In Amsterdam gaf voormalig Vooruit-voorzitter Conner Rousseau zijn eerste publieke optreden sinds hij is opgestapt. Hij verwees er naar zichzelf als “gewezen politicus”. Maar geen woord over de reden waarom hij die job niet meer uitoefent.
Valerie Droeven – De Standaard
“Ik ben twee, drie maanden weg uit de politiek in België”, stelt Conner Rousseau in Amsterdam.
“Er zijn gigantisch veel wannabe’s die mij kopiëren. Maar mensen rieken dat dat niet authentiek is. En ze hebben nog altijd mijn plaats niet ingepakt.”
Over wie hij het heeft en over welke plaats, dat laat de ex-voorzitter van Vooruit in het midden.
Rousseau – donkerblauwe broek, zwart T-shirt en sneakers – ziet er goed uit. Fit.
Voor het eerst sinds zijn ontslag staat hij weer op een podium. Hij spreekt op een congres van het communicatiebedrijf van voormalig VVD-politicus Klaas Dijkhoff, in het Amsterdamse congresgebouw.
Het zaaltje is kleiner dan dat waar de Oost-Vlaamse socialisten dinsdagavond bekendmaakten dat Freya Van den Bossche de Vlaamse lijst van Vooruit zal trekken.
Hier scandeert niemand zijn naam, hier komen professionals naar ‘gedragsveranderaars’ luisteren – mensen die strategieën bedenken om het gedrag van de massa bij te sturen. Een ticketje kost net geen 400 euro.
De Standaard is niet het enige Vlaamse persmedium dat naar Amsterdam is afgezakt op zoek naar een antwoord op de vraag: hoe gaat het met Conner Rousseau en hoe groot is de kans dat hij straks toch nog lijstduwer wordt?
Die antwoorden blijven uit: Rousseau wil geen interviews geven, hij beantwoordt zelfs geen vragen uit het publiek.
Na zijn uiteenzetting is hij sneller dan zijn schaduw de zaal weer uit.
“Don’t bring a knife to a gun fight”, vat Rousseau zijn lezing aan.
“Je kunt net zo goed zeggen: don’t bring facts to a framing war.”
Hij is op het congres te gast als “politiek pionier” en “briljant strateeg”, maar geen woord over zijn ontslag of over de reden daarvan.
“Sinds hij uit de politiek is, werkt hij ook als communicatiestrateeg”, luidde de intro, voor hij het podium opstapte om te vertellen hoe hij ‘links’ de voorbije vier jaar tegen de stroom in weer populair heeft gemaakt.
Verliefd
Bijna drie kwartier lang doet hij uit de doeken hoe hij Vooruit vier jaar heeft geleid.
Feiten verliezen het altijd van emoties, is zijn belangrijkste punt. Hij verwijst naar de stemtesten in 2019, waarbij de socialisten, volgens Rousseau, steevast als tweede uit de bus kwamen.
“Bij de verkiezingen werden we de zesde partij, van de zeven. Inhoudelijk stonden we sterk, maar met inhoud zonder verhaal bereik je niemand.”
Na die verkiezingen werd Rousseau verkozen tot partijvoorzitter en ging hij nadenken over die tegenstelling tussen inhoud en emotie.
“Ik werd verliefd op het probleem”, legt hij uit.
Eerst stelde hij scherp wie hij beter wilde bereiken: jongeren en average working class people. Over de eerste groep maakte hij zich niet te veel zorgen. Die bereikte hij gewoon door zichzelf te zijn.
“Ik was 26, de jongste partijvoorzitter ooit. Niemand kon nog zeggen dat de socialisten een partij voor oude mensen zijn.”
Om de average working class people weer naar zijn partij te lokken, besloot Rousseau op één thema te focussen: het sociaaleconomische.
“We doen niet mee aan de culture war, niet aan de woke-discussie.” Hij stelde wat hij “de winnende vraag” noemt voorop.
“Dat is die éne vraag die mensen zich stellen bij de verkiezingen.
“Als je hun vraagt: ‘Wie gaat de buitenlanders het meest pesten?”, dan antwoorden ze één partij.
“Als je hun vraagt: ‘Wie doet het meeste voor het klimaat?’, dan is het antwoord: GroenLinks.”
Debora van de kassa
Om de socialisten in 2024 aan een verkiezingsoverwinning te helpen moest die vraag “wie gaat mijn koopkracht het beste beschermen” worden. Twee jaar lang zou de partij het over niets anders hebben.
“Na twee jaar hebben we zelf onderzoek gedaan. Daaruit bleek dat wij bij jonge mensen het antwoord waren op de vraag wie hun koopkracht het best beschermde.”
Rousseau leerde van Donald Trump.
“Het maakt niet uit dat die muur van Trump onmogelijk te bouwen is. Dat beeld van die muur zegt heel duidelijk: die man gaat mensen die we hier niet willen, buiten houden.”
Voor het thema koopkracht zocht Rousseau ook zo’n muur. Het werd “Debora van de kassa”. Dankzij haar kreeg hij tijdens de energiecrisis de koopkrachtpremie politiek verkocht.
De crux is focus en discipline, stelt Rousseau: praat over één thema en heb de discipline om nergens anders over te praten.
Dat principe demonstreert hij perfect in Amsterdam. In de drie kwartier dat hij aan het woord is, blijft de reden voor zijn ontslag – zijn racistische uitspraken tegenover de Roma – volledig buiten beeld.
Hij snijdt wel zijn uitspraken over Molenbeek aan. Hij verdedigt ze, nuanceert ze.
“Ik zeg niet dat Molenbeek België niet ís, ik heb gezegd dat Molenbeek niet als België voelt.”
En hij beweert dat bij de mensen na die uitspraken vooral het sociaaleconomische plan van Vooruit is blijven hangen.
Ook in Amsterdam behoudt Rousseau zijn focus. Zijn voorzitterschap daarentegen ging net ten onder aan het verlies van focus.
Precies dát verzwijgt hij op het podium.
Zijn speech bevat richtingaanwijzers over zijn toekomst in de politiek. Bij een betoog over Joe Biden omschrijft hij zichzelf eerst als “jonge politicus”, om dat meteen te corrigeren in “gewezen politicus”.
Bovendien dringt de vraag zich op of hij de strategie van Vooruit voor de verkiezingen zo onomwonden uit de doeken zou doen als hij alsnog aan die verkiezingen wil meedoen – hij is zich ervan bewust dat ook Vlaamse journalisten zijn speech in Amsterdam bijwonen.
Soms klinkt hij een tikkeltje cynisch, als hij zegt dat “er op alles wat je in de politiek doet toch kritiek komt”.
Op het podium in Amsterdam verkoopt hij zichzelf als communicatieconsultant, voor een zaal vol potentiële klanten. De politiek lijkt hier ver af.
Lees ook
Walter Pauli – Conner Rousseau – Een oefening in narcisme
Bron: De Standaard