Joël De Ceulaer schrijft elke week een bevlogen, boze, blije of baldadige brief aan een Bekende Medemens. Die brief kan sporen van spot en satire bevatten.
Joël De Ceulaer – De Morgen
Werkelijk niets blijft ons bespaard. De oorlog komt deze kant op, het klimaat slaat tilt, de poetshulp wordt twee euro duurder en uw kijkcijfers zijn compleet in elkaar gestuikt – na drie afleveringen van Kalm Waes houdt u nog maar een paar honderdduizend fans over.
Dat is best heftig, zoals jongeren dat tegenwoordig zeggen. Alsof Taylor Swift het cultureel centrum van Merelbeke niet meer zou kunnen uitverkopen.
In de reacties op sociale media bespeurde ik soms een ondertoon van leedvermaak, maar dat is uiteraard ongepast. Beter is het om ons af te vragen hoe deze tragedie zich heeft kunnen voltrekken.
Ik zie drie mogelijke verklaringen.
Ofwel heeft de Mossad de helft van de toestellen die de Vlaamse kijkcijfers registreren, van op een afstand onbruikbaar gemaakt.
Niets werkt zo destabiliserend voor het zelfbeeld van een natie als de val van een volksheld. Wie u raakt, raakt de Vlaamse ziel.
De vraag is alleen: wat hebben wij de Mossad ooit misdaan – behalve dan misschien dat ene zinnetje in die ene column? Nee dus, dat kan het niet zijn.
De tweede potentiële verklaring bestaat erin dat kijkers u beu raken en toe zijn aan iets anders. En ja, er is een kaper op de kust die mijn hart gestolen heeft: Axel Daeseleire is een alleskunner met minder kapsones en meer gewonigheid, om het met Dirk De Wachter te zeggen.
In tegenstelling tot sommige collega’s zie ik Axel zeer graag bezig – van Erfgenaam gezocht tot Axel in Amerika.
Hij scoort op alle zenders tegelijk, en toch heeft hij volgens mij niet het gevoel dat hij geboren werd in een auditorium onder luid applaus van honderden toekomstige fans – dat visioen vormt in medialand een risico van het vak.
Niet dat u daar last van hebt! Ik hoor van voetbalsupporters dat de tribunes van Antwerp worden geplaagd door onverlaten die zich bekakt, bezopen en baldadig gedragen, maar dat u dan altijd sereniteit brengt, conform de insteek van uw jongste programma.
U bent een knappe, kwieke, kalme knaap. Iets minder bombast zou mogen, maar er is niets aan u dat tegensteekt, dus optie twee moeten wij ook verwerpen. Nee, men is u niet beu.
Dan blijft alleen nog piste drie over als verklaring voor de catastrofe die u heeft getroffen.
Vergeef mij de directheid, maar het leven is te kort voor omwegen: uw jongste programma is strontvervelend en doodsaai.
Ware het niet dat ik nuchter leef, ik zou er liefst een paar lijntjes hebben doorgejaagd om mijn aandacht erbij te houden.
Ik snap natuurlijk met welk alibi de Content Managers van de VRT het idee hebben goedgekeurd. Stress is een ziekte van deze tijd. Dus als Waes proefkonijn speelt en we trekken een blik experts open die álle psychoriedeltjes die élke dag al in álle kranten staan nog eens met een gewichtige mimiek herhalen, dan doen wij aan – jawel: maatschappelijke dienstverlening!
Weer een puntje uit de beheersovereenkomst afgevinkt, terwijl we volop oogbollen scoren met Waes.
Maar dat valt tegen. Mensen haken massaal af en ik snap dat wel. Mocht de Internationale Liga ter Bevordering van Saaie Televisieformats ooit een Saaiheidsconcours organiseren, dan zou Kalm Waes gediskwalificeerd worden op verdenking van frauduleus opzet.
Het probleem situeert zich ter hoogte van het uitgangspunt. U kunt helemaal niet de plaats van de doorsnee gestreste Vlaming innemen, omdat u niet gestrest bént.
Wie elke dag in de file staat, elke maand de eindjes aan elkaar moet knopen en onder de knoet ligt van een toxische baas van wie hij of zij niet de minste autonomie krijgt – díé heeft stress.
U niet, u behoort tot de minst gestreste Vlamingen van deze tijd. Tot deze week misschien, toen de kijkcijfers bekend raakten. Nu mag een lichte nervositeit niet worden uitgesloten.
Het programma is ook niet geloofwaardig. U moet ocharme tien dagen in een comfortabele boscabine doorbrengen, met beeld- en klankman vlakbij. En u bent daar niet overgeleverd aan uzelf en de leegte van het niets.
U bent daar bij volle bewustzijn om een tv-programma te maken voor – in het originele plan – een miljoen kijkers.
U zit een toneeltje op te voeren. De woordspeling in de titel helpt ook niet. Wat is nu het volgende?
- Kramp Waes, waarbij u een jaar lang uitsluitend vijgen eet?
- Krant Waes, waarbij u stage doet bij De Morgen?
- Kalf Waes, waarbij u als boerenknecht bij elke bevalling tot uw elleboog in een koe zit?
Ik heb een suggestie, ook voor uw collega’s in televisieland.
Laat de doorsnee Vlaming eens een tijdje met rust. Verplaats u niet in ons, maar toon ons wat we nog niet zagen, en vertel ons wat we nog niet wisten. Strooi eens wat peper in het gat van de formatindustrie!
Ik las dat Helmut Lotti op VTM meedoet aan Een echte job: hij wordt een week verpleger.
Nu heb ik onlangs met een doorgesneden borstbeen een week in het ziekenhuis gelegen en ik kan u verzekeren: mocht Lotti ’s morgens aan mijn bed hebben gestaan met een washandje en de vraag om mijn poep eens op te tillen, dan had ik zijn toupet in brand gestoken.
U, mijnheer Waes, wens ik alle goeds. Het grootste succes oogst je na een grote mislukking, dus dat belooft.
En praktisch: aangezien alle Content Managers het bos zijn ingejaagd, mag uw creditnota ter correctie van uw honorarium rechtstreeks naar Frederik Delaplace.
Serene groet
Joël De Ceulaer, senior writer
Lees ook
Klik op de hyperlinks en lees meer berichten
Lees ook
Bart Eeckhout – VRT schrapt mop over Vlaams minister-president Jan Jambon
Bron: De Morgen