Politici die de academische wereld de schuld geven van het succes van radicaal-rechts? Veel gekker moet het niet worden, vindt Ive Marx.
Ive Marx – De Standaard
‘Nee, meneer De Wever, het is niet mijn schuld als u straks verliest van Vlaams Belang’
Ive Marx
Het was perfect voorspelbaar.
Na de migranten en de uitkeringstrekkers zijn wij aan de beurt. De academici, de professoren, het onderwijzend personeel dat uw kinderen indoctrineert en misvormt.
La mala educación!
Bart De Wever, de man die in zijn eentje het begrotingstekort zou kunnen dichtrijden als hij een euro kreeg voor elke gevatte oneliner, zegt het zo:
“Hele generaties cultuurmakers, journalisten en opiniemakers worden aan onze humane faculteiten opgeleid tot mensen die hetzelfde denken. Met hun ergerlijke morele superioriteit creëren zij de humus waaruit een partij als Vlaams Belang kan groeien.”
Kijk eens aan, als hij straks de verkiezingen verliest, is dat ónze fout!
Dat komt allemaal zo uit Verkiezingen winnen voor dummies.
Migranten, uitkeringstrekkers en linkse intellectuele snobs – laten we die eens goed aanpakken. Het is een beproefde electorale strategie.
“People have had enough of experts”, zei Michael Gove, een notoir brexiteer, vlak voor het referendum.
Wat bracht het op? De beloofde camions vol geld? Nee, lege winkelrekken en uren in de rij staan in Europese luchthavens, terwijl EU-onderdanen fluitend voorbijlopen.
Ondertussen zegt zowat twee derde van de Britten dat het een grote vergissing was.
Goed, academici hebben natuurlijk niet altijd gelijk. Maar zijn de universiteiten één grote marxistische inteeltfabriek?
Volgens een recente enquête van het studentenblad Veto kunnen ze geitenwollen sokken, zuurdesemstarter en bakfietsen maar beter de standaarduitrusting maken aan de KU Leuven.
Zowat 40 procent van het personeel stemt voor Groen, zo lazen we in de kranten. De enquête werd beantwoord door 425 van de ongeveer 13.000 personeelsleden, oftewel 3 procent. Van geen kanten representatief dus, maar laat dat soort details een goed verhaal niet in de weg staan.
Maar het zal zeker kloppen dat een zekere progressieve instelling eigen is aan het hoger onderwijs. Dat is niet noodzakelijk altijd omdat de “facts a well-known liberal bias” hebben.
Als Vlaams Belang nonsens vertelt, dan het weerwerk van de collega’s vaak harder en luider dan als Groen onzin verkoopt.
Twee weken geleden schreef ik hier nog over het ongeloofwaardige plan van Groen om de armoede als bij toverslag te laten verdwijnen.
Het blijft daarover merkwaardig stil, terwijl er lustig met scherp wordt geschoten op de al even ongeloofwaardige plannen om migratie een halt toe te roepen.
Toch vind ik dat er voldoende diversiteit in denken is aan onze universiteiten.
Neem mijn collega’s (en vrienden) Stijn Baert en Wim Van Lancker. Beiden zijn uitstekende wetenschappers die onderzoek doen met internationale uitstraling.
Mochten die twee in de Verenigde Staten werken, dan gaven ze al lang voor een riant salaris aan een topuniversiteit les aan studenten met rijke en goed geconnecteerde ouders. Hier kan iedere student bij hen in de les gaan zitten. Dat is zo mooi aan ons onderwijs, we vergeten het weleens.
Ze zijn ook allebei prominent in het publieke debat aanwezig.
Als het over uitkeringen gaat, dan vindt Baert dat werken bovenal moet lonen. Van Lancker hecht meer belang aan de vraag of die uitkeringen sociale bescherming bieden.
Allebei spreken ze met échte kennis van zaken, niet met tweedehandse kennis van Wikipedia of – god verhoede – X. Wat een zegen voor het publieke debat.
Dat leidt dus tot een rijk en evenwichtig debat. Dat is ook wat studenten aan onze universiteiten en hogescholen voorgeschoteld krijgen, denk ik. Diverse opinies en invalshoeken.
Het zal allicht wat verschillen van richting tot richting. Zo zullen economen meer belang hechten aan economische groei, sociologen aan gelijkheid, psychologen aan welbevinden, enzovoort.
(Daarom ga je trouwens het best sociaal-economische wetenschappen studeren in Antwerpen, zeg ik er maar even in alle objectiviteit bij, als voorzitter van die opleiding.)
De notie dat linkse dogmatici ons hoger onderwijs in hun greep houden is een spookbeeld dat politici hebben gecreëerd om de academische wereld de schuld te kunnen geven van hun eigen onvermogen.
Het is een discours dat vanuit de VS komt overwaaien. Waar het trouwens voor alle duidelijkheid niet helemaal een spookbeeld is. Ik kom er vaak en het valt me moeilijk om te beschrijven hoe anders de atmosfeer er is dan hier. Ronduit benauwend soms.
Er kan geen twijfel over bestaan dat sommige opleidingen daar bevolkt worden door ideologen en activisten van het drammerigste soort, ook aan de topinstellingen.
De zogenoemde ‘diversity statements’ die sollicitanten voor academische jobs vaak moeten toevoegen, zijn niet minder dan politieke en ideologische lakmoesproeven.
Daar zijn we hier gelukkig nog heel ver van af.
De bewering dat de opkomst van radicaal-rechts eigenlijk de schuld is van activistische professoren, is een afleidingsmanoeuvre om het eigen falen en onvermogen te verhullen.
Misschien moeten sommige politici met hun partijdotatie eens een paar grote spiegels kopen in de plaats van vastgoed.
Ive Marx is hoogleraar (UAntwerpen) en doceert vooral in de opleiding sociaal-economische wetenschappen.
Lees ook
Ive Marx – Laat de armen de crisis betalen! – Of maak ze wijs dat je de armoede gaat uitbannen!
Wim Van Lancker – Gele hesjes en bakfietsen leven in compleet andere werelden
Bron: De Standaard