Boekvoorstelling – Vader van Sanda Dia stelt boek voor in De Roma – Wat als de rollen omgekeerd waren

Een week na de veroordeling van influencer Acid heeft Ousmane ‘Papis’ Dia maandagavond in De Roma zijn boek voorgesteld.

De Standaard

“België heeft me alles gegeven, Reuzegom heeft me alles afgepakt.”

Papis Dia

Bijna 1.400 mensen zakten maandagavond af naar Borgerhout om er te luisteren naar het persoonlijke verhaal van Papis Dia.

De vader van de eind december 2018 in tragische omstandigheden om het leven gekomen Sanda Dia (20) stelde er zijn boek voor, Ze hebben mijn zoon vermoord.

Dia liet zijn persoonlijk verhaal, zijn strijd voor #JusticeforSanda, optekenen.

Het resultaat: een monoloog over de liefde voor Sanda, een leven zonder haat, over de kinderen van de Vlaamse elite, over wat hij klassenjustitie noemt, en over de rol van de KU Leuven.

Ook gunt Dia een uitgebreide blik op zijn eigen parcours dat begon in Senegal.

“Wat ik de voorbije jaren heb geleerd? Dat boosheid en haat je nergens toe brengen.”

Niet zomaar een ongeval

Dat de dood van zijn zoon niets met racisme te maken had, gelooft Dia niet.

“Het was niet zomaar een ongeval. Ze hebben Sanda extra hard aangepakt, harder dan de andere twee omdat hij een zwarte was, de zoon van een lasser bovendien”, klinkt het.

“Ze hebben mijn zoon vermoord. Juridisch is die uitspraak twijfelachtig, maar hoe ik het ook draai en keer, daar komt het op neer.”

In het boek komt onder andere de nacht aan bod waarop vader Dia uit zijn bed wordt gebeld met de mededeling dat Sanda in het ziekenhuis is opgenomen. Daar hoort hij voor het eerst over Reuzegom.

“Sanda was nog niet dood, en de hele club had al een advocaat. Waren ze maar even rap in actie gesprongen voor mijn zoon.”

Over het proces zegt Dia zich niet meer dan een toeschouwer te hebben gevoeld.

“Alles stond in het teken van de toekomst van de Reuzegommers, op geen enkel moment is aan mij gedacht.”

Hij vraagt dan ook aan justitie om lessen te trekken uit de zaak. Zo pleit hij voor meer aandacht voor slachtoffers.

Zaadje tegen onverschilligheid

Dia zegt ook na het proces geen antwoorden te hebben gekregen, maar ook geen haat te voelen “want dat leidt nergens toe”.

“Het betekent niet dat ik geen boosheid in me heb”, schrijft hij in zijn boek.

Hij vertelt over hoe hij probeert om te gaan met het gemis: “In mij schuilt een emmer gestold verdriet”.

Hij is ervan overtuigd dat er in deze maatschappij een klassenjustitie bestaat.

“Wie dat niet ziet, is verblind, misschien door zijn eigen positie”, schrijft Dia.

“Wat als de rollen in deze tragedie omgekeerd waren?”

“Achttien jonge moslims, achttien jonge zwarten, achttien arbeiders.”

“Stel dat ze twee dagen lang de zoon van een witte notaris of advocaat uit Brasschaat of Knokke hadden vernederd met de dood tot gevolg, wat denk je dat er gebeurd was?”

Dia hoopt dat de dood van Sanda “als een zaadje kan zijn”, voor vrede en liefde en tegen onverschilligheid en haat.

Hij roept de jongeren op om mee het verschil te maken en niemand achter te laten.

Acid? “Een jonge kerel met een goed hart”

Dia ging ook in op de heisa rond influencer Acid de afgelopen dagen en weken.

De jongeman werd veroordeeld voor het verspreiden van de persoonlijke informatie van enkele Reuzegommers.

Hij wil wat overblijft van de vele donaties van zijn fans – die willen bijdragen aan het betalen van zijn schadevergoeding – schenken aan de Sanda Dia Foundation.

“Er zijn veel Acids in onze maatschappij”, aldus Papis Dia.

“Alleen heeft niet iedereen de middelen om zoiets te doen. In het korte gesprek met Acid via FaceTime zondag leerde ik dat hij een jonge kerel is met een goed hart. Wat hij heeft gedaan, is een heel duidelijk signaal.”

“Er is een grote kloof”, zei ook Makemu Meunier, de vrouw van Papis Dia.

“Het is een maatschappelijk gedragen gevoel. Mensen die geen rechten hebben gestudeerd, begrijpen Justitie niet. Dan voelen mensen zich niet veilig.”

Giftige cocktail

Dia spreekt in het boek over zijn leven in Senegal, waar hij droomde van een toekomst in Europa, hoe hij de gevaarlijke reis naar het oude continent maakte, hoe hij aankwam in Brussel en zijn leven opbouwde in ons land, en hoe hij met racisme in aanraking kwam.

“Racisme en macht zijn een giftige cocktail. Je mag nooit aanvaarden dat zulke mensen een slachtoffer van je maken”, schrijft hij daarover.

Ook haalt hij een anekdote aan waarin zijn moeder hem vraagt waarom hij maar één kind heeft.

“Met één kind ben je niet zeker, je weet niet wat het leven brengt”, zei ze hem.

Het bleken voor Dia profetische woorden.

“Soms vergelijk ik mijn toestand van nu met mijn eerste jaren in België. Ik zit in een soort wachtmodus. Het verschil is dat ik toen op papieren wachtte. Waar ik nu op wacht, is me zelf niet duidelijk.”