Koen Meulenaere fileert tot aan de verkiezingen van 9 juni elke dag de actualiteit.
Koen Meulenaere – De Tijd
Tenzij Frederik Delaplace weer ingrijpt in de programmatie staan we voor de eerste VRT-verkiezingsshow zonder Martine Tanghe. Tientallen moet ze er gepresenteerd hebben, veel lezers hebben nooit anders geweten.
Dat wijst enerzijds op vakkundigheid en toewijding, anderzijds op het niet-gunnen van haar plaats aan anderen die het misschien even goed hadden gekund. Dat oordeel is altijd dubbel bij iemand die jaren dezelfde stoel bezet.
Op 9 juni presenteren Annelies Van Herck en Wim De Vilder, en Annelies gaat dat zeker goed doen.
Uw Kaaiman is helaas oud genoeg om zich de verkiezingsuitzendingen van voor Martine Tanghe te herinneren. Wij hebben er zelfs lijfelijk bijgewoond.
De BRT had geen concurrentie van VTM of van nieuwssites en sociale media, en omdat er geen computers waren en iedereen met potlood op papier moest stemmen, geraakten de meeste resultaten pas in de loop van de avond bekend.
De show begon dan ook pas ’s avonds, en was tien keer korter dan de marathonkwelling van nu.
De uitslagen werden voorgelezen door een ernstige journalist en van duiding voorzien door professor Wilfried Dewachter, de enige die de apparenteringen uit het hoofd kon berekenen en de methode-D’Hondt kon onderscheiden van de methode-Imperiali.
Tussendoor werden interviews afgenomen van belangrijke politici, een kopstukkendebat was er niet.
De muzikale omlijsting werd verzorgd door The Ramblers, die uitpakten met ietwat oubollige nummers als ‘Mijnheer de baron is niet thuis’ of ‘Loesje is het meisje van de drummer van de band’. De vader van Willy Claes heeft nog bij The Ramblers gespeeld.
Het moeten de verkiezingen van november 1981 geweest zijn: de CVP verloor na de carnavalsregering van Mark Eyskens 14 zetels, het begrotingstekort bedroeg 13 procent van het bruto binnenlands product, de staatsschuld 135 procent. Dát waren cijfers.
Kaaiman werkte op de sportredactie van de radio, en daar deed ’s namiddags de producer van de nieuwsdienst zijn bedeltocht door de gangen om iedereen te smeken zeker het eerste uur naar de studio te komen, anders was er niet genoeg volk.
Wij hadden daar weinig zin in, tot de producer er aan toevoegde: ‘Er is gratis drank.’ Dat was iets anders natuurlijk. Dus bij het begin van het programma zag de kijker een goed gevulde televisiestudio waar de sfeer er flink in zat.
Gui Polspoel wandelde door de zaal om de mondjesmaat binnensijpelende politici te ondervragen, die troef hebben ze ook niet meer.
Een supergroep die in de hele wereld miljoenen platen verkocht, trad gewoon op tijdens de verkiezingsshow van de BRT.
En toen, tot we mogen wel zeggen onze immense vreugde, bleek het muzikale intermezzo niet verzorgd te worden door The Ramblers, maar door The Pointer Sisters!
Een supergroep die in de hele wereld miljoenen platen verkocht, trad gewoon op tijdens de verkiezingsshow van de BRT. En het strafste was dat de meeste gasten helemaal niet geïnteresseerd waren in die sterren, zij waren alleen bezig met kiesresultaten.
Bij ons was het andersom en zo stonden wij helemaal vooraan, letterlijk tegen het podium, terwijl boven ons hoofd drie ravissante Sisters op en neer wipten en hun grootste hits playbackten.
‘When we kiss, oe oe, fire.’ Zwijg stil, zwijg stil. En: ‘I want a man with a slow hand.’ Wij hadden goed roepen: ‘Hij staat hij hier’, ze hoorden ons niet. Of deden alsof.
De beelden van die avond staan eeuwig op ons netvlies.
Het was de tijd dat politici keurig gekleed gingen en zangeressen netkousen droegen, vandaag is het omgekeerd.
Bron: De Tijd