12 maart 2025
Leestijd: 2 min
Er is een soort verdriet
dat ontstaat als je te veel weet,
als je de wereld ziet zoals hij werkelijk is.
Het is het verdriet,
te begrijpen dat het leven geen groots avontuur is, maar een reeks kleine,
onbeduidende momenten.
Dat liefde geen sprookje is,
maar een fragiele,
vluchtige emotie.
Dat geluk geen permanente toestand is,
maar een zeldzame, vluchtige glimp van iets
dat we nooit kunnen vasthouden.
En in dat begrip
schuilt een diepe eenzaamheid,
een gevoel van afgesneden zijn van de wereld,
van andere mensen,
van jezelf.
There is a kind of sadness
that comes from knowing too much,
from seeing the world as it truly is.
It is the sadness of understanding that life is not a grand adventure, but a series of small, insignificant moments.
That love is not a fairy tale,
but a fragile,
fleeting emotion.
That happiness is not a permanent state,
but a rare, fleeting glimpse of something
we can never hold onto.
And in that understanding,
there is a profound loneliness,
a sense of being cut off from the world,
from other people,
from oneself.
Virginia Woolf
- 1882 geboren als Adeline Virginia Stephen in Londen
- 1912 huwelijk met Leonard Woolf
- 1915 debuteert met The Voyage Out, een traditionele roman
- Vanaf 1922 wordt haar werk experimenteler en ze pioniert met stream of consciousness
- Schrijft Jacob’s Room (1922), Mrs. Dalloway (1925), Orlando (1928), The Years (1937)
- Schrijft het essay A Room of One’s Own (1929), nu vertaald als Je eigen kamer
- Worstelt haar hele leven met psychische problemen, wordt vaak opgenomen en onderneemt minstens twee zelfmoordpogingen
- 1941 maakt een einde aan haar leven in de rivier de Ouse
- Wikipedia
Garsington in 1924
Lees ook
Bron: Tea & Morphia