Frederik De Backer – De Morgen
Exact een week geleden zag ik Rudi Vranckx op de uitreiking van de HA! van Humo een boeket bloemen terug de coulissen in werpen alsof het een handgranaat was die hem zonet over puinresten tegemoet was komen stuiteren.
“Hooikoorts”, snotterde hij het publiek toe, dat het tafereel met vingers in oren had gade geslagen.
Geen loopgraaf schrikt hem af, tenzij die ligt in Flanders fields.
Even voordien was Vranckx nog gezwind het podium opgesprongen, alsof niemand zijn gewrichten van een nakend pensioen op de hoogte had gesteld.
Gisteren is de man vijfenzestig geworden, en dus van generlei waarde voor de maatschappij.
Tot kostenpost herleid, na wat ook zo al een leven in loondienst van de belastingbetaler was.
De worp en de sprong, een late sollicitatie naar een flexibetrekking als vijfkamper, bewezen nog maar eens hoeveel belang men bij de VRT – naast aan metier – aan lichamelijke excellentie hecht.
De beste loopt voorop: de titanische inspanningen die CEO Frederik Delaplace ogenschijnlijk zonder de minste moeite levert om een heel olympisch dorp aan critici een stap voor te blijven, doet Usain Bolt hem niet na.
Hij ontwijkt parlementaire vragen alsof het horden zijn. De hete adem die hij voelt is slechts de warme lucht die aan hem ontsnapt telkens als hij zijn mond opendoet.
Rudi Vranckx is tot kostenpost herleid, na wat ook zo al een leven in loondienst van de belastingbetaler was
Niemand echter verpersoonlijkte baron De Coubertins credo, namelijk dat meedoen belangrijker is dan winnen, met meer aplomb dan Ivan De Vadder eind vorige week.
De afspraak op vrijdag kent nooit winnaars – niet de gasten, niet de presentator en al zeker niet het publiek – maar dat onze gastheer in de recentste aflevering tot de laatste minuut meedeed, is een prestatie die grenst aan het bovenmenselijke.
Vlaams minister-president Matthias Diependaele, economieprofessor Paul De Grauwe en politiekgriek Stavros Kelepouris legden de week netjes neer, en met de week ook mij.
Ook De Grauwe duizelt nog na van het gesnater waarmee Diependaele poogde een gerenommeerd staathuishoudkundige de beginselen van diens vakgebied Diets te maken – voor de gelegenheid mét hoofdletter.
De prof had zich op snelheid laten pakken. In dat hele laatste kwartier heeft Diependaele niet één keer ingeademd.
Wie heeft onze politici dat ratelen aangepraat?
Hun discours baadde al in ongerijmdheden, nu giet men er nog wat onnavolgbaarheid overheen.
Menig politiek journalist is inmiddels in datzelfde bedje ziek: zet Isolde Van den Eynde of Liesbeth Van Impe tegenover Annelies Verlinden, Eva De Bleeker of Jos D’Haese en niet één zin eindigt met een punt.
Hoogstens wordt hij middels komma’s aan elkaar doorgegeven tot iedereen, op Ivan na, het bewustzijn heeft verloren.
Die bekampt de verveling met zoete dromen van zijn pensioen.
Lees andere berichten in deze categorie
Bron: De Morgen