Uitkijkpost – Beste Tom Waes

Tom Waes.Beeld DM

Senior writer Joël De Ceulaer schrijft deze week een brief aan tv-gezicht Tom Waes. Deze Uitkijkpost kan sporen van spot of satire bevatten.

Joël De Ceulaer – De Morgen


“Beste Tom Waes, ik ben ook ooit dronken gecrasht, in de Craeybeckxtunnel”

Joël De Ceulaer


Beste Tom Waes,

Nee, alles is nog niet gezegd.
Er ontbreekt iets erg belangrijks in de berichtgeving over uw ongeval. Er is niemand die náást u komt staan, niemand die zegt: #JeSuisTomWaes.

En dus zal ik het doen.
Niet in de tegenwoordige, maar in de verleden tijd: #IkWasTomWaes. Met dit verschil: bij mij was het de Craeybeckx-, en niet de Kennedytunnel.

Mijn griezelige crash deed zich voor begin de jaren 90. Ik zat in de redactie van Incredibile, een talkshow met Dré Steemans alias Felice die elke week werd opgenomen in Brussel.

Na afloop gingen ploeg en gasten telkens voluptueus uit eten op kosten van de belastingbetaler, om het vervolgens in beperktere kring op een waanzinnig zuipen te zetten in De Dolle Mol of L’Archiduc.
Jongens waren we, maar hippe jongens.

Na een van die bezopen nachten stapte ik in de auto om naar het Antwerpse Zuid te rijden – yep, ik woonde daar al toen die buurt nog zo hip was als een ringbaard.

Dat gold ook voor mijn auto: geen zwarte Porsche, maar een rode Opel Kadett.

Vraag me niet hoe ik de weg toen heb gevonden, maar op een gegeven moment scheur ik met 150 per uur de tunnel in – de tunnel waarvan de modale Vlaming weet dat er een bocht in zit, een detail dat ik zelf uit het oog verloren was zodat ik gemakshalve rechtdoor reed. Los tegen de muur, zonder stootkussen.

Ik had als bij wonder geen schram, maar mijn auto had de vorm van een soort trekharmonica aangenomen. Nogal total loss. Sleepdienst erbij, en twee rijkswachters in een witte BMW, die ik er cynisch van beschuldigde dat ze lid waren van de Bende van Nijvel – een van de gendarmen was erg groot en droeg zo’n vierkanten bril, die nu weer hip is.

Lang verhaal kort. Die gendarmen hadden compassie met mij en lieten mij gaan.
Toch was ik me het leplazarus geschrokken.
Net zoals ú dus, zaterdagnacht.

Mijn eerste – en tweede, derde, vierde – gedachte was: Nie wieder! Géén alcohol meer achter het stuur. Dat is wat u zichzelf zonder enige twijfel nu ook voorneemt.

De rechter zal u op cursus sturen, men zal u sensibiliseren tot u ervan gaat duizelen en u zult vastbesloten zijn: Nie wieder!

Waes heeft zijn lesje geleerd.

Bij de VRT denkt men al na over een programma waarin u jongeren waarschuwt en opvoedt. De BOB-campagnes worden
TOM-campagnes.

Maar ik heb slecht nieuws voor u.
Als u het voorbeeld volgt van talloze duizenden anderen, onder wie uw dienaar, dan zult u nog héél vaak dronken door dorpen en steden razen.

Dat komt zo:
Alcohol heeft – het is ietwat bekend – een krachtig effect op de menselijke psyche. Naarmate de roes oprukt, groeit de overmoed. De gulzige drinker kan zich nog zo plechtig voornemen om niet meer te rijden – na een krat pils of een fles wodka denkt hij:

“Ach wat, fuck it, jongen,
ik vlam gewoon lekker zelf naar huis!”

Ik weet waarover ik spreek.
Na mijn Craeybeckx-crash heb ik nog tien jaar lang met grote regelmaat met te veel promille achter het stuur gezeten – de auto’s werden steeds hipper, mijn gedrag bleef degoutant.

Daarom zeg ik hier, open en bloot: #IkWasTomWaes.

Als iedereen bij wie die hashtag past naar Brussel trekt, wordt dat een nieuwe Witte Mars: de Zatte Mars, een eindeloze stoet van honderdduizenden hypocrieten die u veroordelen maar juist hetzelfde deden of doen.

In het volle besef dat het gevaarlijk is. Dat besef verandert immers níéts aan het effect van alcohol.

Luister.
Mijn beste vriendin verloor haar zus, die pas een baby had: van de baan gemaaid door een dronkenlap. Een familielid van mij verloor haar man die was gaan fietsen: overreden door een dronkenlap.

En terwijl ik dat verdriet van héél dichtbij meemaakte, was ik zelf in die periode zo’n smerige schurk.

#IkWasTomWaes: als iedereen bij wie die hashtag past naar Brussel trekt, is dat de nieuwe Witte Mars

Wat dan de oplossing is? Simpel.
Stoppen met drinken.
Kraan dicht, flessen toe.

Niet meer nadenken over waar en wanneer en hoe en hoeveel, maar hop, de stop erop.

Ik deed het in 2001.
Wie niet met drank kan omgaan, kapt er best mee. Nuchterheid wordt hip, en u kunt dat proces versnellen.

Als u nú besluit om niet meer te drinken, in plaats van nog een jaar of tien de wagen als wapen te gebruiken. De kans dat het lukt, is groter dan bij mij destijds. U ligt onder de loep.

Wees blij.
Had iemand mij in 1991 maar een brief geschreven!

Als u blijft drinken en uw geluk is opgebruikt, staat u ooit aan een graf te wenen.

Elke week staat zo’n zuipschuit in de krant, alleen de naam verandert.
En straks heet hij Tom Waes.

Tussen haakjes: ik mag nog van geluk spreken dat ik nooit coke heb gesnoven. U ook?

Tot slot nog dit, ter attentie van Vlaanderen. Nultolerantie moet er komen, maar die helpt alleen bij brave dutsen, niet bij macho’s die de roes begeren. We moeten van de normaliteit af.

Alcohol is een harddrug.
Laat media alvast het voorbeeld geven.

Vandaag zie je altijd en overal drank, drank, drank. In Vive le vélo, Blind getrouwd, Stukken van mensen – en ga zo maar door.

Wie tv kijkt, leert: drank hoort erbij.
Ook aan De tafel van Gert, bijvoorbeeld.
Gin-tonic hier, wijntje daar.

Ik ben er woensdag wellicht te gast.
Ik zal volledig live voor het eerst eens een lijn snuiven of een heroïneshot zetten, om duidelijk te maken wat ik hier bedoel.

Zeker kijken, dus!
Op het onvolprezen Play4,
vanaf acht uur.

Ondertussen wens ik u oprecht een snel herstel.

Alle goeds

Joël De Ceulaer, senior writer


Tom Waes.Beeld DM
Tom Waes. Beeld DM

Lees ook


Lees ook

Klik op de hyperlinks en lees meer berichten

Joël De Ceulaer

,


Bron: De Morgen

Welkom op Facebook

Welkom op Bluesky

Naar de website