Vier vrouwen. 

Vier nerveuze vrouwen.

Ze horen stemmen in hun hoofd, denken in bochten en kronkels, zien wat wij niet zien. 
Wat doen die vrouwen samen op een podium? Ze zingen, ze zuchten en ze maken zich zorgen. Over de wereld en zichzelf.  

Ze vertellen je wat het is om verloren te lopen in de donkere kamers van hun gedachten, de weg kwijt te geraken in hun kronkelige hersenen, op de dool te zijn tussen waan en werkelijkheid.
Ze zingen het bloed van onder je nagels, krabben aan je ziel en plukken het eelt van je emoties.  

Vier nerveuze vrouwen en een muziekband.  

De jongste nerveuze vrouw heet Slongs.
Samen met nerveuze moeder Tine Reymer en tierelierende Clara Cleymans zingt ze donkere duetten in coupletten, terwijl Inge Paulussen rondjes draait in waangedachten.  

Voor de teksten van deze voorstelling heeft Gerda Dendooven haar zinnen verloren en Hugo Matthysen heeft er zijn hoofd op gebroken.  

De regie is in handen van Els Dottermans. 
Paul Poelmans houdt de mannen van De Laatste Showband in het gareel.
Zij spelen levend muziek.