Evgenia Brendes schittert als Dounia B., een eigenwijze Pippi Langkous in een Antwerpse migrantenflat.
Gilles Michiels - De Standaard
Voor Dounia B. is elke schooldag een heksenketel. Het Russische meisje moet – bij afwezigheid van haar moeder – voor haar vader en broers instaan, zodat er geen tijd overblijft voor schoolwerk of het najagen van haar droom: foxtrotdansen.
Als ze een klasspreekbeurt moet geven over ‘een gewone dag’ in haar leventje, verzint Dounia dus maar haar eigen regels om die te verhinderen.
Dounia B. is het vervolg van de succesproductie Dinska Bronska (2013).
Zoomde Bart Van Nuffelen toen in op de nieuwkomers in Antwerpen, dan gaat dit verhaal over kinderen die er al even wonen – een identiteit die doorklinkt in hun mix van Nederlands, andere talen en jongerenjargon.
Hun afkomst is in de klas allang geen issue meer, maar de thuissituatie – armoede, bijspringen in het huishouden, vertalen voor ouders – verhindert een zorgeloze tijd op school.
Ketnet-stijl
De rol van Dounia is een speeltuin voor Evgenia Brendes, die niet alleen een voormalig danskampioene is, maar ook parallellen herkent met haar eigen jeugd als Kazachse migrant.
Brendes leeft zich uit terwijl achter haar een animatiefilm van Remy M. Ndow speelt, waarop je alle andere personages ziet – boze oudjes, coole kids, strenge leraren.
De interactie tussen de actrice en de beelden oogt zo naturel dat je vanzelf in het verhaal wordt meegesleurd, ook al omdat Van Nuffelens toon goed aansluit bij de leefwereld van jongeren.
Daarom is het extra jammer dat de knappe vorm weinig ruimte laat voor uitdieping, zodat de personages vlakke archetypen blijven en het happy end geforceerd aanvoelt.
Dit sociale portret maakt dus wel een gevoelig thema bespreekbaar, maar charmeert vooral om zijn kwieke Ketnet-stijl en de girlpower van Brendes.
Het paleis & Marthatentatief
Bart Van Nuffelen
Dounia B. (+9) Tot 8/5 in Het paleis,
daarna op tournee.
Bron: De Standaard