Frederik De Backer is columnist en volgt het EK voetbal in zijn rol als schaduwcoach.
Frederik De Backer – De Morgen
‘Je zou wíllen dat een Rode Duivel in tranen uitbarst in plaats van schaapachtig Ruben Van Guchts micro te staan toegrijnzen’
Zou Ronaldo ook huilen wanneer in de Colruyt – of hoe men zo’n verzameling in kil licht badende rayons en degustatiestandjes ook moge noemen in de woestijn – de aardbeienconfituur op is?
Ontsnapt bij de aanblik van een potje pruimenjam, de Domenico Tedesco onder de geleien, een hese snik aan ’s mans strot die tot ver voorbij de hekken van de kamelenstalling is te horen?
Treft een rekkenvuller hem iets voor sluitingstijd aan, gelegen in een poel van tranen?
Je verwacht van een man die is opgegroeid in een walm van alcohol en armoede, die op zijn vijftiende te horen kreeg dat enkel een hartoperatie een eventuele voetbalcarrière zou kunnen redden en op zijn twintigste zijn vader verloor, niet dat hij weent om een gemiste strafschop, althans niet zichtbaar, bijgestreken als zijn gezicht is sinds hij er enkele jaren geleden driemaal daags op een speldenkussen van botoxnaalden mee is beginnen hameren.
Je zou denken dat een man die in Saudi-Arabië voetbalt weet wat smart is.
Al een geluk dat Ronaldo op Madeira ter wereld is gekomen en niet in pakweg Poelkapelle.
Christian Roelandt hield niet meer op met huilen met stoethaspels als Carrasco en Castagne achter zich.
Alle vocht verdampt bij het besef dat de man met de meeste balcontacten in je ploeg Arthur Theate heet.
Je zou wíllen dat een Rode Duivel in tranen uitbarst in plaats van schaapachtig Ruben Van Guchts micro te staan toegrijnzen zoals geen mens Wout Faes nadoet.
Dat de droefenis met emmers tegelijk uit Koen Casteels’ koeienogen komt gegutst.
Dat zo’n De Bruyne negentig minuten lang projectielbrakend van ellende over het veld rent.
Wat moet je anders wanneer Doku zich voor de miljoenste keer vastloopt of diep op eigen helft wat onnozelheid gaat verkopen in plaats van de bal het stadion uit te peren?
Wat is een gepaste reactie op een zoveelste mistasten van Lukaku, de John Hartson van Bornem?
Er is niet genoeg botox op deze wereld om die grimas te onderdrukken.
Misschien waren Ronaldo’s waterlanders niets meer dan het eindelijk doorgedrongen besef dat Roberto Martínez zijn bondscoach is, aan wie in een onzalig ogenblik een bronzen generatie is toevertrouwd, nadat een voormalig senator er vier jaar lang wat mee had mogen broddelen.
Twaalf eindeloze jaren van Marc Wilmots, Roberto Martínez en nu deze dorpspastoor.
Had Joachim Löw werkelijk niets beters te doen?
Viel Roberto Mancini écht niet te overhalen?
Jürgen Klopp is vrij!
Eén ding is zeker: net zomin als België wordt Portugal kampioen.
Dat team lijkt wel een crèche, maar dan een met tien onthaalmoeders en slechts één kleuter.
Alles moet om Ronaldo draaien, terwijl tegen Slovenië bovenal Diogo Costa het voetlicht verdiende: drie penalty’s stopte hij.
En niet één Sloveen die huilde.
Lees andere berichten in deze categorie
Bron: De Morgen