Op het eerste gezicht een lieflijk, herkenbaar beeld, maar eigenlijk een stomp in de maag. Zo vestigde 11.11.11 de aandacht op een drama dat in de vergetelheid raakt.
Tom Heremans – De Standaard
Elk jaar in juni is het weer hetzelfde liedje, zodra de inzendingen voor de Solidariteitsprijs van De Standaard binnensijpelen.
Het zullen er nu wel minder zijn dan bij de vorige edities, denken we dan. En de kwaliteit zal wel lager liggen, de spoeling moet ooit een keer dunner worden.
Maar zie: voor de 22ste editie van dit initiatief, waarmee De Standaard non-profitorganisaties in de zomer de kans geeft gratis te adverteren op de laatste pagina van de krant, was het alweer verduiveld moeilijk om uit de meer dan honderd puike inzendingen de twintig beste te kiezen die van 17 juli tot 16 augustus zouden verschijnen.
Om uit die twintig gepubliceerde advertenties de uiteindelijke winnaar te kiezen, die nog eens twee keer gratis (en voor niks) mag adverteren, halen we er ieder jaar volk van buitenaf bij.
Professionals uit de sector, zoals dat heet in jargon: Eva De Jonckheere en Ruben Van Maldeghem respectievelijk van de creatieve bureaus Hotel Hungaria en Mutant.
Zij gedoogden aan de jurytafel deze loonslaven van De Standaard:
- Karel Verhoeven (hoofdredacteur)
- Klaartje De Bonnaire (brandmanager)
- Gert Verbelen (chef vorm)
- Karen Wyckmans (chef beeld)
- Hans Cottyn (chef opinie)
- Tom Heremans (redactie opinie)
Ze gedoogden op de tafel een lichte lunch en water in de varianten plat en spuit.
Bij de eerste bespreking vielen strenge woorden.
- “Te makkelijk.”
- “Slecht uitgevoerd.”
- “Ongeloofwaardig.”
- “Naast de kwestie.”
Maar genoeg over de krant van die dag, besloten we daarna, over naar de advertenties van de Solidariteitsprijs.
Er was veel enthousiasme voor de inspanning van Artsen Zonder Grenzen, in samenwerking met Lucy Agency, dat de malariamug op dezelfde hoogte zette als drie andere massamoordenaars.
“Ik heb altijd de neiging om die mug dood te slaan,” zei een jurylid, “zo levensecht ziet ze eruit.”
“Ik had liever een beeld van de mug gezien in dezelfde kleuren en formaat als die drie andere”, vond een professional.
AZG ziet zich de overwinning ook door de neus geboord vanwege de “naar schatting 52 miljard doden” die de malariamug op haar geweten zou hebben, een getal dat op gefrons werd onthaald.
Ook lang niet mis: de advertentie voor Wapa, gerealiseerd door Second Floor.
Een kogel en zijn gewicht in kleingeld, het is een mooi verpakte boodschap over hoe het lot van kindsoldaten dankzij uw steun een andere kant uit kan gaan.
Een kandidaat-winnaar, tot iemand zei: “Mja, maar misschien toch al te vaak gedaan.”
Wat ons bij de winnaar van dit jaar brengt: 11.11.11, met een advertentie gemaakt door ViaVictor die refereert aan de bekende hoesfoto op het album Nevermind van Nirvana.
“Toch ook al vaak gedaan”, zei iemand.
“Ja, maar in dit geval wel erg goed gedaan”, vonden de professionals.
“En gedurfd: eerst heb je de neiging te glimlachen vanwege de herkenning, daarna dringt de harde boodschap tot je door.”
Voeg daar de actualiteit aan toe – de onverschilligheid (never mind, iemand?) bij het nieuws van dinsdag dat twaalf mensen, onder wie een zwangere vrouw en zes kinderen, waren verdronken voor de Franse kust, tijdens een poging het Kanaal over te steken – en je weet weer waarom dit een terechte winnaar is.
Credits
- Agency: viavictor
- Strategic director: Matthias Debruyn
- Creative directors: Dries De bruyn / Wout Neys
- Art Director: Sander De Mol
- Copywriter: Quinten Friederichs
- Project manager: Ellen Dierckx
Lees ook
Hendrik Vos – Vluchtelingen, wie maakt zich daar nog druk om
Bea Cantillon – Sommige mensen vinden we nu blijkbaar overbodig
Bron: De Standaard