Verzet zit in de genen van VIERNULVIER. Geen toeval dus dat een groep kunstenaars en activisten net dit Gentse kunstencentrum uitkoos voor een lastminute solidariteitsavond rond het geweld en bloedvergieten in Gaza. Op het podium weerklonk dinsdagavond woede, rauw en recht uit het hart. Maar minstens even sterk resoneerde de hoop op een rechtvaardige toekomst.
Tom Peeters – De Morgen
22 mei 2025
Leestijd: 4 min
Het begon met een WhatsApp-berichtje enkele weken geleden van Thuis-actrice Katrien De Ruysscher naar auteur Dominique Willaert.
Ze schreef dat ze de vreselijke beelden uit Gaza en het stilzwijgen van de politieke wereld niet meer aankon. Of ze niet iets moesten doen?
Hun eerste idee was om de Wetstraat te bestormen. Maar dat is misschien iets voor later. Eerst wilden ze als geëngageerde kunstenaars hun woede een stem geven,
via woord en muziek.
En waar kan dat beter dan op het podium van VIERNULVIER, historische broedplek voor activisme en cultureel verzet?
‘Kunst veredelt’, zegt de oude leuze van het huis. Dinsdagavond was dat niet zomaar een slogan: kunst tilde de strijd voor Gaza
naar een hoger niveau.
De solidariteitsavond ‘SOS Gaza’ werd pas zondag aangekondigd, maar wie daar niets van afwist en gewoon de theaterzaal van VIERNULVIER binnenstapte, zou nooit vermoeden dat het zo last minute
tot stand kwam.
Op het podium zitten kunstenaars, activisten, schrijvers en denkers. Vlamingen en Palestijnen broederlijk naast elkaar.
Elke spreker verwoordt op zijn of haar eigen manier de gevoelens rond het oorlogsgeweld in Gaza.
Schrijver Tom Lanoye gaat zeven minuten over zijn spreektijd en haalt uit, eerst richting Bart De Wever en daarna naar de media.
“Kunnen we het voortaan hebben over de schurkenstaat Israël en oorlogsmisdadiger
Bibi Netanyahu?”, vraagt hij.
Voelbare boosheid
De sfeer is gespannen: een voelbare boosheid hangt in de lucht en drukt zwaar op de zaal.
Zo’n 600 aanwezigen luisteren ingetogen naar toespraken en de optredens van Palestijnse muzikanten en woordkunstenaars,
met noten en woorden die diep raken.
Columniste en activiste Dalilla Hermans trekt een parallel met de genocide in Rwanda, waar haar familie slachtoffer van werd.
Het woord ‘genocide’ zal opvallend vaak vallen vanavond: drie minuten na de start van de tweeënhalf uur durende solidariteitsavond is het al uitgesproken.
Ook de toespraak van Ludo Abicht laat een diepe indruk na.
“Palestijnen hebben geen enkele zeg
over hun lot,” stelt hij.
En:
“Honger als oorlogswapen kan op geen enkele manier gerechtvaardigd worden.”
Het zijn vooral de minder bekende stemmen die de meeste indruk maken.
Filosofe Liesbet de Kock spreekt met zichtbare emotie en een ongefilterde eerlijkheid.
“De feiten tolereren geen stilte meer”,
stelt ze over het tenhemelschreiende geweld.
Ook de vakbonden laten stevig van zich horen.
ABVV-voorzitter Bert Engelaar spaart de Belgische regering niet en neemt daarbij ook zusterpartij Vooruit in het vizier:
“Dit is een schreeuw van burgers die nog durven voelen. Terwijl onze politici hun handen wassen in diplomatieke onschuld, wordt Gaza met bloed schoongeveegd. Hoeveel dode kinderen hebt u nog nodig?”
Zijn collega Ann Vermorgen van het ACV is al even scherp voor onze politici:
“Wij zijn mensen met een moreel kompas.
Onze regering moet daadkrachtig optreden en duidelijke standpunten innemen. Zo moeten ze samenwerkingen stopzetten met Israël.
“Honger als oorlogswapen gebruiken is humanitair ondraaglijk en onmenselijk,
dat maakt me kwaad.”
Hoop en verbinding
Langzaam verschuift de woede
naar hoop en verbinding.
Nic Balthazar orkestreert een knipogend Songfestival-moment: de zaallichten gaan aan en het publiek zingt mee met liefdesliedjes als
‘Ik hou van u’ van Noordkaap en
‘All You Need Is Love’ van The Beatles.
Sommige speeches worden milder en optimistischer van toon.
Midden-Oosten-expert Koert Debeuf merkt op hoe de internationale druk op Israël en zijn bondgenoten toeneemt.
“Al ruim een week, een dag of tien,
voelen we dat er iets aan het kantelen is.
De onvoorwaardelijke steun van de VS aan Israël begint te wankelen.
“Er gebeurt iets.
Té weinig, maar precies daarom moeten we doorgaan – blijven mobiliseren, de straten vullen, onze stem luid laten horen:
“Stop deze oorlog,
hef de blokkade op,
nu!”
Twee Gentse studenten zorgen voor een resonerend einde. Vanuit het diepst van hun hart richten ze zich tot iedereen in de zaal – en tot wie meevolgt via de livestream – met een krachtige oproep:
“Blijf druk uitoefenen,
blijf het verzet voeden en op straat komen,
te beginnen deze zaterdag
op het Sint-Baafsplein.”
Een laatste, vurige echo van een avond die hoop en strijd verbindt.
March for Palestine
op zaterdag 24 mei om 14 uur
op het Sint-Baafsplein in Gent
Lees ook
Lees ook
Lees meer berichten over
Bron: De Morgen