Jo Van Damme is tekstschrijver en werpt elke week een satirische blik op de actualiteit.
Jo Van Damme – De Standaard
Luc Hellemans was níét kwaad, wel een beetje teleurgesteld. Als ceo van Lantis, bouwheer van de Antwerpse Oosterweelverbinding – ook wel eens ‘de werf van de eeuw’ genoemd – had hij van pers én politiek wel wat meer steun en vertrouwen verwacht.
Het betrof hier tenslotte het meest complexe bouwproject van België, van heel Europa, van de planeet eigenlijk, mogelijk ook van alle tijden.
Oosterweel was volgens de ceo alleen te vergelijken met de bouw van de Notre-Dame in Parijs en de Taj Mahal in India.
Hij had daar nog graag Machu Picchu, de piramiden van Cheops en het Hellend vlak van Ronquières aan toegevoegd, maar hij hoedde zich voor grootspraak.
Niettemin bleef hij ervan overtuigd:
- Oosterweel zou Antwerpen als stad heruitvinden,
- Wereldwijd een nieuwe manier van werken en leven introduceren,
- Op termijn alle grootsteden in alle uithoeken van de aardbol tot voorbeeld strekken.
Dat had hij deze week in Schoten tijdens een infosessie voor ondernemers – in alle bescheidenheid – nog eens duidelijk gemaakt.
In een moeite had hij Cleo geïntroduceerd, het nieuwe Lantis-lifestylemagazine dat vanaf 2 oktober twee keer per jaar bij ruim 200.000 gezinnen in de provincie Antwerpen in de bus zou vallen.
Cleo had onder meer tot doel om ook ‘de vrouw’ mee te krijgen, stelde Hellemans.
Het is immers een oud zeer: de dames lustten voorlopig weinig pap van het Oosterweel-sprookje. Naar info- en kijkmomenten stuurden ze meestal hun kat.
Laten we elkaar evenwel geen Charles-Ferdinand noemen.
‘Dievanongs’ heeft traditioneel weinig kaas gegeten van grond- of constructiewerken.
Iedere man die ooit zelfs maar een kleine verbouwing in goede banen heeft proberen te leiden, herinnert zich naast zich zijn vrouw die het systematisch in Keulen hoort donderen, die dwaas de armen ten hemel gooit als ze geconfronteerd wordt met standaard uitdrukkingen als ‘een poutrel steken’, ‘een chape gieten’ of ‘er een gyprocske tegen smijten’.
Stuur een vrouw naar de Brico om een sifonput en wat cementgrijze silicone, en ze komt drie uur later weer naar huis met een pot rode geraniums en verse batterijen voor haar epilator.
Heeft De Schepper het zo gewild? Is het nature or nurture?
We weten het niet.
Feit is wel: een vrouw in de bouw, meestal vordert dat niet gauw.
Lantis-ceo Hellemans was dan ook hogelijk verbaasd dat zijn Cleo-magazine nog vóór het goed en wel was gelanceerd, werd weggezet als ‘betuttelend’, ‘overbodig’ en ‘denigrerend’.
Voormalig Groen-voorzitter Meyrem Almaci gewaagde zelfs van ‘seksistisch gezwam’.
Wat een seksistisch gezwam is me dit 😤 « … niet zozeer de van nature uit in Oosterweel geïnteresseerde werkende man informeren (…) maar ook de vrouw (…) Op een luchtige manier zullen we (…) dit project belichten aangevuld met kook- en uittips.» 1/2 https://t.co/CZwKo9u6GO
— Meyrem Almaci (@MeyremAlmaci) September 13, 2023
Haar collega van Open VLD Gwendolyn Rutten vond het ‘een slechte grap’.
Is dit een slechte grap? Een lifestyle-magazine om ‘de’ vrouw mee te krijgen met Oosterweel?
— Gwendolyn Rutten (@RuttenGwendolyn) September 13, 2023
Wat een betuttelende visie.
Wat een denigrerend voorstel.
Wat een overbodig gedoe.
Excuses én een bijsturing: dat is het minste. Hallo @vlareg ? pic.twitter.com/VFTB4vD0Qu
Het is deze redactie niet bekend of een van beide dames ooit zonder accidenten een truweel of een boormachine ter hand heeft genomen, maar hun kritiek kwam daarom niet minder hard aan bij de ceo van Oosterweel.
‘Alleen omdat er in ons magazine ook enkele kook- en uittips staan die bedoeld zijn om de vrouwtjes een beetje mee te nemen in een verhaal dat voor hen verder iets te technisch is?’, vroeg de ceo zich af.
‘Wat is er mis met een recept voor gehaktballen, als de meisjes toch geen innovatieve technieken voor het assembleren van tunnelmondcomponenten kunnen smaken?
´Waarom geen vrouw- en kindvriendelijke wandeling langs feeërieke werfputten, terwijl manlief ondertussen écht iets bijleert?’
Legitieme vragen.
‘Natuurlijk,’ besefte Hellemans, ‘is Lantis zich bewust van enkele aandachtspuntjes.’
De ceo doelde wellicht op:
- de hinder en ergernis die de afbraak van het viaduct van Merksem nog ruim acht jaar zal veroorzaken,
- de zwerende files,
- het gezeul met giftige PFAS-grond,
- de oprit Linkeroever die definitief wordt gesloten,
- de chaos aan het Sportpaleis,
- het knippen van de Charles de Costerlaan,
- het gebrek aan transparantie over al die ‘vorderingen’ (waaronder wordt verstaan: meer en diepere putten en nog meer beton).
Maar daartegenover beloofde Hellemans ook om met Cleo ‘luchtig de voordelen en fascinerende aspecten van dit project’ te zullen belichten. Mét kook- en wandeltips, dus.
Ongaarne gaf de Lantis-baas toe dat zijn favoriete lifestylemagazine een ietwat valse start had gemaakt. Mogelijk was er toch een klein pr-probleem, was de communicatie niet helemaal optimaal geweest.
Er moesten daarom andere manieren worden gevonden om het enthousiasme voor Oosterweel in Vlaanderen, Europa, de wereld en ver daarbuiten, nieuw leven in te blazen.
Hij kon natuurlijk nóg eens een duur reclame- of consultancybureau inschakelen. Maar net zo makkelijk nam hij de telefoon en riep hij de hulp in van iemand wiens geestdrift over Oosterweel al eerder van goudwaarde was geweest.
‘U bent de enige die Vlaanderen weer in lichterlaaie kan zetten voor dit magistrale project, meneer de minister.’
De andere kant van de lijn aarzelde, doch alleen voor de vorm.
‘Parbleu, ik ben vereerd. Krijg ik dan in primeur dat recept voor gehaktballen?’
‘Deal!’
‘Voorpagina?’
‘Ook!’
‘En mag ik dan deze keer wel zélf in dat pak van 15.000 euro kruipen?’
‘Natuurlijk, wie is tenslotte de échte Korneel van Oosterweel?’
Ben Weyts droop van trots.
Bron: De Standaard