Mark Coenen gaat op wandel met de week.
Mark Coenen - De Morgen
Vergeleken met de Noordkromp, een tweekleppig weekdier voorkomend in IJslandse wateren dat 507 jaar oud bleek, is de mens qua levensverwachting een geweldige amateur.
Dat belet hem niet om tijdens die korte flits die de eeuwige duisternis doorbreekt veel noten op zijn zang te hebben.
Tot op hoge leeftijd, trouwens, want nu blijken al die mensen ook al verongelijkt.
Oud en eenzaam is niet alleen de titel van een boek van Gerard Reve, maar blijkbaar ook een haast onafwendbaar lot waarvan de teloorgang begint bij de discriminatie op de arbeidsmarkt, zo leerde ik, onder meer van Mieke Vogels bij De afspraak deze week.
Ouderen werken nog vaak en veel, maar dat wordt niet als werk erkend, sprak zij ernstig terwijl Walter Zinzen naast haar goedkeurend zat te knikken.
"We zouden met alle ouderen eens een week moeten staken. Het zou vierkant draaien": Mieke Vogels over het gevoel dat je er niet meer bij hoort zodra je niet meer actief bent op de arbeidsmarkt. #deafspraak pic.twitter.com/X4CeT910DU
— De Afspraak (@deafspraaktv) April 23, 2024
Ik was geneigd mee te knikken, want in deze tijd krijgt elke malloot die in Kosovo een gevangenis wil bouwen voor wat hij ongegeneerd ‘illegaal crapuul’ noemt veel meer media-aandacht dan de bejaarde zuster Immaculata, ‘die al vier en dertig jaar verlamde oude mensen wast, in bed verschoont, en eten voert’, om dezelfde Gerard Reve nog maar eens bij benadering te citeren.
Maar klopt die redenering ook?
“Mensen willen hun hele leven arbeiden en daarvoor respect krijgen, dat onderscheidt hen van de dieren”, hoorde ik verder.
Maar toen dacht ik, licht panikerend: de duistere krachten van het neoliberalisme zijn zelfs doorgedrongen tot zij die ooit Anders wilden Gaan Leven.
Somber riep ik naar mijn televisie: beste mevrouw, mensen willen niet werken tot op hun oude dag maar willen zich nuttig voelen en hebben recht op luiheid.
In 1883 schreef Paul Lafargue zelfs een pamflet waarin hij pleitte voor een werkdag van drie uur, waardoor de werkmens baas bleef over zijn tijd.
Maar in onze tijd moet je blijkbaar werken tot vlak voor de genadige verpleegster de morfinekraan helemaal opendraait, en als je daar dan geen erkenning voor krijgt moeten de Verenigde Naties krachtdadig optreden.
Dat gelukkig niet iedereen daarvan overtuigd is, bleek uit een recent gesprek met mijn schoonmoeder, die op haar 91ste de haar nog gegunde tijd zo aangenaam mogelijk wil doorbrengen.
Elke dag blaast ze in de vooravond verzamelen met het vriendengroepje van haar serviceflat. Men kraakt dan graag een flesje wijn en sinds kort wordt er opnieuw op de Lotto gespeeld.
“Als we winnen huren we een limousine, kopen we de duurste kleren en gaan we schandalig duur eten in Brussel”, sprak zij kwiek.
Ik erkende graag dat ik dat een goed idee vond.
Lees ook
Wanneer is iemand oud – Vanaf 74 jaar en 8 maanden vinden mensen je oud
Bron: De Morgen
