Spelplezier – Bij FC Ik Dien in Edegem, de beste amateurclub van Europa, is het de essentie


De beste amateurvoetbalclub van Europa speelt in Edegem, waar spelplezier primeert.

Michiel Martin – De Morgen

27 april 2022


Wat analisten ook mogen beweren, aan veldvoetbal is er geen gebrek op deze dichtbevolkte kluit aarde.

Voetbal Vlaanderen telt maar liefst 1.172 amateurclubs. Wie zijn kind er voor het eerst gaat afzetten – een tikkeltje bezorgd want ze schoppen ‘m of ‘r misschien wel dood – zal gerustgesteld worden door de lokale voetbalbobo.

Uw kind komt in een tweede familie terecht, in een knusse kleedkamer die tegelijk een school van het leven is. ‘Més que un club.’

Meer dan een mosselsouper houdt het vaak niet in. Zodra spelers groot genoeg zijn en er elders een vettere winstpremie lonkt, of een nieuwe keuken, is de familie snel vergeten.

Zou het er anders aan toegaan bij de beste amateurclub van Europa? Het is sinds enkele weken makkelijk na te gaan.

De UEFA-titel verhuisde van Kopenhagen naar Edegem, in de zuidrand van Antwerpen, waar je verwelkomd wordt door het vertrouwde geluid van banden op kiezelstenen.

Verder zijn er drie velden, een centraal gelegen gebouw met kantine en kleedkamers en daarop in vaalpaarse letters: IK DIEN.

ONWERKELIJK

“Toen de UEFA die aankondiging deed, voelde het onwerkelijk. Eerst Athletic Bilbao (dat als professionele club werd bekroond) en dan wij daar pal achter.

“Een recreatief clubje uit Edegem”, zegt Eric Gyselen (46), jeugdvoorzitter bij FC Ik Dien.

Een gekke naam voor een club die bijna honderd jaar bestaat, maar dat horen ze hier wel vaker.

“Afgekeken van een wapenschild van de Zwarte Prins van Wales, vertelt voorzitter Ludo Frans (57).

‘Ik dien de koning’ is nu
‘Ik dien de club’ geworden.’

Wat de club zo speciaal maakt?
Een opsomming volgt:

  • 819 actievelingen

  • De jongste is 4 jaar en de oudste 85

  • 34 nationaliteiten

  • Eén op de zes is vrouw

  • Het loopt er ook vol met broers en zussen

  • De acht seniorenploegen tonen dat veel spelers hun goesting niet verliezen
Amin, Casper, Lennert en Aryas spelen bij de U13 van Ik Dien. Beeld RV
Amin, Casper, Lennert en Aryas spelen bij de U13 van Ik Dien. Beeld RV

Maar voor het echte geheim wijst ondervoorzitter Erik Debruyne (58) naar Ludo Frans.

“We speelden hier al samen bij de jeugd. Ludo kon goed voetballen. Ik niet. We waren allebei even welkom.”

Vanop hun krukje in de kantine – “ooit eigenhandig gebouwd door de leden” – zien de drie heren hoe de jeugd zich op zaterdagochtend naar het seizoenseind sleept.

Vier spelers van de U13 blijven balletjes trappen na de wedstrijd en zeggen al lachend:

“’t Is hier geen Anderlecht, we zijn hier om ons te amuseren”, zegt Casper.

Aryas vult aan: “Bij andere ploegen wordt de coach af en toe boos, bij ons gebeurt dat niet. Ik vind dat goed. Je speelt beter als je blij bent.”

HANDEN UIT DE MOUWEN

Iedereen krijgt hier evenveel speelminuten.

Van iedereen – ook de ouders – wordt verwacht dat ze naast het veld een aantal uren de handen uit de mouwen steken. Alles steunt op vrijwilligers, niemand is betaald. Ook de spelers van de eerste ploeg niet.

“Die bestaat bijna volledig uit jeugdspelers”, zegt Gyselen trots.

“We zien hier ook heel wat jonge spelers die hier hun spelplezier hervinden, nadat ze het geprobeerd hebben op een hoger niveau.”

Spelplezier, het is de essentie van amateur voetbal. Die verdwijnt te vaak naar de achtergrond.

  • Als jonge spelers hun kop zot laten maken.

  • Als ouders en coaches staan te fulmineren langs de zijlijn.

  • Als er 3 euro inkom wordt gevraagd voor een wedstrijd van de U13.

  • Als vrouwen- of G-voetbal niet serieus wordt genomen.

De U16-meisjes lopen uit de kleedkamer, blinkend van trots dankzij de kampioenstitel die al binnen is.

Of ze soms het gevoel krijgen dat ze ‘maar meisjes’ zijn, vraag ik. Ze schudden fel hun hoofd.

“We spelen tijdens de training vaak tegen de jongens. We staan echt op gelijke hoogte.”

Even verderop fluit Patrick Hoogland (52) een wedstrijd af. Hij heeft een verstandelijke beperking en is een graag geziene scheidsrechter.

“Mijn 83ste wedstrijd van het seizoen”, zegt hij fier.

Patrick Hoogland (51) heeft een verstandelijke beperking en fluit heel wat jeugdwedstrijden bij Ik Dien. Beeld RV
Patrick Hoogland fluit heel wat jeugdwedstrijden bij Ik Dien. Beeld RV

“Ik heb de laatste tijd de nodige miserie gekend, mijn vrouw is erg ziek. Hier bij Ik Dien word ik altijd goed ontvangen en krijg ik de kans om mijn passie uit te oefenen. Dat voelt heel erg goed.”

De U16-ploeg bij de dames is net kampioen geworden, al is dat bij Ik Dien van secundair belang. Beeld RV

Lees ook


Bron: De Morgen

Welkom op Facebook

Naar de website


Scroll naar boven