Mark Coenen gaat op wandel met de week.
Mark Coenen – De Morgen
Dat Stijn De Paepe afgelopen dinsdag postuum maar zeer verdiend de Cultuurprijs van Zele won, haalde het wereldnieuws niet. Dat is misschien maar goed ook.
Stel je voor dat het bericht stond tussen de niet te stelpen beeldenstroom van al die bebloede en dode kinderen in Gaza, of in de buurt van een quote van die gestoorde Argentijnse malloot die nu president van dat land is.
Of, to add insult to injury, bij een positieve bespreking van de nieuwe kerstsingle van De Verhulstjes.
We bevonden ons op die kille doordeweekse avond ter gelegenheid van de uitreiking in Zele, een gemeente die in de recente enquête over de Beste Gemeente van Vlaanderen op de laatste plaats eindigde.
Een oord vol ontij en ellende, een plek om niet te zijn: ziehier het Chicago omstreeks 1964 aan de Durme, dacht ik toen ik bij het cultureel centrum parkeerde.
Dat ging verbazend vlot.
Toen ik tot de tanden bewapend en met een kogelvrije vest het imposante gebouw betrad, leek dat allemaal wel mee te vallen: een zaal vol welwillende cultuurliefhebbers zat op het puntje van hun stoel, een virtuoos jazzorkestje gaf prima van jetje en de laudatio’s voor de vier kandidaten vlogen ons als panklare prijsduiven om de oren.
De kandidatuur van Stijn werd ingediend door Zelenaar Patrick Van Vaerenbergh, overmoeibaar aanjager van de liefde voor literatuur, die het evangeliseren van de nagedachtenis van Stijn op zijn to-dolijstje heeft staan en dat met verve doet en blijft doen.
Men had een slim plan bedacht: Joël De Ceulaer zou Patrick op het podium vergezellen en ook een woordje tot het volk richten.
Ondertussen zou Koen Vander Elst, stichtend lid van Het Triumviraat waartoe naast Stijn ook Saïd Bataray behoorde, de voorzitter van de jury in een wurggreep houden, want je weet maar nooit, en zeker niet in Zele.
“Beste vrienden”, begon Joël, “ik ga het kort houden maar weet dat een stem voor iemand anders dan Stijn ook meteen een stem is voor het Vlaams Belang. Geloof me, want ik schrijf daarover in de krant.”
Dat hakte er meteen stevig in.
Daarna volgde een briljante speech van meer dan drie uur over de verdiensten van Stijn, de schoonheid van zijn poëzie en zijn belang voor de krant, naadloos overgaand in een bespiegeling over het belang van Plato voor de res publica en de noodzaak van kernenergie in de energiemix, ook voor Zele.
De zaal ontplofte. Een donderend applaus was zijn deel, vrouwen en een zeldzame man gooiden zich wenend voor Joëls voeten, die dat allemaal monkelend gadesloeg.
Stijn won met ruime voorsprong.
Zie ook
Hommage – Thuisstad Zele brengt hommage aan dichter Stijn De Paepe – Man van de wereld
- Stijn De Paepe
Dagvers - In memoriam
Stijn De Paepe - Uitkijkpost – Joël De Ceulaer
Beste Stijn De Paepe, jij, je vrouw en je dochters moeten weten wat je voor ons betekent
Bron: De Morgen