Uitkijkpost – Beste Conner Rousseau, blaas deze formatie op, hou de eer aan uzelf

Senior writer Joël De Ceulaer schrijft deze week een brief aan Conner Rousseau. Deze Uitkijkpost kan sporen van spot of satire bevatten.

Joël De Ceulaer – De Morgen

24 januari 2025

Leestijd: 5 min

‘Beste Conner Rousseau, blaas deze formatie op, hou de eer aan uzelf’

Joël De Ceulaer

Beste Conner Rousseau,

Ik hoop dat deze brief u nog bereikt, want u zit al maanden in een bubbel onder een stolp op de bovenste verdieping van een ivoren toren.

Te onderhandelen
of wat daarvoor moet doorgaan met amateurformateur Bart De Wever aan het hoofd van de tafel. Dat toneelstuk duurt nog een week. Aanstaande vrijdag is Hamlet-dag: To be or not to be.

Het risico dat u straks van die luxueuze toren verhuist naar het dorre Arizona,
komt akelig snel dichterbij.

Mijn advies:
blijf niet langer hangen, maar ga weg.
Druk uw rechterhand op de borst, steek uw arm schuin omhoog en wens alle andere partijvoorzitter van harte succes.

Blaas deze formatie op.

Als men een centrumrechtse regering wil, vormt men die maar met Open Vld. Niet met u. En als dat allemaal te lastig is, vragen we de kiezers nog eens wat zij ervan vinden.

Na dat tergende geknoei zijn nieuwe verkiezingen veruit de beste oplossing.

Normaal gesproken houden mensen daar niet van. Wie een crisis uitlokt, krijgt ervan langs in de stembus.

Toch zou ik in uw geval de gok wagen.
Dit weekend de eer aan uzelf houden, is beter dan vrijdag de schuld krijgen.

De Wever heeft de media op zak.
Als Arizona vrijdag ontploft, gaat hij vrijuit.
Veel commentatoren zullen hem zelfs hulde brengen, voor het vele harde werk.

En dan staat u daar, met een Zwarte Piet in uw handen. Vergeet die bromance nu maar even:
u moet de opperstrateeg in snelheid pakken.

U staat er goed voor.
De voorbije zes maanden waren geen tijdverlies, wel integendeel: Vooruit kreeg de beste verkiezingscampagne die u
had kunnen dromen.

Talloze Vlamingen die vóór zondag 9 juni nog dachten dat N-VA hun belangen zou behartigen bij de sanering der staatsfinanciën,
weten nu beter.

De onderkant van de samenleving wordt nog verder uitgeknepen, de werkende mens blijft alle lasten dragen, het kapitaal blijft onaangeroerd.

Om de knip in het ambtenarenpensioen te verantwoorden, wordt het aanvullend pensioen in de privésector extra belast. De pijn wordt verdeeld onder modale burgers. Want die taks van 5 procent op meerwaarden: dat voelt niemand. Dat is een toefje symboliek.

Al die brave mensen uit het onderwijs,
die ijverige middenklassers die bedwelmd werden door de praatjes van De Wever, de arbeiders en bedienden van wie de helft van hun salaris door de overheid in beslag wordt genomen – denkt u dat die, na de voorbije zes maanden, nog voor N-VA zouden stemmen?

Niets geloof ik daarvan.
Het besef dat die schabouwelijke supernota’s stinken naar onrecht, ligt nu verankerd
in honderdduizenden hoofden.

Niemand ontkent dat persoonlijke verdienste
ertoe doet.

Risico nemen is lovenswaardig.
En ongelijkheid is geen schande, maar een drijfveer, een motor van vooruitgang.

Maar bij de constructie van een welvaartsstaat hoort men even blind te zijn als Vrouwe Justitia: pech en geluk zijn geen gevolg van
individuele verantwoordelijkheid
of persoonlijke verdienste.

Daarvoor dient de welvaartsstaat:
om willekeurig onevenwicht te corrigeren.
De gelukzak helpt de pechvogel, mede uit eigenbelang, omdat hij voor hetzelfde geld ook een pechvogel was geweest.

Wie geluk heeft, mag dankbaar zijn.
Wie altijd de brandverzekering betaalde,
is ook niet boos omdat hij dat geld nooit terugzag, maar blij dat het huis er nog staat.

Enfin,
u voelt dat intuïtief allemaal aan, denk ik.
En als u de filosofische argumenten eens wil horen, dan vraagt u die maar aan Frank Vandenbroucke – die allicht graag zijn loopbaan afsluit met een ministerspost en een sanering, maar een formatie is geen carrièreplanning, dat moet u hém maar uitleggen.

En in een centrumrechtse regering stappen
“om de schade te beperken” – ik wed dat de debatfiches klaarliggen – zal u duur te staan komen.

Vraag dat maar aan Groen,
dat in Vivaldi aan de postjes bleef kleven terwijl het asielbeleid gruwelijk ontspoorde.
Zoiets pikt een principiële kiezer niet.

Met de asielplannen van Arizona,
veel smeriger en onmenselijker dan die van Vivaldi, zou u nog wegkomen.

Mensen zonder papieren mag je best in de eigen uitwerpselen te slapen leggen – daar ligt uw doelgroep niet meer van wakker.
Met de matrak erop, desnoods.

Maar mensen mét papieren, en stemrecht, willen wel rechtvaardigheid voor zichzélf.

Saneren is nodig, dat snapt iedereen.
Als zij de pijn eerlijk verdeelt, zal de regering daarvoor beloond worden.

Met wat nu voorligt,
voedt Arizona de komende jaren
explosieve rancune.

U blijft graag plakken, dat weten we.
In ’t Hemelrijk is dat u ooit zeer slecht bekomen.

Maak niet dezelfde fout bij deze formatie.
Trek u dit weekend terug. Voor het zingen de kerk uit! Laat de kiezer nog eens aan het woord. In een democratie is die kiezer de baas.

Nog wat media-advies tot slot.
Ik zag u onlangs zitten bij James & Co,
het televisiespektakel van de immer schaterlachende stuiterbal James Cooke,
en ik had echt met u te doen.

Toen Cooke u vroeg hoe dat nu eigenlijk zit met uw seksuele geaardheid, wist ik weer waarom politici zulke programma’s moeten mijden
als de pest.

Toen Cooke u naar een waarzegster stuurde, een vrouw met glazen bol en tarotkaarten, onderging u dat gedwee en ernstig,
in plaats duidelijk te maken:

“Aan deze zever doe ik niet mee!”

Roep het dit weekend dan maar eens.
Geloof me: uw kaarten liggen goed.

Succes!

Joël De Ceulaer, senior writer