Senior writer Joël De Ceulaer schrijft deze week een brief aan Georges-Louis Bouchez. Deze Uitkijkpost kan sporen van spot of satire bevatten.
Joël De Ceulaer – De Morgen
10 januari 2025
Leestijd: 5 min
“Beste Georges-Louis Bouchez, u verdedigt de rijke minderheden”
Joël De Ceulaer
U hebt veel gemeen met Bart De Wever.
Die afkeer van woke.
Die blinde zelfbewondering.
Maar het flagrantste is toch die deerniswekkende kleinzerigheid.
Net zoals de keizer van Antwerpen hebt u zowel de scherpste tong als de langste tenen.
U schoffelt iedereen onder de grond, maar bij het minste zuchtje kritiek kruipt u pruilend in een hoekje.
Journalisten die schrijven over uw abnormale manier van onderhandelen, noemt u ‘woordvoerders van links’.
Dat is nog net iets deftiger dan ‘vijanden van het volk’, maar het sluipt in die richting.
Vandaar dit briefje:
ik schrijf het met mededogen voor u, maar vooral met verknochtheid aan onze democratie,
waarvan u het belang maar half lijkt te begrijpen.
Eerst het goede nieuws:
Net zoals De Wever dat in Vlaanderen deed, hebt u in Franstalig België het electorale landschap ferm doen daveren.
Dat was gezond.
De Wever ranselde de paarse pastoors de kerk uit, u maakte een einde aan decennia verziekte PS-heerschappij. Bloemen en applaus!
Alleen: wat nu?
Gaat u met dat electorale kapitaal ook nog iets doen? Komt er deze maand nog wat van die ambitieuze regering?
Of zult u, hand in hand met de formateur, de trein doen ontsporen?
Of baart de berg een muisje en zal Vivaldi, vergeleken met Arizona, later een toonbeeld van krachtdadigheid en rechtvaardigheid blijken?
Zou zomaar eens kunnen.
Dat deze federale formatie het bloed onder onze nagels vandaan haalt, is niet verrassend.
Sinds de doorbraak van N-VA haalt elke formatie het bloed onder onze nagels vandaan:
de duur van de onderhandelingen is recht evenredig met het succes van
BDW, Dinges & Co.
Maar u voegt aan dat Vlaams-nationalistische verlangen om te tonen dat België niet werkt, nog een complicerende dimensie toe: die van HET GEROEP EN GETIER AAN TAFEL!!!
Dat is toch een nuanceverschil met De Wever: als die iemand wil uitschelden of vernederen, doet hij dat open en bloot.
In de media.
U, daarentegen, doet het stiekem, achter gesloten deuren. Aan tafel. Zonder media in de buurt. Zodat u met uitgestreken gezicht kunt blijven ontkennen wat iedereen ondertussen weet: dat u mensen kleineert en afblaft.
U roept naar verluidt zelfs om aan te kondigen dát u gaat roepen. Handig, maar ook agressief en toxisch. Uw stijl past niet bij de tijdgeest.
Of juist wel, maar dan zoals die van
Trump en Musk.
Uw stijl sluit aan bij uw ideologische lijn.
U roept zomaar wat, zonder veel onderbouwing of argumenten.
Als u de laatste echte liberaal in België bent, wat sommigen beweren, dan is het liberalisme morsdood.
Wie beweert dat fiscaliteit niet ‘rechtvaardig’ maar ‘efficiënt’ moet zijn, kent helemaal níéts van de filosofische fundamenten van het liberalisme.
Wat u al hebt bekokstoofd aan de formatietafel, is een aanfluiting van de menselijke ratio en gave des onderscheids.
Zo blijkt uit recente nieuwsberichten dat fraudeurs met zwart geld voor de zoveelste keer hun poen kunnen witwassen in ruil voor een habbekrats.
De onderkant van de samenleving, daarentegen, krijgt in alle opzichten de karwats over zich heen. Dat is toch een beetje woke,
eigenlijk: u verdedigt de rijke minderheden.
Dat de werkende en loontrekkende medemensen, wier sterke schouders onze welvaartsstaat schragen, nauwelijks meer zullen overhouden straks, weten we ook.
Arbeiders en bedienden moeten in uw tabelletjes opdraaien voor lieden bij wie vermogenswinst uit de oren spuit.
Ik zie u straks, als minister van Binnenlandse Zaken, nog te paard door het land rijden, op safari naar armemensenland, om het klootjesvolk hier en daar brioches toe te werpen. Dat is niet rechtvaardig, maar misschien wel efficiënt.
Dat de fiscale hervorming opnieuw in het water valt – laten we Arizona gewoon Vivaldi bis noemen – is ook voor uw rekening.
U bent dood gewicht aan de formatietafel,
zoals u dat was in Special Forces, maar in de democratie moeten de anderen u blijven meezeulen.
De taxcut werd een taxshift,
de taxshift werd een taxshiftje.
Kijk, als u daarmee kunt leven omdat rechtvaardigheid er niet toe doet,
dan heb ik nog wel wat ideetjes.
Die relschoppers met oudjaar:
met scherp van de straat schieten.
Ook voor zedenfeiten en moord wordt de doodstraf heringevoerd.
Asielzoekers:
Hop de C130 in en deporteren naar een willekeurig Afrikaans land.
Cultuursubsidies:
Afschaffen en dat geld heroriënteren om al uw bevriende bedrijfsleiders een extra maatpak, gratis voetballoges en een F1-abonnement te schenken.
Lastige journalisten:
Intimideren en desnoods de cel in.
In dat verband heb ik trouwens een droom.
Hij zal nooit in vervulling gaan, dus kan ik hem evengoed hier prijsgeven.
Ziehier de scène die mij al weken achtervolgt:
u en ik zitten oog in oog in een televisiestudio, u hebt al honderd keer ‘Écoutez’ geroepen.
U moet daar eens op letten,
u begint élke zin met:
‘Écoutez!’
Soit, het debat raakt verhit,
u springt op tafel en begint naar goede gewoonte buiten zinnen te brullen.
Weet u wat ik dan zou doen?
Rustig achteroverleunen, een slokje water nemen en u kalm vragen, de blik net boven de bril op het puntje van mijn neus:
“Goh, amai, mijnheer Bouchez, kunt u dat eens in het Nederlands herhalen, alstublieft?
Mijn Frans is vandaag niet zo goed.”
Een fles champagne voor de onderhandelaar die dat durft.
Salut
Joël De Ceulaer, senior writer
Lees ook
Klik op de hyperlinks
en lees meer berichten
Bron: De Morgen