Bart Eeckhout, hoofdcommentator van De Morgen, ziet dat ‘onze samenleving zich heeft ontkerstend en geseculariseerd, maar de kerk nog genereus ondersteunt met subsidies, alsof België nog altijd een katholiek land is’.
Bart Eeckhout – De Morgen
“Mijn generatie van religieuzen moet hier iets opkuisen en we ontvangen daar weinig dankbaarheid voor. (…) We worden er niet voor bedankt. Dat doet dan uiteraard pijn.”
Aldus sprak de Antwerpse bisschop Johan Bonny deze week in De ochtend op Radio 1.
De bisschop, die in de kerk tot de democratisch-progressieve strekking wordt gerekend, wenst dat we de zaken ook eens van zijn kant bekijken, nu de documentairereeks Godvergeten op Canvas de gruwel van kindermisbruik in de kerk weer onder de aandacht brengt. Moet dat nu echt nog een keer, lijkt de bisschop te denken.
Welja, het moet. Monseigneur Bonny zou er goed aan doen om, als hij even tijd heeft, ook de tweede aflevering uit de reeks te bekijken.
Daarin kan hij ook toenmalig aartsbisschop Godfried Danneels tegen de pers horen zuchten hoezeer hijzelf “afziet”, en dat hij “een slachtoffer van zijn transparantie” is. Terwijl hij op dat moment staalhard aan het liegen was over zijn kennis van vele misbruikdossiers in de Belgische kerk en over zijn rol in het toedekken van dat seksueel geweld tegen kinderen.
Het leed dat de kerk ondervindt van de misbruikschandalen stelt niets voor tegenover de gigantische pijn die zovele kinderen jarenlang is aangedaan. Nederigheid is een betere gids voor de ziel dan zelfmedelijden.
Het is lang geleden dat een tv-programma in Vlaanderen zo’n verpletterende indruk heeft gemaakt als Godvergeten.
De meeste feiten zijn natuurlijk al jarenlang bekend, al blijft het toch schrikken bij de straffeloze systematiek en omvang van dat fysieke en seksuele misbruik van geestelijken tegenover jonge, weerloze kinderen.
Godvergeten heeft de grote verdienste dat het een gezicht geeft aan dat onnoemelijke leed. Het gezicht van vernietigde, jonge levens; van gebroken gezinnen, kapotgemaakt in de naam van de Vader.
Pijnlijk zijn de getuigenissen van ouders die zichzelf kwalijk nemen dat ze hun kroost zelf naar de poort van de hel loodsten, in katholieke internaten, colleges en abdijscholen.
Tegelijk wisten de dorps- en stadsgemeenschappen van toen vaak drommels goed dat er dingen niet pluis waren. De kerk zelf wist het zeer zeker.
Al meer dan een halve eeuw geleden organiseerde het Vaticaan een structurele doofpot voor misbruikzaken, zoals Maarten Boudry en Dirk Verhofstadt in deze krant aanstipten. Op wat gefluister na bleven de mondjes lange tijd dicht. Uit angst zelf uitgesloten te worden uit een gemeenschap waar de kerk tot enkele decennia geleden een intimiderende macht is blijven uitoefenen.
Vandaag leven we in een andere tijd. In dat opzicht heeft bisschop Bonny gelijk.
Misschien is het tijd dat onze samenleving daar ook de juiste consequentie uit trekt. Zij heeft zich ontkerstend en geseculariseerd, maar ondersteunt de kerk (en andere religies, maar toch vooral de kerk) genereus met subsidies, alsof België nog altijd een katholiek land is.
Dat klopt niet meer. De kerk mag graag beweren dat vele van de schandelijke verhalen over kindermisbruik verjaard zijn. Wel, haar eigen maatschappelijke positie is ook ‘verjaard’, samen met haar recht op genereuze overheidssteun.
Lees ook
Bron: De Morgen