden andere leerlingen hebben mooie herinneringen aan de legendarische directeur van de Edegemse gemeenteschool.

”Als een warme godfather had hij de touwtjes in handen en wist hij het beste uit elke leerling te halen. Ik ken werkelijk niemand die ook maar iets negatiefs over hem kan vertellen”, vertelt Julian.

“Ik heb gewoon gedaan wat ik kon of wat ik als juist ervoer” zei Jan.

“Altijd bescheiden, bijna bedeesd, nooit zocht hij de aandacht op. Je zag hem steevast met zijn onafscheidelijke pijp, strak in het pak en met iets te grote overjas over de speelplaats of in de gemeente wandelen of fietsen.”

“De gemeenteraad zal het voorstel in de zitting van 26 april voltallig en overtuigd volgen”, vertelt de burgemeester.

“Er zijn immers talloze fantastische anekdotes over de grenzeloze inzet en nooit aflatende passie van onze bekende directeur’’, gaat de burgemeester verder.

‘‘Hij gidste duizenden kinderen met zachte, correcte, begripvolle hand richting volwassenheid en droeg op die manier bij aan het welzijn van talloze Edegemnaars.

“Een ereburger in de perfecte betekenis van ons reglement dus.’’

“Jan Coninx of beter ‘meester Coninx’ zoals alle ex-leerlingen de man kennen, was schooldirecteur van gemeenteschool Andreas Vesalius van 1 september 1974 tot 30 juni1998”, vertelt schepen voor onderwijs Koen Michiels.

Nadat hij in de jaren vijftig en zestig leerkracht was op de school, promoveerde hij tot directeur.

Jan leefde voor zijn school. Hij was een luisterend oor voor kinderen, collega’s en ouders, maar je kon met hem ook boeiende discussies voeren over pedagogie en didactiek.

Hij inspireerde het schoolteam en maakte jaarlijks toetsen voor alle klassen, nog voor er gestandaardiseerde toetsen bestonden. Verder introduceerde hij ook veel pedagogische vernieuwingen.

Hij werkte mee voor OVSG aan het opmaken van de eerste Vlaamse ‘eindtermen’ én de leerplannen van de koepel van het steden en gemeenten en faciliteerde collega’s om mee te werken aan een nieuwe rekenmethode ‘Talrijk’ waar hij zelf aan mee schreef.

‘‘Meester Coninx had ook een enorme taalgevoeligheid en een vlotte pen. Hij schreef mee teksten voor het jaarlijks optreden Creata, maakte vele gelegenheidsverzen, schreef jaarlijks een afscheidsgedicht met daarin alle namen van de zesdejaars en regisseerde toneelstukken met ouders en collega’s“, gaat de burgemeester verder.

In de vakantie maakte hij fietstochten met (oud-)leerlingen, voor de ouderraad stippelde hij minutieus voorbereide fietstochten uit en zette badminton- en basketmomenten op voor leerlingen of ouders.

Alle dagen vond je hem op school van 7 tot 21 uur, ook in het weekend. Sinds zijn pensioen begin jaren 2000 zette hij zich nog 20 jaar belangeloos in voor het kerkwezen van de gemeente en hielp hij bij begrafenissen en eucharistievieringen als manusje-van-alles.

Want ook dat is een feit, Jan was werkelijk van alle markten thuis.

Julian De Backer kent nog enkele anekdotes van zijn vader over meester Coninx die vast herkenbaar zijn voor vele leerlingen:

‘‘Toen mijn vader als tienjarige snaak in 1960 op bosklassen ging, met toen nog ‘meester’ Coninx als één van de begeleiders, waren de kinderen teleurgesteld dat ze enkel water te drinken kregen. 

‘‘In 1960 was dure frisdrank geen evidentie, maar meester Coninx voelde mee met de kinderen en kocht met zijn eigen loon enkele grote flessen grenadine om het water van de kinderen lekkerder te maken.’’

‘‘Toen hij al directeur was, bleef meester Coninx Franse les geven aan de leerlingen van het zesde leerjaar, vermoedelijk gewoon omdat hij dat leuk vond. Frans was toen al niet het meest geliefde vak bij sommige studenten, maar om iedereen toch voldoende te motiveren, beloofde meester Coninx gadgets zoals plastic vliegtuigjes, armbandjes, horloges, als iedereen slaagde. Reken maar dat iedereen extra hard zijn best deed.’’

‘‘Nog straffer was zijn nazorg. Oud- leerlingen mochten na het afzwaaien nostalgisch een vrijdagavond doorbrengen op Andreas Vesalius. Meester Coninx zette de school open voor deze reünies en zorgde (opnieuw) op eigen kosten voor chips en frisdrank (in de jaren negentig geen grenadine meer). Hoeveel directeurs zijn zo gul en vrijgevig?’’

Zelf blijft Jan Coninx – zoals Edegem dat van hem gewend is – bijzonder bescheiden onder de eer die hem te beurt valt.

Hij ‘aanvaardt een blijvende verbondenheid met de gemeente Edegem’, relativeert graag zijn eigen verdiensten en stelt ‘dat hij gewoon heeft gedaan wat hij als juist ervoer.’