Walter Zinzen over Dalilla Hermans – De Wever en allen die het met hem eens zijn, moesten zich diep schamen

Walter Zinzen is oud-journalist bij de openbare omroep VRT en richt zich vandaag op de hetze rond de aanstelling van Dalilla Hermans. ‘Wat nu over haar circuleert op sociale media is bijna woordelijk hetzelfde als wat in de nazipers stond over de Joden.’

De Morgen

Waar blijven ze, de koene strijders voor de vrije meningsuiting? Waar blijven ze, de vurige verdedigers van het recht op beledigen en het verspreiden van onaangename uitspraken?

Waar blijven ze, de Elchardussen, de Neelsen en tutti quanti die beweren dat kwetsen moet kunnen omdat de gekwetsten zich kunnen verweren?

Waar waren ze toen extreemrechts modder en gier over Dalilla Hermans gooide omdat ze dingen had gezegd die de Vlaams-nationalisten niet bevielen?

Waar waren ze, al degenen die zo graag Voltaire citeren met een uitspraak die hij nooit gedaan heeft:

“Ik verafschuw wat u zegt, maar ik zal uw recht om het te zeggen met mijn leven verdedigen”?

Weer eens werd aangetoond dat het recht op vrije meningsuiting volgens deze zelf benoemde democraten voorbehouden is aan de eigen ‘authentieke’ bevolking.

Moslims uitschelden, mensen uit niet-Europese landen beledigen: dat moet kunnen. Maar o wee, als zo’n anders gekleurde medeburger iets lelijks zegt over beschaafde Vlamingen. Dan is het kot te klein en wordt met broodroof gedreigd. Want dat is wat gebeurd is.

Dalilla Hermans deugt niet voor de functie van coördinator om de kandidatuur van Brugge voor te bereiden als culturele hoofdstad in 2030.

Dat vinden althans Bart De Wever, Maaike De Vreese (N-VA) en Stefaan Sintobin (Vlaams Belang).

Niet omdat ze onbekwaam zou zijn, daarover spreken de drie coryfeeën niet. Dat zou ook moeilijk zijn vermits ze als beste uit een selectieproef kwam.

Nee, de reden van hun toorn is dat ze in 2017 lelijke dingen over de blanken heeft gezegd. Om het uiten van een mening dus. En op het vrijemeningsfront blijft het stil.

Dat is hoogst verontrustend. Want je mag van De Wever niet vergelijken met de jaren dertig van de vorige eeuw. Maar de manier waarop hij nu zelf te werk gaat, doet daar wel degelijk aan denken.

Hij stopt mevrouw Hermans in het wokekamp (in 2017 was er van woke nog geen sprake) en verbindt daaraan de conclusie dat ze niet geschikt is om een verbindend project als cultuurstad 2030 te leiden.

Hij verzuimt te melden dat een professionele jury haar daarvoor wel heel geschikt vindt en dat het stadsbestuur zich daarbij heeft aangesloten.

Maar ja, ze is een zwarte vrouw. Dat is blijkbaar een goede reden voor de heffe des volks om aan de schandpaal te spijkeren op sociale media.

Noch De Wever, noch Maaike De Vreese hebben van die bagger afstand genomen. Toch niet bij mijn weten.

En daar zit hem nu juist de overeenkomst met de jaren dertig, waarover we het van De Wever niet mogen hebben.

“Het is de manier van redeneren die dezelfde is,” zei koning Albert jaren geleden al over de opkomst van extreemrechts.

Wat nu over mevrouw Hermans circuleert op de sociale media is bijna woordelijk hetzelfde als wat in de nazipers te lezen stond over de Joden.

Wie me niet gelooft, moet het boek van Dirk Verhofstadt Dagboek 1933 er maar eens op nalezen. De Wever en allen die het met hem eens zijn, moesten zich diep schamen.