Charlotte Zwemmer heeft de indruk dat mensen bewuster in het onderwijs stappen, dat het idee van “hoe moeilijk kan het zijn en je hebt veel vakantie” langzamerhand verdwijnt.
Charlotte Zwemmer – De Standaard
Gisteren was het de eerste schooldag voor de leerlingen, maar achter de schermen waren de scholen natuurlijk al veel eerder begonnen.
Leraren waren al bezig met hun lessen – noodgedwongen omdat ze een nieuw vak gaan geven of gewoon omdat ze dat graag doen.
Er bestaan blijkbaar nog altijd mensen die denken dat een cursus dertig jaar meegaat en dat leraren die eindeloos kunnen recupereren, laat staan dat ze dat zouden willen.
Of die niet beseffen dat een gemiddelde schooldag voor een rumoerige klas pubers oneindig veel uitdagender is dan een powerpointpresentatie voor een zaal bedaagde, beleefd luisterende collega’s.
Nog los van al het extra werk dat erbij komt kijken, want je collega’s hoef je achteraf niet te ondervragen en je hoeft ook geen toezicht op hen te houden als ze naar de wc gaan.
Je kunt dus maar beter goed voorbereid ten tonele komen.
Wij directeurs zagen elkaar half augustus weer terug, maar we benutten ook de zomervakantie om vooruit te werken naar het nieuwe jaar.
Voor mij waren dat enkele grotere ‘werven’ die dit jaar op het programma staan en waaraan ik me in alle rust kon wijden, zonder afleiding en zonder stress omdat de deadline dichterbij komt.
Want zodra het schooljaar begonnen is, gaat het in een razend tempo.
Voor je het weet, komen de eerste rapporten van oktober er al aan en daarna is het nog een kleine maand tot de proefwerken en de klassenraden.
Het tweede trimester is ideaal om grote wijzigingen uit te denken, want vanaf de paasvakantie zijn we alweer bezig met het jaar erop.
Het cyclische verloop van een schooljaar is fijn, omdat je het telkens opnieuw en beter kunt doen, maar biedt tegelijk ook minder ruimte, omdat je vastzit aan een geijkt stramien waar je niet onderuit kunt, want je kunt moeilijk je rapportperiode even uitstellen omdat je nog niet klaar bent.
Toch beslisten we vorig jaar redelijk impromptu om vanaf september een gsm-verbod in te voeren in de eerste graad, omdat het personeel niet langer wilde wachten.
Een algemeen verbod van de overheid is dus niet nodig, de nood komt vanuit het onderwijsveld zelf. Een decreet zou zelfs averechts werken, omdat je dan verplicht wordt tot algemene regels die je moet bijhouden, interpreteren en opvolgen, terwijl we het proefproject nu naar onze hand kunnen zetten.
Eind december zullen we nagaan hoe het loopt en nadenken over een eventuele voortzetting of uitbreiding.
En ondanks de snelle beslissing zijn we er klaar voor: het spelmateriaal is aangekocht, de werkwijze is uitgedokterd, de gsm-boxen staan klaar en de ouders zijn op de hoogte gebracht.
Ook een andere dada van de politiek, de bezorgdheid over de gezonde voeding van kwetsbare leerlingen, leeft sterk op onze school.
We hielden tijdens de personeelsvergadering vorige week een korte peiling over ons nieuwe beleidsplan, dat we samen met het personeel opstellen.
Ze konden kiezen welke school het beste past bij onze visie:
- de flexibele school
- de inspraakschool
- de graadschool …
De gezonde school met een focus op gezonde voeding, een gezonde geest en beweging kreeg veruit de meeste punten.
Sommige collega’s dromen van samen ontbijten: een gemeenschappelijk rustmoment waarin de leerlingen hun drukke thuissituatie achter zich kunnen laten en de knop kunnen omdraaien naar leren.
Er is ook het idee om ’s middags voor een klein bedrag soep met een boterham aan te bieden.
Een verplichte gratis warme schoolmaaltijd zou een organisatorische nachtmerrie zijn en bovendien hebben dit soort spontane grassrootsinitiatieven veel meer kans op slagen, omdat ze worden gedragen door de mensen die ze zullen uitvoeren.
En die mensen blijven gelukkig nog steeds toestromen.
We verwelkomen dit jaar zo’n twintig nieuwe medewerkers: niet alleen leraren, maar ook leerlingbegeleiders, secretariaatsmedewerkers en leraar-ondersteuners.
Ze hebben al ervaring of staan voor het eerst in het onderwijs, ze nemen meteen het hele pakket of ze beginnen voorzichtig met enkele uren.
Ik heb de indruk dat mensen bewuster in het onderwijs stappen, dat het idee van “hoe moeilijk kan het zijn en je hebt veel vakantie” langzamerhand verdwijnt.
We raakten ook enkele mensen kwijt, soms omdat wij de samenwerking opzegden, soms omdat ze zelf andere, meer geschikte of nabije oorden opzochten. Al bij al lijkt er meer stabiliteit in het korps te komen.
De sollicitaties zijn nog volop bezig, dus we blijven hopen op een volledige bezetting.
Charlotte Zwemmer
Schooldirecteur in Anderlecht.
Haar column verschijnt tweewekelijks.
Lees ook
Bron: De Standaard