Satire

Als de Antwerpse culturo’s het laten afweten, dan neemt de schepen van Cultuur zelf het initiatief, en wel met een prachtig lichtspektakel. De Standaard Geachte mevrouw, Omdat men u, en bij uitbreiding het hele Antwerpse stadsbestuur, totaal verkeerd begrijpt, krijgt u vaak stank voor dank. Eerst was er dat gedoe met die stadsdichters die niet […]

Toen Jambon vorige week ten einde raad de chauffeur van zijn blitse, door ons allen meebetaalde bedrijfsbolide de opdracht gaf om in godsnaam dan maar naar Antwerpen te rijden, om te buigen voor de pasja’s der particratie en hun pontificale zegen te vragen voor het stikstofdossier, vergiste hij zich van stad. Mark Coenen – De

Geachte Mevrouw, Omdat ik mijn afspraak heb gemist bij de maat­schappelijk werkster die mijn dossier ­beheert, wordt de uitbetaling van mijn leefloon geschorst. Hoewel ik goed op tijd aan de tramhalte stond, was ik toch een halfuur te laat bij de dame die beslist of ik iets of niets in mijn portemonnee heb. Zij ging

Net als 2.000 jaar geleden weet ook de Heilige Maagd van de Vlaamse politiek, Hilde Crevits, van niets Frederik De Backer – De Morgen Je zal maar politiek journalist zijn in dit land. Die lui houden geen vingers over zoals het er stuift boven hun klavier. In anderhalve maand tijd zijn kootjes geofferd aan: Aan

Het laatste woord Een eigen wijze kijk op de wereld Frederik De Backer – De Morgen Jambon en co. kloppen het geld uit ieders zakken om het vervolgens door straalmotoren aan snippers te gooien Binnen twee weken zal ik voor de derde keer in mijn leven hebben gevlogen. Tot die onderneming werd een maand geleden

Het laatste woord Een eigen wijze kijk op de wereld Mark Coenen – De Morgen Zo’n nieuwjaarsreceptie houdt het midden tussen een Eurosong zonder vakjury en een circle jerk voor applausverslaafde subsidieslurpers: een overdekte fandag met beats, waar de leden van de club eindelijk op de foto mogen met de politieke vedetten, al dan niet stralend, al

Afgelopen weekend schreef ik hoe men in Groot-Brittannië achtenvijftig jaar na zijn dood nog altijd om Winston Churchill loopt te pruilen. Ik had het achteloos als een schaduw voor een vallend rotsblok van verontwaardiging uit geworpen, me niet bewust van de profetische waarde van mijn vraag bij wie wíj, wat politiek betreft, verzaligd moeten wegdromen.