Geweld, prikkeldraad, pushbacks: niets helpt, schrijft Walter Zinzen. Geef economische migranten dus een werkvergunning, in plaats van te proberen ze terug te sturen. Geen draagvlak? Creëer het dan, beste politici. Zo eenvoudig is het.
Walter Zinzen - De Standaard
Het wemelt de jongste tijd weer van de stoere verklaringen over migratie.
De meeste aandacht gaat evenwel naar de opvang, omdat staatssecretaris Nicole de Moor (CD&V) geen plek zegt te hebben voor alleenstaande mannen.
Over het echte migratiebeleid horen we meestal alleen maar clichés:
- de instroom beperken
- de uitstroom bevorderen
- de buitengrenzen beschermen
- de mensensmokkelaars bestrijden
Of het nu Ursula von der Leyen is, De Moor of een andere politicus, dat is wat volgens hen moet gebeuren.
Soms worden ook regelrechte leugens verkondigd.
Onweersproken konden politici van Vlaams Belang in de VRT-studio’s verklaren dat de meeste vluchtelingen ‘bedriegers’ zijn.
Niet gehinderd door enige kennis van zaken suggereerden ze zelfs dat zowat heel Afrika naar Europa wil migreren.
De vraag rijst dan ook wanneer het Europese en dus ook Belgische migratiebeleid eindelijk eens rekening zal houden met de feiten.
Hoeveel roeptoeters kennen bijvoorbeeld de in Frankrijk beroemde demograaf Hervé Le Bras?
Hij bestudeert al jaren de migratie in Afrika. In Afrika, inderdaad. 90 procent van alle migratie doet zich volgens hem voor in Afrika zelf.
Miljoenen Afrikanen zijn op de loop voor geweld. In Soedan alleen al meer dan vier miljoen, in Congo meer dan vijf miljoen, over andere landen hebben we het dan niet eens.
Allemaal blijven ze in ‘de eigen regio’, meestal zonder enige hulp, zonder enige zorg.
Van een massale uittocht naar Europa is volgens Le Bras geen sprake.
Onderzoekers van het Nederlandse Clingendael-instituut geven hem gelijk.
80 procent van de migranten die de Niger-route gebruiken, blijft in Afrika, hooguit 20 procent wil naar Europa, zo melden ze in hun rapport Turning the tide (DS 28 december 2019).
Ongelijkheid is de drijfveer
Daarover horen we onze beleidsmakers nooit. Zoals we ze ook nooit horen over de groep waarover het echt gaat: de landverhuizers zelf.
Hoe kun je in hemelsnaam migratie beperken als je geen rekening houdt met de motieven ervan?
Het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties (UNDP) heeft in 2019 drieduizend Afrikanen ondervraagd die in Europa wonen, legaal of illegaal.
Uit het onderzoek bleek dat niet armoede de drijfveer is, zoals iedereen denkt, maar ongelijkheid. Het gaat meestal om jonge mannen, die vinden dat ze in de kou zijn blijven staan.
Ha, jonge mannen! Die horen inderdaad niet thuis in de asielprocedure, ze hebben geen ‘recht op bescherming’, in de zin van de Conventie van Genève.
Dat geldt trouwens voor de overgrote meerderheid van de mensen die op onze deuren komen kloppen, van welk continent ze ook afkomstig zijn. Daarom zijn het nog geen bedriegers.
Maar de enige manier om aan een verblijfsvergunning te raken is zich voor te doen als asielzoeker. Dat is dus mensen verplichten om verhaaltjes te verzinnen die hun aanvraag moeten staven. Waarom houden we die fictie toch in stand?
De feiten zijn wat ze zijn: de migratie stoppen of zelfs maar beperken is onmogelijk.
- Niet met geweld
- Niet met prikkeldraad
- Niet met pushbacks
- Niets helpt
Waarom dat zo is, ligt voor de hand: de westerse landen zijn niet in staat de oorzaken van de migratie in de landen van herkomst aan te pakken.
Er moet dus, naast het kanaal voor asielzoekers en dat voor arbeidsmigratie, een mogelijkheid worden geschapen voor een derde soort migratie: de economische.
Dan hoeven ook niet meer zoveel mensen het land te worden uitgezet. Want ook het terugkeerbeleid is geen haalbare kaart. Het werkt niet, laten we er dus mee ophouden.
Geef al die mannen voor wie geen plek is in de opvang een werkvergunning. Als ze een baan hebben, kunnen ze voor zichzelf zorgen en hebben ze geen opvang meer nodig.
Visumvrij reizen
En dan is er nog het refrein dat we de mensensmokkelaars moeten bestrijden.
Een nobele doelstelling, ongetwijfeld. Maar in feite richten de campagnes tegen de illegale instroom zich tegen de migranten en worden de smokkelaars schatrijk.
Wie de mensensmokkel écht wil beëindigen, moet een einde maken aan het illegale reizen. Niet: deals sluiten met criminelen zoals de Libische krijgsheren of de president van Tunesië.
Dat beseft ook de bedenker van de Turkije-deal, de Oostenrijkse wetenschapper Gerald Knaus, die de mislukking ervan toegeeft.
Hij bepleit nu maatregelen om visumvrij reizen te vergemakkelijken.
Ik hoor sommigen al: dat zal nog meer landverhuizers aantrekken. Misschien.
Het zou alleszins een einde maken aan de huidige spagaat: de grenzen (proberen te) sluiten, maar tegelijk arbeidskrachten zoeken in Mexico en India.
Probleem: politici zien migratiebevorderende maatregelen niet zitten. Ze opperen, waarschijnlijk terecht, dat daarvoor geen draagvlak bestaat bij de publieke opinie.
Ze vergeten één ding: dat het hun eigen schuld is.
Wetenschappelijk onderzoek heeft het bevestigd: het gedaas van onverantwoordelijke politici zet de publieke opinie op tegen zowel geluk- als asielzoekers. Ze zien nieuwkomers steevast als een probleem en niet als een verrijking.
De socioloog Jan Hertogen formuleert het zo:
‘De in Vlaanderen levende inwoners met migratieachtergrond hebben de steden en nu ook het platteland van de ontvolking en het verval gered.
Welke politicus, denktank of professor heeft eindelijk de moed om dat in alle duidelijkheid te stellen?’
Lees ook
Klik hier of op de hyperlink hieronder en vind meer berichten van
Bron: De Standaard
