Ik Dien – Beste amateurclub van Europa speelt in Edegem


Als de Europese voetbalbond prijzen uitreikt, is dat door­gaans aan clubs als Bayern München of Real Madrid. Maar dit jaar ook aan een club uit Edegem.

Patrick Vincent - De Standaard

4 april 2022


‘We geloofden het eerst zelf niet.’

Ludo Frans
Voorzitter Ik Dien


Met de Grassroots Awards bekroont de Europese voetbalbond Uefa sinds 2010 de werking van een team dat zich met zijn aanbod richt op iedereen, ongeacht leeftijd, ­geslacht, afkomst, geloof of talent. Ook de sociale impact van de club en de wisselwerking met lokale scholen en organisaties is belangrijk.



‘Voetbal op grassrootsniveau is cruciaal voor het welzijn van de sport én de maatschappij in Europa’, zegt Uefa-voorzitter Aleksander Ceferin.

‘De winnaars bewijzen hoe voetbal gemeenschappen kan verbinden.’

Hoewel de City Pirates en RWDM eerder al nevenprijzen wonnen, is Ik Dien uit Edegem de eerste Belgische club die met de ­titel van beste amateurclub aan de haal gaat.

Ludo Frans - Voorzitter Ik Dien

Net geen 700 spelers telt de club, van 34 verschillende nationaliteiten. Daarmee is het een van de grootste en meest diverse clubs van ons land. Belangrijker nog is het familiale karakter.

‘Sommige families zijn hier al vier generaties actief’, zegt voorzitter Ludo Frans.

‘En bij de mannen bestaan onze ­zeven seniorenelftallen uitsluitend uit ex-jeugdspelers.’


Het wonder van Ik Dien

Ik Dien, in 1924 opgericht door Antwerpse oud-collegestudenten als ‘letterkundige sociëteit’, speelt met al zijn ploegen in de recreatieve reeksen van Voetbal Vlaanderen.

Geen enkele speler verdient een euro, geen enkele supporter betaalt inkom.

‘We draaien al bijna honderd jaar ­exclusief op vrijwilligers en dat willen ze zo houden’, zegt Frans.

‘Als je spelers begint te betalen, dan speelt geld een rol, in plaats van vriendschap en plezier.’

Van elke volwassen speler verwacht Ik Dien dat hij of zij geregeld een handje toesteekt.

Ook van de ouders van jeugdspelers vraagt de club een inspanning, volgens eigen ritme of mogelijkheden: als trainer of begeleider, in de kantine of de administratie of als chauffeur.

‘Telkens als het eventjes moeilijk ging met de club, daagde een nieuwe stroom vrijwilligers op’, zegt Jo Vermeulen, die ook een tijd voorzitter was van de club.

‘Wij noemen dat het wonder van Ik Dien.’

‘We draaien exclusief op vrijwilligers. Als je spelers betaalt, dan speelt geld een rol, in plaats van vriend­schap en plezier’

Ludo Frans

De eerste 55 jaar speelde de club op de velden van andere teams. Toen het tijd werd voor een eigen veld met een eigen kantine, klopte Ik Dien aan bij de leden.

‘We hadden zo’n 1 miljoen frank (25.000 euro, red.) nodig’, vertelt Vermeulen.

‘Dat bedrag haalden we op via obligaties. Je kon al intekenen vanaf 250 frank. En om de kosten te drukken, bouwden we het clubhuis zelf. ­Elke zaterdag kwam een ander elftal werken. Zo werd de club nog een beetje meer van onszelf.’


Niemand achterlaten

Jeugdploegen had Ik Dien lange tijd niet. En toen ze er in de jaren 80 mee begonnen, was het niet evident om spelertjes te rekruteren.

‘Wij zijn niet verbonden aan een school, zoals veel andere clubs in onze buurt’, zegt Frans.

‘Maar sinds de bond de minimumleeftijd op 5 jaar bracht, is ons ledenaantal spectaculair gegroeid. Ook bij de meisjes. 15 procent van de leden zijn vrouwen.’

46 ploegen, waaronder sinds kort ook een wandelvoetbalteam, telt Ik Dien, en die zijn niet zo makkelijk te herbergen op de drie velden.

‘Het wordt krap om al ­onze leden te laten trainen en wedstrijden te laten spelen’, zegt Frans.

‘Als we dit willen volhouden, moeten we een tweede kunstgrasveld aanleggen. Dat zal ons zo’n 400.000 euro kosten. Daarvoor gaan we een stukje ­lenen bij de bank en, net als bij de bouw van het clubhuis, een deel financieren via obligaties bij onze leden.’

De grootste bron van inkomsten is het lidgeld: 195 euro per jaar, iets minder voor de jongste spelers.

‘En als er leden zijn die het thuis niet breed hebben, treffen we wel een regeling’, zegt de voorzitter.

‘We laten niemand achter.’

Fe Marstboom is op zijn 85ste nog altijd actief als scheidsrechter. Zijn ouders waren - net als die van zijn vrouw Yvonne - pioniers van Ik Dien.  Beeld Joris Herregods

Later dit jaar zal de Uefa de prijzen uitreiken op een award­show in Madrid. In tegenstelling tot de winnaars van de Champions League zal Ik Dien geen miljoenen ontvangen.

‘Er is geen geld aan de trofee verbonden. We krijgen honderd ballen. En eeuwige roem natuurlijk.’

Ik Dien telt ondertussen 46 ploegen, waaronder heel wat vrouwenteams. 
Joris Herregods


Het motto van de club?
"Wij trainen om te winnen, maar spelen voor het plezier!"


Spelplezier – Bij FC Ik Dien in Edegem, de beste amateurclub van Europa, is het de essentie

Bron: De Standaard

Welkom op Facebook

Naar de website


Scroll naar boven