USA – Marjorie Taylor-Greene – Het pijnlijke nieuwe normaal in de Amerikaanse politiek

Marjorie Taylor-Greene snauwt naar Sky-correspondent als ze wordt ondervraagd over gelekte chat van Signal.

27 maart 2025

Vertaling met DeepL.
Youtube film onderaan dit artikel

Het had een persconferentie moeten zijn.

Op 26 maart 2025 stond Marjorie Taylor Greene voor verslaggevers, opgeblazen met het zelfvertrouwen van iemand die nog nooit in haar leven een echte consequentie onder ogen had gezien.

Toen kwam er een eenvoudige, vernietigende vraag van de Britse journaliste Martha Kelner over SignalGate – het explosieve schandaal met gelekte Amerikaanse militaire inlichtingen in een Trumpworld Signal groep chat.

Greene gaf geen antwoord.
Integendeel.

“Uit welk land kom je?” snauwde ze.
“Het Verenigd Koninkrijk,” zei Kelner.

En meer was er niet nodig.
Greene brak voor de camera
als een tuinstoel onder druk.

Ze schreeuwde tegen de verslaggeefster dat ze terug moest gaan naar haar land.

Ze ging tekeer over migranten die vrouwen verkrachten.

Ze schreeuwde keer op keer “NO NO NO!”,
zwaaiend als een defect autoalarm in menselijke vorm.

Haar stem kraakte.
Haar logica stortte in.
Haar ego bloedde voor de microfoon.

Een andere verslaggever probeerde de vraag opnieuw te stellen – een eenvoudige vraag over uitgelekte militaire geheimen.

Greene weigerde opnieuw.
Niet omdat ze het niet hoorde.
Omdat ze het niet kon beantwoorden.

Omdat ze een lafaard is.

De waarheid is als volgt:
Marjorie Taylor Greene is niet in staat om de realiteit onder ogen te zien. Niet alleen politiek, maar ook psychologisch.

Op het moment dat ze wordt geconfronteerd met een vraag die niet kan worden voorzien in een debatfiche, implodeert ze.

Dat is wat hier gebeurde.
En het was geen blunder.
Het was een bekentenis.

Dit is een vrouw die haar carrière bouwde op leugens en woede.

Die Joodse ruimte lasers de schuld gaf van bosbranden.

Die een overlevende van een schietpartij op een tienerschool achtervolgde en hem in het openbaar uitschold als een krijsend monster.

Die opriep tot een “nationale scheiding”,
niet als metafoor, maar als middelvinger naar de grondwet die ze pretendeert te verdedigen.

Die het idee opperde om haar politieke vijanden te executeren en vervolgens beweerde dat het een grap was – alsof de verrotting nog niet was ingetreden.

Ze wordt niet verkeerd begrepen.
Ze is niet controversieel.
Ze is gestoord en haar aanwezigheid in het Congres is een nationale vernedering.

Haar ineenstorting over SignalGate bewijst wat de meesten van ons al wisten.

Als het aankomt op
echt regeren,
echte macht,
echte verantwoordelijkheid,
echte consequenties,

is Marjorie Taylor Greene
net zo nutteloos als een
schuifdeur op een onderzeeër.

Ze heeft geen antwoorden
omdat die nooit van haar verwacht werden.

Haar enige taak is om zo hard te schreeuwen dat niemand de stilte achter haar ogen opmerkt.

En die stilte?
Het is besmettelijk.
De rest van de GOP keek toe hoe ze implodeerde en zei niets. Omdat ze het zich niet kunnen veroorloven.

Omdat haar veroordelen zou betekenen dat ze erkennen dat het circus
geen circusdirecteur heeft.

Dat de partij wordt geleid door een persoonlijkheidscultus en overeind wordt gehouden door clowns die niet kunnen stoppen met het in brand steken van hun eigen tent.

SignalGate
is een vijf-alarm nationale veiligheidscrisis.

En het gezicht dat de GOP stuurde om zich te verantwoorden was Marjorie Taylor Greene, die “NO NO NO” schreeuwde als een stervende modem, migranten in een ander land de schuld gaf en van het podium wegliep met de gratie van een wasbeer op een wc-pot.

Geen verantwoording.
Geen antwoorden.
Ze zal geen ontslag nemen.
Ze zal zich niet verontschuldigen.
Omdat ze niet de waardigheid heeft om zich te schamen.

Maar we zullen ons dit moment herinneren.
Want het was niet alleen gênant,
het was profetisch.

Het liet ons precies zien waar deze partij naartoe gaat: niet naar macht,
maar naar instorting.

En Greene leidt de aanval – niet als een strijder, maar als een dronken bestuurder die een clownsauto recht op een muur afstuurt.

Marjorie Taylor Greene
is niet alleen een schande. Ze is de clou van een grap die eindigt in een tragedie.

En nu heeft de wereld gezien wat er gebeurt als het masker afvalt.

Er zat niets anders achter dan angst.