Een probleem? Hoe groot of klein het ook is, de Helpdesk zoekt naar oplossingen. Deze week kregen we een intrigerende vraag van een beller uit Jabbeke.
Met De Helpdesk, goeiemorgen. U spreekt met Agnes. Waarmee kan ik u helpen?
Awel Agnes, ik zoek vervuilde grond.
Vervuilde grond? Dat kan geen probleem zijn in Vlaanderen, hé.
U lacht ermee. Maar ik meen het. Ik heb vervuilde grond nodig. Van een niveau dat je in mijn mooie gemeente nog niet vindt. ‘Het tankstation op weg naar de kust’, worden we wel eens genoemd. Inderdaad, u raadt het goed.
Wat raad ik goed?
Wie ik ben.
Ik hoef niet te weten wie u bent. U mag anoniem blijven.
Dat is een mooi principe, Agnes, maar een man als ik kan nooit lang anoniem blijven. Dat is mijn lot. Glimmende Frank noemen ze me in Jabbeke. Jaja, meneertje Bogaert dacht dat hij zijn schaapjes al op het droge had, maar dat was buiten de spreekwoordelijke waard gerekend. Ik, Frank Casteleyn, heb je hem?
Heb ik wat?
Waard? Casteleyn?
Euh, ja?
Met driehonderd stemmen heb ik hem – baf – verslagen. Straffe Hendrik, noemde hij zichzelf, na de verkiezingen was het Slappe Hendrik. Maar die geschiedenis kent iedereen. Daarvoor bel ik niet.
U zoekt vervuilde grond.
Het zit zo. Een snelweg hebben we al, maar het ding met een snelweg is dat het eerder aantrekt dan afschrikt. Met de ogen dicht, zo zeg ik wel eens, klinkt dat geraas als de zee. Diep van binnen ben ik een beetje een poëet. Geen intellectueel, hé, ik spreek de taal van de gewone man.
U had het over vervuilde grond?
Inderdaad, vervuilde grond, ja. Extreem vervuilde grond. Ik hoorde dat er honderden sluikstorten voor asbest te vinden zijn in Vlaanderen. Ik heb er onmiddellijk mijn diensten op gezet.
En?
Voorlopig vinden ze niets.
U klinkt ontgoocheld?
Vaneigens ben ik ontgoocheld. Ik heb vervuilde grond nodig. Er is toch zo’n heel dossier rond die flos, flop, plop. Allez, dat goedje waar Antwerpen vol van ligt?
Coke?
Nee, nee, geen coke. Het zit in eieren, in ons bloed, het is onverwoestbaar …
PFOS?
PFOS, ja. Kunnen jullie me niet helpen met wat grond vol PFOS? Daar van die Oosterweel?
Ik vind het een beetje een vreemde vraag. PFOS pakken ze liever in, bijvoorbeeld in plastic, ze noemen dat dan een veiligheidsberm, ook al is het gewoon een stortplaats. Maar niemand pakt daar graag mee uit, toch?
Ik ga eerlijk zijn. Want zo ben ik. Mijn humeur kan je aflezen aan mijn schoenen. Toen ik verkozen werd, droeg ik schoenen die veranderden van kleur al naargelang het licht. Dat gaf nogal iets op de dansvloer. Daartegen stak Hendrik flets af. Met zijn donkerbruine schoenen. Altijd die donkerbruine schoenen. De mensen worden dat beu, hé. Mijn schoenen zijn de spiegels van mijn ziel. Ik heb rode schoenen met blauwe bloemen, groene schoenen met zebrastrepen, en toen Zuhal langskwam, trok ik roze schoenen met varkenssnuiten aan, met bijpassend hemd. Met haar gemekker over stikstof en mest. We leven hier al jaren met te veel mest en te veel stikstof. En plots zou dat een probleem zijn? Moa vent toch.
Je zou denken dat uw gemeente vervuild genoeg is?
Je zou dat denken, ja, je zou dat hopen, dat ze in Brussel beseffen dat we al voldoende varkentjes te wassen hebben. Maar nee, hé. Het is nooit genoeg. Weet je welke schoenen ik op dit moment draag?
Dat is een moeilijke vraag.
Beige. Ik, dé Frank Casteleyn, zit hier met beige schoenen aan zijn voeten. Uit miserie. Uit wanhoop. En uit protest. De laatste keer dat ik die droeg, was toen mijn schoonmoeder bij ons introk. Voor even, zei ze. Tien jaar is ze gebleven. Dat gebeurt er met tijdelijke maatregelen. Die worden snel definitief. En dat wil ik verhinderen, Agnes, dat wil ik verhinderen. Ik ben een danser, ik hou van boogiewoogie en de chachacha, maar ik ben niet verkozen om naar de pijpen van Brussel te dansen.
Het spijt me, maar ik zie nog steeds niet het verband met vervuilde grond?
Mijn eigen partij heeft me al verweten een racist te zijn. Ik, een racist? Tussen al mijn witte alpaca’s loopt er een bruine. Ik ben niet tegen vreemdelingen, maar ik heb liever vervuilde grond dan vijfhonderd asielzoekers op mijn dak. Voilà, nu weet je het. Die in Brussel moeten niet denken dat ze om het even wie hier kunnen dumpen. We zijn een tankstation, geen afvoerputje, hé.
Maar u wil wel een vuilnisbelt worden om asielzoekers te verjagen?
Ho ho, niet om ze te verjagen. Ik ben geen onmens, hé. Nee, ik zoek vervuilde grond om te voorkomen dat ze komen. Ik wil het niet op mijn geweten hebben dat kinderen, die al zo veel hebben meegemaakt, hier in Vlaanderen in vuile grond moeten spelen. Stel je voor dat we dat zouden toelaten?
Ja, stel je voor dat we dat toelaten. Maar als ik het goed begrijp, is de grond die er nu ligt, niet vervuild? Of niet vuil genoeg?
Ge weet niet hoe vuil dat hier is, hé. Ge ziet dat niet. Ge proeft dat niet, ge ruikt dat niet. Ze hebben daar toch wel eens met brandschuim gespoten. Ik wil gewoon zeker zijn dat het écht vervuild is. Niet de gebruikelijke Vlaamse vervuiling. Maar het niveau van een chemisch stort, zoals die veiligheidsberm. Zij willen er vanaf, ik wil die hebben. Dat lijkt me fair. Dus, nogmaals Agnes, kan u me helpen?
Ik vrees dat u daarvoor de mannen van Lantis en 3M moet bellen. Of uw partijgenoot, Joke Schauvliege. Die weet zeker nog wat verborgen parels van vervuiling liggen.
Goed idee! Ik trek prompt mijn oranje schoenen aan.
Mag ik u iets vragen, meneer?
Gij zijt eigenlijk de helpdesk, maar kom.
Hoe zit het met de waarden waar uw partij voor staat?
Agneske, toch, ge bedoelt waarschijnlijk die C? Weet je hoe ik die vertaal? Clownesk. De politiek heeft nood aan een vrolijke noot. We moeten de mensen geven wat ze willen. Onze mensen.
Riekt dat niet een beetje naar een andere partij?
Je kan jeremiëren over barmhartigheid, over naastenliefde en de dorstigen laven, dat is allemaal schoon, maar tussen ons gezegd en gezwegen: daar haal je geen stemmen mee. Met kleurrijke schoenen en een franke Frank – als je begrijpt wat ik bedoel – wel. Het is simpel: het draagvlak voor vervuiling in Vlaanderen is nu eenmaal groter dan dat voor vreemdelingen. Meer vervuiling krijg ik verkocht, maar meer vreemdelingen? Tut, jong, daar begin ik niet aan. Een bruine alpaca volstaat.
Lees ook
Vul hieronder de zoekopdracht Apache in en vind meer berichten.
Bijhorende Website
Onderweg 2.0
Bron: Apache