Senior writer Joël De Ceulaer schrijft deze week een brief aan VRT-CEO Frederik Delaplace. Deze Uitkijkpost kan sporen van spot of satire bevatten.
Joël De Ceulaer – De Morgen
´Beste Frederik Delaplace, onder uw interview met Kathleen Cools had een lachband gemogen´
Joël De Ceulaer
U staat vier jaar aan het hoofd van de VRT en hebt al een hallucinant parcours afgelegd.
In de privésector zou men u deze week wellicht aan de deur hebben gezet, met een zak geld en een persbericht uit de bullshitgenerator van human resources: dat u een zeer gezond bedrijf achterlaat, maar toe bent aan een nieuwe uitdaging, blablabla.
De Vlaamse regering laat u echter niet vallen, en dat is slim: zij heeft, op haast maffieuze wijze, uw dankbaarheid afgekocht met bescherming. Je weet nooit waar dat ooit goed voor is.
Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik stilaan ook rekening houd met een ánder scenario.
Dat uw blunders passen in een sinister plan dat vooral Vlaams Belang moet behagen, voor het geval die partij straks de macht grijpt en Chris Janssens, bestrijder van wokeness en ander hedendaags onheil, uw voogdijminister wordt.
Sta mij toe, mijnheer Delaplace, dat ik even toelicht hoe ik stilaan ten prooi val aan die getikte complottheorie.
Een tipje van de sluier: de rode draad in uw wanbeheer is de minachting van almaar meer slachtoffers.
De ellende die u aanrichtte, begon bij het obscene bedrag waarmee u Niels Destadsbader naar de Reyerslaan lokte. Meer dan een half miljoen knotsen om eerst vooral níéts te doen en nu in Ik vraag het aan bekende Vlamingen te tergen met hun lievelingslied tot ze het op een huilen zetten.
De traan als trofee van de tv-maker, kan het treuriger?
Het slachtoffer is hier de belastingbetaler, die voor behaaglijk amusement terechtkan bij de commerciële zenders.
Toen bleek dat ook andere VRT-BV’s nodeloos veel poen incasseren, en er tegelijk een wilde ontslagrazzia werd gehouden, drukte u het protest de kop in door iedereen een spreekverbod op te leggen.
“Geen commentaar”: meer mochten journalisten en programmamakers niet meer zeggen. Behoorlijk giftig maatregeltje.
Onder uw interview met Kathleen Cools in ‘Terzake’ had men van mij een klaterende lachband mogen monteren
Ook onder de radar en achter de schermen bleef de stapel slachtoffers van toxisch gedrag groeien.
Op de redacties Digitaal en Jong worden beginnende journalisten gepest, gejend, getreiterd, geïsoleerd, gekoeioneerd, tegen elkaar opgezet en psychisch kapotgemaakt tot ze, in tranen maar zonder troostende nabijheid van Niels Destadsbader, naar huis moeten om daar een half jaar in foetushouding te blijven liggen.
Uw diensten beweren nu dat alle problemen zijn opgelost, behoudens een paar werkpuntjes die zullen worden aangepakt.
Fascinerend wel, die werkpuntjes. Wat zijn dat dan? Heeft de chef een slechte adem? Is de toner van de printer op? Zeuren de jonkies om havermoutmelk?
Of kampt de nieuwsdienst wel degelijk met een verziekte sfeer die slachtoffers maakt? Vraagteken.
Maar als ik moet kiezen tussen uw Dienst Welzijn, die zegt dat alles oké is, en de journalistieke redactieraad, die zegt dat het probleem nog altijd woekert – nou, dan weet ik het wel.
Te uwer verdediging: nieuw is dat allemaal niet. U hebt veel geërfd en ook uw voorgangers, zowat alle CEO’s die ná Bert De Graeve kwamen, bleken vaak prutsers en schavuiten.
Maar met uw behandeling van de zaak-De Pauw, en dan met name met uw optreden in Terzake van donderdagavond, hebt u de grens van het amateurisme toch weer verlegd.
Men zegt weleens dat er te weinig humor is op de openbare omroep, maar onder uw interview met Kathleen Cools had men van mij een klaterende lachband mogen monteren.
Het verhaaltje is bekend: u hebt twee maanden met Bart De Pauw gepraat over eventuele excuses, zonder zijn slachtoffers te verwittigen.
U wilde de documentaire Het proces dat niemand wou ook uit het zendschema halen.
Tegelijk zei u in Terzake dat u zeker niet meer met Bart De Pauw wil samenwerken – met zijn ter ziele gegane productiehuis Koekentroef eiste hij een schadevergoeding van 13 miljoen, na zijn defenestratie.
Waarom zou u met zo iemand nog samenwerken, vroeg u.
De vraag luidt dan: euh, als u niet meer met hem wil werken, waarom bemoeit u zich dan met eventuele excuses?
Bent u vrederechter geworden?
Komt u op verzoek ook burenruzies beslechten?
Is er een diplomatieke missie naar het Midden-Oosten in de maak?
Hier klopt iets niet, dat snapt een kind.
Vandaar dus mijn complottheorie.
Die zie ik zo.
Binnenkort worden alle slachtoffers van De Pauw, alle gepeste medewerkers op de nieuwsdienst en iedereen die boertig ontslagen werd, gekidnapt en geblinddoekt naar een verlaten plek gevoerd.
Daar staan ze oog in oog met Bart De Pauw en Fly, voor een programma dat al jaren in de maak is, de mentale versie van Kamp Waes: Kamp Koekentroef.
Alles was al die jaren in scène gezet, om de slachtoffers te testen op veerkracht, conform de klopjacht die Vlaams Belang opent op wokeness.
“Gekwetst omdat de regisseur sms’t dat hij je wil neuken? Komkom, zo gaat dat – moet je maar niet zulke lekkere jurkjes dragen!
“Van streek omdat de chef je in het bijzijn van alle collega’s vernedert? Slikken en verder tikken!
“Een beetje verdrietig omdat je als huisvuil werd gedumpt? Verman jezelf, sneeuwvlokje!
“Weg met dat slachtofferdenken, de wereld is geen ponykamp, straks is het oorlog en wat gaan je dán doen? Huilen? Liedje aanvragen bij Niels? In bedje kruipen? De Dienst Welzijn bellen?”
Het is dát, of ik zou in uw geval de headhunters mailen. Er kan vast ergens een bussenbouwer of chocoladefabriek worden gesloopt.
Groeten van een aandeelhouder
Joël De Ceulaer, senior writer
Lees ook
Klik op de hyperlinks en lees meer berichten
Lees ook
Bron: De Morgen