Ze zingt al twintig jaar niet meer, maar haar naam doet nog steeds een bel rinkelen. Petra Polak (57) had succes met de band Pitti Polak, maar werkt nu als leerkracht in het lager onderwijs. “Ik wou me op een podium amuseren tot in het oneindige. Eens de druk werd opgevoerd door de platenfirma, was de fun weg”, blikt ze nuchter terug.
Tom Vets – GVA
“Zoveel glamour was de showbizz niet, ik deed mijn strijk backstage”
Petra Polak
Waar haar gouden plaat hangt?
Petra Polak moet flink nadenken als we bij haar thuis in Hove de vraag stellen. De herinneringen vervaagden met de jaren.
We gaan met haar terug naar de zomer van 1990, toen ze met Poor, stupid & ugly in de hitlijsten kampeerde. Het leverde haar eeuwige roem op.
Dat we er 34 jaar later nog over praten, bewijst dat het liedje een echte Belpop klassieker is.
“Zonder arrogant te zijn wil ik er gerust dat etiket op plakken”, zegt Petra.
“De song staat in vele geheugens gegrift. Ik was onlangs in een kruidenierszaak, en plots riep iemand in plat Antwerps dat ik ‘de zangeres van da lieke was’. Maar toen we het nummer maakten, beseften we de waarde ervan totaal niet.”
Poor, stupid & ugly is geschreven door je man Paul Mertens.
Petra Polak: “Het nummer gaat over een getormenteerde artiest die niet aan de bak komt en zich afvraagt waarom niemand hem ziet staan. Die tekst was op zijn lijf geschreven. Ik vond het grappig om het in zijn plaats te zingen.
“Vlak voor de release hoorden we Hard times, de nieuwe single van The Scabs. Dat nummer begon met haast hetzelfde akkoordenschema. Paniek! Onterecht, zo bleek later.”
Is de boel direct ontploft?
“Het ging snel. We stuurden als onbekend groepje een demo met vier nummers naar platenfirma’s, en drie reageerden meteen. We kozen binnen de week voor EMI.”
Jij zat al bijna in het onderwijs toen je doorbrak als zangeres.
“Ja. De muziek sloop op mijn 20ste in mijn leven. Ik zat in mijn tweede jaar van de opleiding lager onderwijs.
“De jaren dat Paul en ik muziek maakten, ben ik blijven werken. Het kwam geen enkel moment in me op om ontslag te nemen en de popster uit te hangen op het podium. Ik was realistisch genoeg om te beseffen dat succes vergankelijk is.
“Er is ook een verschil tussen mensen die voortdurend de drang voelen om een creatief ei te leggen en haast fysiek onwel worden als dat niet lukt, en mensen zoals ik.
“Ik was jong en onbezonnen, en ik wou maar één ding: me amuseren tot in het oneindige. Dat is meer dan gelukt.”
“Dat ik in het onderwijs stond, hield me met beide voetjes op de grond. Ik praatte op school weinig over de muziek. Wel confronterend: destijds kochten kinderen mijn platen, nu hoor ik dat ‘ons bomma je platen nog heeft’.”
Petra Polak
Ex-zangeres
Was het Leuvense stadsfestival Marktrock een van de hoogtepunten?
“Ik trad daar twee keer op en de sfeer was fantastisch. Zo’n massa volk!
“Er is wel een bizarre anekdote aan verbonden. Ik had van iemand een draadloze microfoon gekocht, voor een appel en een ei. Het is te zeggen, voor 40.000 frank (1.000 euro, red.). Dat was veel geld, maar goedkoper dan normaal. Ik had er zes maanden voor gespaard. Die micro stond in connectie met een zender.”
“Tijdens het optreden stormde de toenmalige rijkswacht het podium op. De micro werd in beslag genomen en ik werd bij de onderzoeksrechter verwacht. Ze wilden weten waar ik hem had gekocht, want blijkbaar zat ik op de frequentie van de politie.
“Ze hebben die micro dan vernietigd. Je kon hem niet overschakelen naar een andere frequentie. Vandaar dat hij zo goedkoop was. De micro was ik kwijt, maar het koffertje heb ik nog jaren bewaard.”
Mensen kennen je als frontvrouw, maar zijn vergeten dat je indertijd veel meer hebt gedaan.
“Ik was de achtergrondstem op nummers van Bart Peeters en Jan Leyers. Die woonden in de buurt en waren grote fan van de sound van mij en mijn zussen.
“Ik werkte ook mee aan De (v)liegende doos van Bart Peeters en rond 1994 presenteerde ik een kinderprogramma.
“VTM zond in die tijd pas uit vanaf de vooravond. Tussen 17 en 18 uur kon een productiefirma zendtijd kopen. In plaats van het testbeeld was toen Kinderatelier te zien. Vergelijk het met Ketnet.”
Was dat dan ook jouw ambitie?
“Niks wat ik deed was een ambitie! Ik wou gewoon alles proberen. Bij elk aanbod sprong ik mee op de kar.
“Zo werkte ik met Bart en Ronny Mosuse ook aan de Sinterklaasshow. Dat was toen uniek. Nu speelt elke artiest in het Sportpaleis, toen was ik geïmponeerd.
“De Sinterklaasshows waren in handen van de stad Antwerpen. Ze rekruteerden mensen in het stedelijk onderwijs, vandaar dat ik erbij betrokken raakte. Ik kreeg zelfs vrij om te repeteren, ik hoefde niet naar school.”
Je stond voor de klas. Hoe combineerde je dat met een leven als popster?
“Als je jong bent, lukt dat wel. Dan filmden we bijvoorbeeld ’s nachts een videoclip in de Handelsbeurs. Om 5 uur waren we klaar, ik sliep een uur en ging dan lesgeven.
“Ik kreeg op vrijdag mijn teksten voor Kinderatelier en blikte de opname in het weekend in.
“Dat ik in het onderwijs stond, hield me met beide voetjes op de grond. Ik praatte op school weinig over de muziek, dat waren gescheiden werelden.
“Wel confronterend: destijds kochten kinderen mijn platen, nu hoor ik dat ‘ons bomma je platen nog heeft’.”
“Plots was het voorbij. Toen moesten Paul en ik ook bijsturen in onze relatie. Maar 26 jaar later zijn we nog steeds samen”
Petra Polak
Ex-zangeres
Voelde je je thuis in de showbizz?
“Het was niet evident. We deden tv-shows zoals Tien om te zien of Margriet aan zee.
“Iemand als Koen Wauters kan zo spelen met de camera dat het lijkt alsof hij enkel naar jou kijkt. Ik kon dat niet.
“Ik verbeterde backstage opstellen en deed mijn strijk. Zoveel glamour was de showbizz nu ook weer niet.”
Je geeft les op basisschool Andreas Vesalius in Edegem.
“Ik werk inmiddels drie vierde, en dat is mijn redding. In het onderwijs werken begint er vanaf je 50ste in te hakken. Zeker het lager onderwijs. Ik geef nu enkele uren aan een collega, zodat ik ’s namiddags tot rust kom.
“Fulltime werken betekent dat ik na het avondeten nog eens vol gas zou moeten geven om alle administratie te doen. Je moet veel dingen invullen waarvan ik me afvraag wie dat ooit leest.
“Als er een probleem is kan je je erop beroepen, dat wel. Maar vroeger was dat er allemaal niet.”
Vergelijk kinderen van nu eens met die van dertig jaar geleden?
“Begrijpend lezen is een vak waar kinderen slechter op scoren. Tja, van de 23 leerlingen lezen er twee boeken en twee strips.
“De concentratie is ook verminderd. Maar kinderen zijn nog steeds vrolijk. En lui.
“Hoe vaak ze al gevraagd hebben waarom ze over de Romeinen moeten leren, ‘want die zijn toch al eeuwen dood’ (lacht).”
Hoeveel jaar heb je nog te gaan?
“Nog vier jaar en ik kan met prepensioen. Anders is het nog acht jaar. Vier jaar klinkt niet als een opgave, het dubbele wel.”
Terug naar de muziek. Wat waren de ambities toen Pitti Polak begon?
“Er was al een groep, The Softies, en ik kwam er later bij. Ik zong eerder in een balorkest.
“Ik maakte me weinig illusies, maar Paul had wel ambitie. Die zat ’s avonds naarstig te schrijven aan nummers, opgesloten in zijn kamer. Ik vond dat overdreven en keek intussen gezellig tv.”
Na die superhit nam de druk toe om het succes te bestendigen.
“De platenfirma wou het contract laten renderen. Nieuwe hits en snel graag! Terwijl ik fun wou maken. Dus was het niet meer zo tof als in het begin.
“Bij onze derde plaat was ik zwanger van Melanie en doodop. Ik vind dat je het ook hoort aan de muziek. Privé en werk liepen door elkaar. Dat had voordelen, maar ook nadelen.
“Ik begon alles in vraag te stellen. Waarom waren we ook alweer een koppel?
“Toen vroeg de platenfirma om te stoppen met onderwijs, maar dat zag ik niet zitten.”
“Ik heb nog wel een kleedje dat ik dertig jaar geleden droeg tijdens het Beach Festival. Dat ik er drie decennia later nog perfect in pas, is voor mij haast belangrijker dan de muziek”
Petra Polak
Ex-zangeres
Toen Pitti Polak stopte, was jij opgelucht en Paul teleurgesteld. Zoiets?
“Daar sla je de nagel op de kop! Paul hield van onze wisselwerking. Ik trok hem naar een hoger niveau en vice versa. Plots was het voorbij. Toen moesten we ook bijsturen in onze relatie. Maar 26 jaar later zijn we nog steeds samen.
“Ach, ik denk dat ik te oud werd voor wat ik aan het doen was. In de jaren erna genoot ik ervan om in de weekends thuis te zijn met de kinderen.”
Die zijn sinds kort het huis uit.
“Ja, er was sprake van het legenest syndroom. Ik heb elke kamer van boven tot onder geschilderd.
“Paul wees me erop dat ik volledig rond ben. Ik moet een nieuwe bezigheid zoeken (lacht).
“Onze zoon Mille werkt in een bedrijf waar ze aan productontwikkeling doen. Zijn rijdende bar Bar Polak (waarmee hij cocktails maakte op evenementen, red.) is verkocht.”
Je dochter Melanie deed in 2017 mee aan The voice. Is ze nog steeds bezig met muziek?
“Ze woont op Fuerteventura! Dat zou drie maanden duren, maar is nu al een jaar aan de gang.
“In Corralejo zitten overal muzikanten te spelen; in cafés, op de boulevard… Het is een muzikaal aards paradijs. Artiesten leven er van fooien. Wij gingen er ooit op vakantie, en zo kwam ze op dat idee.”
Terwijl je het zegt, spreekt je gezicht boekdelen.
“Oh, maar ik was niet happy. Melanie is vaak eigengereid. Ik wist pas laat dat ze ging meedoen aan The voice. Anders had ik het haar afgeraden. Je krijgt altijd bagger over je heen. Wat in haar geval ook gebeurd is.”
Maar ze zit nog steeds op Fuerteventura. Dan zal het toch goed gaan?
“Misschien maak ik me zorgen om niks, staat ze hier weldra terug en blijkt dat ik overdreef met mijn reactie.
“Kijk, ik ben iemand die graag op veilig speelt. Melanie had een diploma op zak om les te geven in het lager onderwijs en kon overal beginnen. Mijn generatie ging meteen werken. Melanie deed het tegenovergestelde.
“In de paasvakantie hebben we haar opgezocht. Dat heeft me wat gerustgesteld.”
Misschien start ze daarna iets op in de muziek?
“Ja, maar als je realistisch bent, is het haast onmogelijk om hier te scoren. Tenzij je voornaam Camille of Pommelien is.
“In de jaren negentig speelden we elk weekend drie keer, nu moet je smeken om ergens te mogen optreden.
“Ik denk ook niet dat ze definitief ginds blijft. Vergelijk haar buitenlands avontuur met een sabbatjaar. Wat zij doet, moet je niet meer doen als je 40 bent. Dan is het ronduit zielig.”
Zing je zelf nog?
“Nooit meer. Dat is al twintig jaar een afgesloten hoofdstuk. Het laatste optreden was in Edegem.
“Of ik het mis? De stress zeker niet. Ik leek me te amuseren op het podium, maar vanbinnen ging ik dood. Bij elk optreden had ik koppijn van de stress. Al verdween die wel zodra we bezig waren.”
Heb je vrienden overgehouden aan die tijd?
“De twee muzikanten die met Paul en mij op de hoes staan van Poor, stupid & ugly, zijn al overleden.
“Van de latere bezettingen geeft drummer Filip Moens les op de universiteit, en Steven Cornillie werkte als producer voor Stef Bos. Ook gitarist Roel Deruyter werd producer.
“Bart Peeters, Hugo Matthysen en Jan Leyers zie ik één keer per jaar, maar verder dan een hartelijke begroeting gaat dat niet meer. Ieder doet zijn eigen ding.”
Weten je leerlingen nog wat je vroeger deed?
“De nieuwste lichting wel. Vanwege de terugkeer van De droomfabriek werden beelden uit de jaren negentig getoond waarin ik als Diana Ross optrad. Ze lagen plat van het lachen.”
Heb je souvenirs bijgehouden?
“Plakboeken vol. Dankzij mijn moeder. Maar ik kijk er nooit in. Ik heb nog wel een kleedje dat ik dertig jaar geleden droeg tijdens het Beach Festival. Dat ik er drie decennia later nog perfect in pas, is voor mij haast belangrijker dan de muziek.”
Lees andere berichten in deze categorie
Bron: GVA