Wat is nu eigenlijk het probleem van Bart De Wever met woke? In Leuven trok de N-VA-voorzitter donderdag ruim anderhalf uur uit om die vraag te beantwoorden. ‘Vlaams Belang is de pornoboer in dit verhaal.’
Jeroen Van Horenbeek– De Morgen
De wet van De Wever, kent u die? Die gaat als volgt: of u het nu hartsgrondig eens of oneens bent met de N-VA-voorzitter, saai is het nooit als hij spreekt. Dat bewees hij donderdagavond nog eens in Leuven, op zijn eerste ‘woke-lezing’ voor studenten. De komende weken zal De Wever ook zijn opwachting maken in de andere Vlaamse universiteiten.
In Leuven stond De Wever voor het eerst sinds 2015 nog eens voor een volle aula. Toen, zeven jaar geleden tijdens het openingscollege van Carl Devos in Gent, opende hij de aanval op het ‘problematische’ vluchtelingenverdrag van Genève. Een beruchte toespraak intussen.
Nu, bij zijn terugkeer aan de universiteit waar hij zelf nog assistent was, bracht hij een uitgesponnen betoog over woke mee. De Vlaams-nationalist profileert zich al langer tegen de beweging, maar nog nooit nam hij zo uitgebreid de tijd om zijn gedachtegang onder woorden te brengen.
OP ’T GEMAK
De Wevers openingszet: een opsomming van – veelal buitenlandse – voorbeelden van hoe woke volgens hem de academische wereld in zijn greep heeft genomen.
“Hierdoor wordt de klassieke intolerantie aan de universiteiten, met de idee dat links moreel superieur is aan rechts, vervangen door iets dat veel verder gaat.”
Iets wat volgens De Wever “een totalitair karakter begint te krijgen, zeker als je vindt dat opinies die niet woke zijn gewelddadig zijn en dat je die bijgevolg zelf met geweld mag bestrijden.” Hij gaf het voorbeeld van een Britse campuskrant waarin een artikel met deze boodschap verscheen.
Maar ook de eigen Vlaamse universiteiten nam De Wever onder vuur.
Over het diversiteitsplan van de UGent:
“Dat begint met het zinnetje ‘Wij denken niet in hokjes’. Mooi. Maar dat blijkt dus over wc-hokjes te gaan. Die moeten altijd gemengd zijn.
“Nu, van mij mag iedereen op zijn gemak zijn op ’t gemak. Maar waarom moeten behoeftes – die we moeten invullen – per se betekenen dat alle andere mensen mee in een veranderingsproces moeten? Ik vind dat heel raar.
“In Antwerpen hebben we net het stadhuis gerenoveerd: daar zijn naast een toilet voor mensen met een beperking ook nog mannen-, vrouwen- en uniseks-toiletten. Ik heb zelf wat smetvrees. Ik ga al niet graag naar een openbaar toilet. Laat staan een verplicht gemengd.”
Over de rel aan de UAntwerpen nadat een conversatie tussen twee personeelsleden, onder meer over het gebrekkig Nederlands van studenten met Marokkaanse roots, op sociale media viraal gegaan was:
“Ik heb daar een erg wrang gevoel bij, eerlijk gezegd. Een getapet privégesprek dat vervolgens leidt tot een schorsing en een heropvoedingscursus, ik heb dat precies nog eens gehoord in de geschiedenis. En dan niet aan de kant van de geschiedenis waar ik me thuisvoel.”
Later in zijn betoog legde De Wever nadrukkelijk de link met de jaren dertig waarin de nazipartij boekverbrandingen van ‘foute’ auteurs organiseerde en de Joodse gemeenschap demoniseerde.
Over het werk van de Vlaamse Interuniversitaire Raad VLIR rond dekolonisering:
“Ik sta als blanke man niet op met de idee: wie ga ik vandaag eens onderdrukken? Net zoals mijn partijgenoot Assita Kanko niet opstaat met de gedachte: hoe ga ik vandaag het slachtoffer uithangen?”
De Wever verwees onder meer naar de Duitse beslissing om 1,1 miljard euro te betalen aan Namibië voor de genocide die het Duitse keizerrijk uitvoerde in zijn voormalige kolonie.
“Daarop is het Poolse parlement aan de slag gegaan en heeft het Duitsland een rekening gepresenteerd van 1.300 miljard euro. Die hebben het aantal burgerdoden van de Tweede Wereldoorlog gewoon doorgeteld. Duits minister van Buitenlandse Zaken Annalena Baerbock, een groene politica, stond binnen de 24 uur in Polen met de boodschap: hier gaan we niet aan beginnen. (sarcastisch) Ik had daar als Pool met een spandoek gestaan met de slogan: ‘Polish lives matter!”
MEI ’68
De Wevers kernboodschap, die hij keer op keer herhaalde voor zijn publiek, waarvan het grooste deel Jong N-VA’ers: woke verdeelt de wereld onterecht in daders en slachtoffers. De beweging vormt een aanval op wie we waren en wie we zijn.
“Ik voel me geen dader. Ik ga me niet verontschuldigen voor wat ik ben. Ik laat me dat niet aanpraten. De vereffening van de geschiedenis, dat is absurd. Herstelbetalingen van mensen die nooit slaven hebben gehouden aan mensen die nooit slaaf zijn geweest, ik snap dat niet.”
In woke herkent De Wever naar eigen zeggen een bekende ideologische vijand: het postmodernisme van mei ’68. Woke is voor hem de ultieme verschijningsvorm daarvan. Het maakt bijvoorbeeld dat de hedendaagse maatschappij niet meer om kan met gelijkheid en ongelijkheid.
“Gelijkheid is altijd bevochten in de geschiedenis. Kijk naar het vrouwenstemrecht, het hoger onderwijs in de eigen taal, de strijd van Rosa Parks in de Verenigde Staten.
“Maar als je begint te denken in daders en slachtoffers, dan wordt de lat totaal uit de haak getrokken. Dan wordt ongelijkheid onrechtvaardigheid. Dan moet je gelijkheid niet bevechten, neen, dan moet gelijkheid je gegeven worden, door daders.
“En als je nu de reden wil waarom het Vlaams onderwijs in elk Pisa-onderzoek achteruitboert, dan is het voor mij dit idee. Want iedereen moet over de lat. Een ongelijke uitkomst, dat is onrechtvaardig.”
Een slinkend vooruitgangsgeloof in het Westen, ook dat verbond De Wever met woke.
“Ik ken geen enkele scififilm waarvan je optimistisch wordt. In de jaren zestig had je nog Star Trek. Dat was optimistisch: to boldly go where no man has gone before. Captain Kirk vloog door de ruimte en had op den duur seks met zowat alle aliens. Dat was fantastisch.
“Sinds de jaren negentig is dit weg. Blade Runner komt uit de stratosfeer terug op een verwoeste aardbol. Heel California blijkt vol zonnepanelen te liggen – al is dat waarschijnlijk de droom van Tinne Van der Straeten (Groen).”
Opvallend: volgens De Wever heeft woke nu eigenlijk al verregaande gevolgen voor ons dagelijks leven. De Vlaams-nationalist vindt bijvoorbeeld dat de onderliggende houding maakt dat Europa zich geopolitiek al jaren naïef opstelt.
“Jonathan Holslag tweet me elke dag: wat ga je nu doen met al die Chinezen in de Antwerpse haven? Wel, ik weet het niet. Wat moet ik doen? Er is geen China-politiek in ons land.
“Als de Chinese ambassadeur me voor de elfendertigste keer op het matje roept en zegt: ‘Die standpunten over de Oeigoeren dat is niet goed hè meneer’ en ‘We hebben keuze, we moeten niet naar uw haventje komen.’ Wat wordt er dan van mij verwacht? Dat ik als enige zeg: ‘Zo ni hè!’.”
En woke zou de extreme partijen electoraal een boost geven, omdat zij inspelen op het gevoel van verlies dat veel mensen zo zouden ondervinden.
“Identiteit is zogezegd vies. Wat is daar het gevolg van? Hoe meer je zegt: seks is vies, hoe meer mensen klant worden bij de pornograaf. En ik zie Vlaams Belang als de pornoboer in dit verhaal. En zoals elke pornoboer zal die partij dan zeggen: we willen straks evolueren, we willen kunst maken.
“Ik moet u vertellen, ik zie daar niks van. En alle ‘kwaliteitskranten’ die dus schrijven dat ik die aversie alleen maar speel, dat ik een verborgen agenda heb om uiteindelijk toch daar te belanden, die hebben geen flauw benul van waar ik voor sta.”
Nog dit: op een vraag uit het publiek of de socialisten wel een aanvaardbare partner zijn, antwoordde De Wever:
“Ik heb niks met de PS en zij niets met mij. Maar als je niet naar Catalaanse toestanden wil, dan kom je op het Belgische niveau uit bij de linkerzijde. Om de eenvoudige reden dat er geen rechterzijde is in Franstalig België. Daar staat alleen Georges-Louis Bouchez.”
En Vooruit van Conner Rousseau?
“Met de sociaaldemocraten samenwerken is niet uitgesloten, zeker als ze de Deense lijn volgen. En ik betrap de huidige voorzitter er wel op dat hij daarnaar neigt.”
Beeld © Eric de Mildt
Lees ook
- Tom Lanoye
Bart De Wever gaat zijn tanden stukbijten op woke - Woke
Het scheldwoord voor alles waarmee Bart De Wever het niet eens is - Tom Lanoye
De Wever pikt elke kritiek op als bewijs van alomtegenwoordige wokewaanzin - Walter Pauli
De zaak-Dalilla Hermans – Als antiwoke racisme wordt - Woke
Tom Lanoye houdt voordracht van zes uur
De integrale voordacht van ‘Woke is het nieuwe Marrakech-pact’ - Joël De Ceulaer
Bart De Wever versus Tom Lanoye – Wie schreef het sterkste pamflet - Bart Eeckhout
Hier spreekt een politicus die het einde van zijn loopbaan voelt naderen - Tom Lanoye en Bruno De Wever
Bij extreemrechts lopen niet toevallig verknipte nichten rond - Joël De Ceulaer
Waarom er iets wringt in het debat over wokeness - Jeroen Van Horenbeek
De eerste woke-lezing van Bart De Wever (N-VA) in Leuven – Hoe woke onze cultuur vernietigt
Bron: De Morgen