USA – In de VS is het idioceen aangebroken – Het tijdperk van gewelddadige lompigheid


Pim Raes keerde na kerst met enige tegenzin terug naar de VS. Want waar gaat het naartoe als “Elonald” er de plak zwaait?

Pim Raes – De Standaard

4 januari 2025

Leestijd: 6 min


”Maar zes uur zon in een hele maand!”

Ik schrijf u op de eerste dag van 2025 vanop een vlucht naar New York.

Voor het eerst in vijf jaar tijd was ik met kerst terug in België, waar iedereen de hele tijd klaagde over het weer. De gedeelde, onomstotelijke ervaring daarvan is natuurlijk een onderwerp waarover je zelfs met je foute nonkel kunt leuteren, zolang je de klimaatopwarming er niet bijhaalt.

Daarnaast maakte zowat iedereen zich zorgen over het leven dat mijn gezin in Amerika te wachten staat en vanwege die aanhoudende bezorgdheid voelde ik me geborgen – zij het dan onder een vochtig, grijs dekentje.

Waar gaat het in Amerika naartoe?

De vangrails die de democratie moeten bewaken, zijn zoek en de bedrijfswereld en de traditionele media lagen onmiddellijk aan de voeten van Trump en Musk.

Michelle Goldberg, columniste bij The New York Times, noemde dat “de grote capitulatie”.

Sterk ging het Trumpkamp nochtans niet van start.

Interne opstandjes over het schuldplafond en over visums voor hoogopgeleide migranten legden meteen de kloof bloot tussen Elon Musks Doge-brothers (Department of Government Efficiency) en Donald Trumps Maga-aanhang (Make America Great Again).

Maar verbazen doet de Republikeinse chaos niet en wellicht zal de losgeslagen plutocraat de bovenhand krijgen: meer nog dan Trump kan Musk met zijn eindeloze fondsen dreigen om in voorverkiezingen kandidaten te steunen die (hem) trouw zijn.

Er ontplofte woensdag een Tesla Cybertruck voor het Trumphotel in Las Vegas, maar de clash tussen Musk en Trump die velen verwachten, blijft voorlopig uit.

Musk woont intussen in een bijhuisje in Mar-A-Lago, vierde er nieuwjaar en Trump schaarde zich opvallend snel achter Musk in het hierboven vermelde gebakkelei.

Hij gaat ook liever golfen dan te regeren en hij kan niet anders dan Musk dulden. Want behalve zijn fortuin en zijn satellieten heeft Musk met X nog een machtig wapen in handen om het land per tweet te bestieren.

Welkom in Amerika’s tweetocratie 2.0!

Agressie

Ongetwijfeld zullen Musk en Trump minder gedaan krijgen dan beloofd, maar dat kan hen niet schelen zolang ze zich kunnen verrijken.

Om de aandacht daarvan af te leiden trokken ze met hun interventie in de budget­besprekingen meteen Trumps favoriete spel met het Congres op gang: een aanhoudende loyauteitstest.

Beschaafd zal dat er niet snel aan toegaan, want Musks toon is nog rauwer dan die van Trump:

“Step back and fuck your own face!”, sneerde hij naar de opstandige Maga-boys in de partij.

Ik vind op mijn X-tijdlijn ook alsmaar meer schaarsgeklede vrouwen, en vechtpartijen waarin kleurlingen het onderspit delven.

Mijn interesses liggen grotendeels elders, maar het is Musks manier om de blanke ‘broli­garchie’ te versterken.

De overvloed aan onheuse posts veroorzaakt namelijk een verleidelijk gevoel van ongeremdheid.

Musk en Trump – “Elonald” – wasemen misogynie en geweld uit en bedwelmen Amerika met een snuifje van de straffeloosheid die henzelf te beurt valt.

Geen wonder dat zogenoemde vice voters – mannen die vrouwen gehoorzamer willen, die wiet willen legaliseren, vrijelijk willen gokken en ongereguleerd willen beleggen in cryptomunten – hen over de streep trokken.

Domheid

Het zinloze geweld is in het nieuwe jaar weer overal en ook erg symbolisch.

De aanslagplegers in New Or­leans en Las Vegas gebruikten allebei een auto als wapen en vochten allebei in Afghanistan – waarna de ene radicaliseerde en de andere leed aan posttraumatische stressstoornis.

Ook de domheid die de eerste ambtstermijn van Trump al bracht, zal zich verder als een olievlek verspreiden.

Op de meest letterlijke manier zelfs: een analyse van de Institute for Family Studies toonde aan dat de ‘Trump bump’ – een zwanger buikje met daarin een lief, ruraal conservatiefje – opgang maakt.

De vruchtbaarheidskloof tussen Republikeinse kiezers op het platteland en die in Democratische steden werd nog dieper in 2024.

Dat linksige stedelingen zich minder voortplanten, is niet zo gek. Het leven in de stad is onhoudbaar duur voor gezinnen.

Zo verloor New York het afgelopen decennium liefst 10 procent van zijn min-achttienjarigen!

Burgemeester Eric Adams kwam er wel eindelijk met een plan om de krapte op de woningmarkt aan te pakken, maar de vraag is wie dat ten goede zal komen.

In onze gentrificerende wijk Greenpoint zie je waar het fout kan lopen: er zijn recent elf grote woontorens bijgebouwd, met een deel van de woningen voor lage inkomens, maar nieuwe scholen kwamen er niet bij en dus nemen vooral yuppies met fluorkleurige mutsen er hun intrek.

Nu Trump Linda McMahon heeft aangeduid als minister van Onderwijs, zal het al geplaagde onderwijs nog meer onder druk komen.

McMahon wordt minder vaak genoemd dan Pete Hegseth (Defensie) en Kash Patel (FBI) als het over Trumps bedenkelijke aanstellingen gaat, maar ze baart me als vader van twee dochters in het publieke schoolsysteem evenveel zorgen.

McMahon baatte tot voor kort een worstelfranchise uit – worstelen op zijn Amerikaans: dat slechte toneeltje dat kinderen inspireert om elkaar de kop in te slaan – en in die hoedanigheid dekte ze verschillende gevallen van seksueel (kinder)misbruik toe.

Intussen lijkt ze erop gebrand haar eigen ministerie af te schaffen, en nog minder mensen een goed boek of een veelzijdige opleiding te gunnen.

Alles bij elkaar voelt terugkeren naar New York ondanks zijn staalblauwe hemel nu lastiger dan voorheen.

Want intussen zoekt burgemeester Adams nog de gratie van Trump om van aanklachten over corruptie en ongewenste intimiteiten af te raken, het valt dus te vrezen dat hij Trump weinig in de weg zal leggen bij de uitrol van diens deportatieplannen.

Zeker in New York zal Trump daar minstens symbolisch mee uithalen.

Als Robert Kennedy Jr. – aangeduid als minister van Volksgezondheid – ten slotte nog aan de vaccinaties begint te morrelen, wordt het helemaal akelig.

Het is veel en er heerst nu al een soort fatalistische uitputting, iets dat ik de voorbije vijf jaar in Amerika nooit heb gevoeld.

Het idioceen, het tijdperk van gewelddadige lompigheid, lijkt onherroepelijk aangebroken in de VS.

Droomde ik zonet echt over een Belgische brasserie spaghetti?


Pim Raes Freelancejournalist
Woont en werkt in New York.


Elon Musk, de grote man in de tweetocratie 2.0 in de VS. foto: ap

Lees ook

Klik hier of op de hyperlink hieronder en vind meer berichten over

USA



Bron: De Standaard

Welkom op Facebook

Welkom op Bluesky

Naar de website


Scroll naar boven