Er zijn momenten in de geschiedenis waarop je de tektonische platen van de macht onder je voeten voelt verschuiven, de precieze seconden waarop imperia zichzelf verrot verklaren en klaar zijn om in te storten. 28 februari 2025 was zo’n moment – een groteske vertoning van ongecontroleerd narcisme, geopolitieke idiotie en de volledige transformatie van het Amerikaanse buitenlands beleid in een verdomde maffia afpersing.
28 februari 2025
Leestijd: 5 min
Donald Trump, ’s werelds luidruchtigste en domste charlatan, besloot tot een openbare executie van de Oekraïense president Volodymyr Zelensky, niet met kogels, maar met pesterijen.
Dit was geen diplomatie. Dit was geen strategie. Dit was het soort grove vernedering dat normaal gesproken alleen op reality-tv te zien is, maar nu werd de inzet gemeten in miljoenen levens en het dreigende spookbeeld van de Derde Wereldoorlog.
“Je gokt met wereldoorlog III”
Trump – geflankeerd door zijn jaknikker JD Vance en een griezelig stille Marco Rubio – verwelkomde Zelensky in het Oval Office om hem vervolgens te berispen, te kleineren en uiteindelijk af te wijzen als een ober die vergat zijn cola light bij te vullen.
De Oekraïense president had de ernstige fout begaan om op te komen voor zijn volk, voor zijn land, voor zijn soldaten die dagelijks sterven in de frontlinies tegen de Russische indringers.
Maar in de wereld van Trump is er geen ruimte voor waardigheid of verzet, alleen voor totale onderwerping aan de Don.
“Je gokt met de Derde Wereldoorlog,” blafte Trump tegen Zelensky, die zich gedroeg als een goedkope Tony Soprano die een plaatselijke winkelier uitdaagt.
“Of je sluit een deal, of we zijn weg.”
De boodschap was glashelder: geef je over aan Poetin, of Amerika laat je verrotten.
Toen Zelensky terugkeek en probeerde uit te leggen, als een rationeel mens, dat diplomatie meer vereist dan je over te geven en je buik bloot te geven aan een psychotische autocraat als Vladimir Poetin, begon Vance te zeuren dat het “respectloos” was om zulke dingen te bespreken in het bijzijn van de Amerikaanse media.
Respectloos! Alsof het echte probleem hier de optiek was en niet het groteske morele verraad dat zich in real time ontvouwt.
Trumps fixatie op dankbaarheid: Een maffiabaas die eerbetoon eist
“Heb je ooit één keer dank je wel gezegd?”
Vance snauwde naar Zelensky, het wereldbeeld van zijn meester echoënd dat alle menselijke interacties transactioneel zijn.
“Je moet dankbaar zijn,” voegde Trump eraan toe. “Je hebt de kaarten niet.”
Dit is wat de Amerikaanse diplomatie is geworden: een afpersingstruc. Vergeet bondgenootschappen, vergeet geschiedenis, vergeet opstaan tegen despoten – Trump bekijkt alles door de lens van een goedkope oplichter die een casino met fraude runt.
Oekraïne is in zijn ogen een wanhopige gokker en Trump is de pit boss die beslist of hij nog een rondje krediet geeft.
Als Zelensky op zijn knieën was gegaan en de gouden muiltjes van Trump had gekust, was hij misschien met iets vertrokken.
Maar in plaats daarvan ging hij weg met niets, omdat hij het lef had om zich te gedragen als de gekozen leider van een soevereine natie, in plaats van een kruiperige dienaar.
De geannuleerde persconferentie: Wanneer de vernedering te groot is om te verdraaien
Na het bloedbad deed Trump wat hij altijd doet: hij ging naar Truth Social om de overwinning te verklaren.
“Ik heb vastgesteld dat president Zelensky niet klaar is voor vrede,” schreef hij, alsof het echte probleem de onwil van Oekraïne is om zich over te geven, in plaats van de voortdurende Russische campagne van oorlogsmisdaden en territoriale diefstal.
De gezamenlijke persconferentie werd geannuleerd – wat in diplomatieke termen gelijk staat aan de tafel omgooien en het restaurant uit stormen.
Zelensky werd gezien toen hij het Witte Huis verliet, er was geen deal getekend, geen steun verzekerd. Alleen de bittere smaak van verraad in zijn mond.
Ondertussen vertrok de Oekraïense ambassadeur letterlijk haar gezicht in het midden van de vergadering. Ze kon zelfs haar walging niet verbergen.
Dit was het internationale equivalent van toekijken hoe je baas dronken tegen een klant schreeuwt tijdens een vergadering terwijl jij over je slapen wrijft en stilletjes je ontslag plant.
Het ‘Vredesplan’ van Trump is een overgaveplan
Dit maakt allemaal deel uit van een bewuste ommezwaai in het Amerikaanse buitenlandse beleid.
Trump heeft altijd de kant van Rusland gekozen, of hij Poetin nu “een heel slimme vent” noemde, zijn oorlogsmisdaden negeerde of deed alsof Oekraïne de oorlog was begonnen.
Nu stuurt zijn regering aan op een zogenaamd “vredesplan” dat neerkomt op een veredelde landjepik voor Moskou.
De Wall Street Journal heeft al gemeld dat de adviseurs van Trump verdeeld zijn over hoe Oekraïne precies tot onderwerping te dwingen.
Sommigen willen een “bevroren conflict” – wat zich vertaalt in “Rusland mag houden wat het gestolen heeft” – terwijl anderen aandringen op een formele overeenkomst die Oekraïens land en grondstoffen volledig aan Poetin afstaat.
Hoe dan ook, het resultaat is hetzelfde: Oekraïne verliest, Rusland wint en Trump kan zich op de borst kloppen over zijn ‘deals maken’.
De dood van het woord van Amerika
De hele wereld heeft dit debacle in het Oval Office gezien.
Als je een bondgenoot van de Verenigde Staten bent, heb je net een heel duidelijke les geleerd: je kunt Amerika onder Donald Trump niet vertrouwen.
Je veiligheid, je soevereiniteit en je overleving zijn allemaal ondergeschikt aan de vraag of Trump zich persoonlijk gevleid voelt.
Als je niet aan zijn voeten kruipt, ben je vervangbaar.
Ondertussen kijkt Poetin toe. En hij grijnst. Omdat hij nu weet dat Trump het vuile werk voor hem zal opknappen.
Zelenskyy was net de eerste bondgenoot die aan de wolven werd gevoerd. Hij zal niet de laatste zijn.
Welkom in Amerika, 2025.
Zo ziet verliezen eruit.
Lees ook
Klik op de hyperlink hieronder
en vind andere berichten
Bron: Closer to the Edge