De jongste is 57 jaar en de bekendste viroloog van België en omstreken. De oudste is 80, stond levenslang in het onderwijs en kan uitstekend zingen. Marc en Edward Van Ranst, zoon en vader.
Samira Atillah – De Morgen
EDWARD
“Ik ben van opleiding onderwijzer, en die taak vervulde ik negentien jaar aan het Onze-Lieve-Vrouwcollege in Boom. Ik gaf er les aan het zesde leerjaar. En Marc zat op een bepaald moment in mijn klas. (lacht) Dat was wel even wennen voor ons beiden. Ik vermoed zelfs dat hij dat een beetje raar vond om zijn vader als leraar te zien.
“Of ik streng was voor hem? Goh! Hij zal dat soms zo aangevoeld hebben, maar als ik al strenger was voor hem dan voor andere leerlingen, dan was dat geenszins de bedoeling. Hij was altijd een goede student. Marc was een brave scholier die zich altijd hard inzette.
“In 1979 nam ik deel aan de examens voor rijksinspecteur basisonderwijs en ik werd op 1 september 1980 aangesteld als kantonnaal inspecteur in Mechelen. In 2003 ging ik met pensioen.
“Marc deed in die tijd wat hij goed kon: studeren en hard werken. Ik herken mezelf wel daarin. Marc is op dat vlak een echte doorzetter, want als hij iets wil, gaat hij daar altijd ten volle voor. In zijn specialisatiejaren was hij al geen veelslaper. Voor de minutieuze opvolging van zijn onderzoeken was hij vaak dag en nacht in de weer.
“We lijken ook op elkaar in hoe we naar de wereld kijken: we kunnen allebei niet tegen onrecht. Marc zit natuurlijk veel op Twitter om dingen aan te klagen. Ik zit niet op dat platform, maar soms lees ik wel eens via Google wat hij tweet.
“Dat twitteren is mijn stijl niet, ik zou nooit via dat medium iets aankaarten. Ik weet dat het een lelijk woord is, maar ik ‘kots’ van de negatieve en perverse reacties die daar geschreven worden. Laten we zeggen dat wat op Twitter staat, niet allemaal onder de noemer van vrije meningsuiting geplaatst kan worden. Men noemt het niet voor niets soms een beerput.
“Anderzijds heb ik wel respect voor de manier waarop hij zaken hardnekkig blijft aankaarten. Ik bewonder dat hij de vinger op de wond legt bij sociale zaken die hem interesseren. Dat is ook zijn karakter: hij gaat door, en vaak tot het uiterste. Hij pint zich vast op datgene wat hij recht en rechtvaardig vindt.
“Vroeger schilderde ik in mijn vrije tijd. Ik kon goed tekenen en tijdens mijn loopbaan deed ik dat als hobby. Toen ik met pensioen ging, hield ik me er weer meer mee bezig. Marc is grootgebracht in een familie met kunstenaars.
“Op een bepaald moment begonnen we samen werkjes te verzamelen, dat werd een soort passie. Ik weet dat Marc vandaag nog bezig is met kunst. Hij verzamelt ook allerlei dingen, zoals oude leesboekjes, tijdschriften, postzegels en prentjes die vroeger bij de repen van Chocolade Jacques staken.
“Een pathologische verzamelaar? Ik denk dat hij dat doet om een deel van de geschiedenis bij te houden. Maar toch ook en vooral om zijn hoofd leeg te maken. Voor hem zijn dat rustmomenten.
“Ik heb heel veel respect voor zijn werk als viroloog. De coronapandemie was de spannendste, maar zeker niet de vrolijkste periode. Ook niet voor ons, natuurlijk. Wij waren heel bezorgd om Marc, want op een gegeven moment zag hij er echt heel vermoeid uit. Hij was dan ook dag en nacht bezig met de pandemie.
“Ik had wel het gevoel dat hij op een bepaald moment een speelbal van de media werd, en dat hij op den duur een zekere vorm van spektakelwaarde toebedeeld kreeg. Goh, dat deed hem geen goed en populisten, die onder anderen wetenschappers graag aan de schandpaal nagelen, spinnen hier smadelijk garen bij.”
MARC
“Ik ben niet opgegroeid in een villawijk, maar ik had zeker niets te klagen.
Mijn vader zei altijd: ‘Doe maar gewoon.’ Dat ben ik nooit vergeten.
Zijn vader, mijn grootvader, was een metaalarbeider, en die visie komt echt van hem. Dat je niet mag neerkijken op anderen, en je je nooit meer moet voelen dan anderen, is me altijd bijgebleven. De aversie tegen onrecht heb ik inderdaad echt van mijn vader.
“Mijn vader volgt de actualiteit goed op, vroeger ook al, en we spreken regelmatig over politiek. Hij vindt ook dat als je iets doet, je het maar beter goed doet. Dat slaat zeker terug op mijn sociale engagement, maar ook op mijn carrière. Daardoor deed ik ook mijn best op school, natuurlijk. Goed studeren was heel belangrijk voor mijn ouders.
“Als kind hadden mijn broer en ik altijd leuke vakanties. We gingen in de zomer vaak naar mijn grootouders, waar we een deel van de vakantie verbleven. Vanaf het tweede deel van augustus ging ik soms mee met mijn vader, die als onderwijzer op school al lokalen ging klaarzetten. Dan speelde ik met mijn broer op de speelplaats.
“Mijn vader behandelde me als leraar niet anders dan de anderen, hoor. Integendeel. Ik vond het wel heel raar dat hij in het zesde leerjaar mijn leraar was. Ik kon hem niet aanspreken met ‘papa’, maar ook niet als ‘meester’. (lacht)
“Het was aangenaam om hem bezig te zien als leraar en ik vond hem een goede leraar, maar het was gewoon heel raar.
“Zowel mijn vader, als mijn broer, die schooldirecteur is, als ik vinden het niet erg om op een podium te staan. Het is geen toeval dat we alle drie in het onderwijs stonden of staan.
“Mijn vader is dirigent van een Gregoriaans koor en hij doet dat heel graag. Ik wou dat ik zo goed kon zingen als mijn vader en broer, want dat kan ik echt niet. Het is duidelijk dat ik niet zal meedoen aan The Masked Singer. (lacht)
“Maar serieus: mijn pa kan een melodie horen, en die dan zeer snel foutloos naspelen op een piano. Dat muzikale talent, dat heb ik niet, en dat vind ik jammer.
“Mijn vader is ook veel voorzichtiger dan ik. Ik neem meer risico’s. Ik ga bijvoorbeeld graag bergen beklimmen en ik wandel door tot aan de top. Dat zou mijn pa nooit doen, want ‘daar kan je van afvallen’. In het algemeen is hij echt heel voorzichtig, ook met sociale media.
“Het zou wel handig zijn als ik soms een filter had, zoals hij. Hij is altijd erg bezorgd geweest om mij. Tijdens de coronapandemie had hij het moeilijk toen ik doodsbedreigingen kreeg. Soms is hij iets te bezorgd, vind ik.
“Hij maakt zich ook soms zorgen over mijn Twittergedrag. Als ik hem bezoek, begint hij daar wel eens over. Ik vind dat hij zich soms zorgen maakt om dingen waar ik totaal niet van wakker lig.
“Toen ik voor de rechtbank moest verschijnen tegenover coronascepticus Willem Engel, zei ik tegen hem: ‘Ik ga geen advocaat nemen, ik ga mezelf verdedigen.’ Mijn vader vond vast dat ik zot geworden was, maar toen ik die rechtszaak won, was hij wel heel trots op me. (lacht)
“Of ik me soms zorgen maak om hem? Ja, er was een periode dat hij met ernstige gezondheidsproblemen kampte, hij had darmkanker. Toen was ik wel erg ongerust, natuurlijk. Ik denk dat ik in zeer korte tijd vijf jaar ouder ben geworden, zoveel zorgen maakte ik me. Gelukkig is dat allemaal goed gekomen.”
GEKKE GEWOONTES
Marc over Edward: “Mijn vader zoekt alles over mij op. Hij is de CIA en de FBI bij elkaar op dat vlak.”
Edward over Marc: “Hij eet soms tijdens de dag op de meest gekke momenten. Wellicht omdat hij het heel druk heeft.” (lacht)
Beeld Wouter Van Vooren
Lees ook
Vul hieronder de zoekopdracht Marc Van Ranst in en vind meer berichten.
Bron: De Morgen