Goede dagverzen overstijgen de actualiteit, toont een bundeling van de mooiste gedichten die Stijn De Paepe voor De Morgen schreef.
De mooiste dagverzen
Stijn De Paepe zorgt ook postuum voor vervoering en ontroering
De krant van gisteren bevat het nieuws van gisteren en is daarom alleen nog goed om de patatten op te schillen, denken we vaak.
Alleen stonden er in die krant van gisteren zo’n 1.500 dagverzen van de op 22 februari 2022 overleden Stijn De Paepe die het misschien wel waard waren om bewaard te blijven, maar desondanks bij het oud papier zijn beland.
Om dit recht te zetten maakte Said Bataray, een van de beste vrienden van De Paepe, een selectie uit die dagverzen om ze in boekvorm tegen de tijd te beschermen.
We lezen over de eeuwige malaise in de politiek, over Conner Rousseau en zijn Nieuwpoortse caissière Debora, over de rage van het padellen, over het gemak waarmee we iemand als woke in de hoek zetten, over corona en Marc Van Ranst die moest onderduiken in een safehouse omdat hij bedreigd werd door de aanhangers van Jürgen Conings.
En ook wel over de wereld buiten ons eigen kleine landje, wanneer De Paepe bijvoorbeeld inzoomt op het Israëlisch-Palestijnse conflict. “Mijn dochter houdt / van sprookjes, / onheilspellend / en intens. / Dus las ik voor: / ‘Er waren eens / de Rechten van / de Mens.”
De Paepe schreef het meer dan vier jaar geleden en aan actualiteitswaarde heeft het nog niets ingeboet. Noch aan cynisme natuurlijk, want het valt op dat de dichter op zijn snedigst was wanneer hij met vitriool schreef in plaats van met inkt.
Toch is De mooiste dagverzen geen donker boek geworden. Daarvoor hoopte De Paepe te veel op beterschap, op verbinding en begrip, en daarvoor was hij ook een te spitsvondige schrijver. Zijn gedicht over de voorjaarsstorm van februari 2020, waarin er steeds meer letters gaan waaien zijn, is daar een mooi voorbeeld van, net zoals de ode die hij aan de overleden Nederlandse dirigent Bernard Haitink bracht, getuigt van een intens en wondermooi medeleven.
Stijn De Paepe groeide door de jaren in zijn rol van poëtisch chroniqueur van de dagelijkse actualiteit. Zijn verzen werden steeds scherper en compacter, en naar het einde toe, na het befaamde gedicht van 8 december 2021 waarin hij aankondigde kanker te hebben, ook wel wat bitterder.
Zonde, denk je dan, dat dit moest stoppen, want wat zou hij wel niet geschreven hebben over de oorlog, de energiecrisis en de algemene verarming?
GA WEG
Ik had gedacht de honderd net te halen,
rollatorloos en in gestrekte draf.
Ik wou nog een miljoen gedichten af.
Musea wachtten. En theaterzalen.
Ik wilde nog oneindig vele malen
verwijlen waar ik mij het liefst begaf.
Ik fietste fluitend tussen wieg en graf,
de voeten geen moment op de pedalen.
Helaas. Daar is ineens de eindigheid
die plotsklaps als een niets ontziende tanker
de gevel sloopt, de kamer binnenrijdt.
Het leven gaat genadeloos voor anker,
gehoorzaam aan de grillen van de tijd.
Ga weg, gezwinde grijsaard. Met je kanker.
Stijn De Paepe
Beeld Wouter Van Vooren
Bestrijd het leed dat Gertje heet
Zie ook
Bron: De Morgen
